Uprawa bukszpanu
Najwięcej czasu zajmuje przycinanie i formowanie bukszpanu. Rozmnażanie i uprawa są stosunkowo łatwe.
Słońce i gleba.
Bukszpan dobrze rośnie na stanowisku słonecznym, ale znosi również cień. Radzi sobie na każdej glebie, choć najlepiej czuje się na wzbogaconej kompostem przepuszczalnej ziemi gliniastej (pH 6,5-7,0) . W takich warunkach wytrzymuje okresową suszę i zanieczyszczone miejskie powietrze.
Podlewanie, nawożenie.
Korzenie bukszpanu nie powinny stać w wodzie, zwłaszcza okazów uprawianych w pojemnikach. Podlewamy je umiarkowanie, ale systematycznie, również zimą i na przedwiośniu, kiedy rozmarznie ziemia. Silnie cięte krzewy potrzebują nawożenia - raz w roku, wiosną, wolno rozkładającymi się wieloskładnikowymi nawozami (np. Osmocote, Plantacote, Florovit).
Mrozoodporność.
Krzewy rosnące w gruncie i w pojemnikach dobrze jest osłaniać na zimę agrowłókniną. Zabezpiecza to je nie tylko przed mrozem, ale i przed wysuszającymi zimowymi wiatrami, które mogą uszkodzić ich zimozielone liście.
Przesadzanie.
Bukszpany mają gęste, cienkie korzenie. Dobrze znoszą przesadzanie; większe okazy należy wykopywać z dużą bryłą ziemi.
Odmiany.
Do uprawy w Polsce, prócz bukszpanu wiecznie zielonego, polecane są dwie jego odmiany: 'Suffruticosa' i 'Elegantissima'. Obie rewelacyjnie wyglądają w pojemnikach. 'Suffruticosa' ma podłużne, jasnozielone, lśniące liście, nie przekracza 1 m wysokości i jest polecana do tworzenia niskich żywopłotów (do 30 cm) . Liście odmiany 'Elegantissima' mają białą obwódkę. Ponadto jej młode listki są jasnozielone, dlatego wiosną krzew wygląda szczególnie efektownie.
Strzyżenie.
Najwięcej czasu zajmuje przycinanie i formowanie bukszpanu. Rośliny tniemy dwa razy w roku - wczesną wiosną (w marcu) i w połowie lata, skracając świeże przyrosty o 1/3 lub 1/4. Starym lub niezgrabnym okazom można poprawić kształt. Przycinamy je późną wiosną, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków, zwłaszcza jeśli musimy je mocno skrócić (nawet do 30 cm wysokości) . Zabieg ten pobudza roślinę do intensywnego wzrostu i daje okazję do zmiany jej kształtu. Wszelkie wybujałe pędy ciętych wiosną krzewów skracamy ponownie latem. Ostatnie cięcie wykonujemy do końca sierpnia, żeby zdążyły zdrewnieć przed nadejściem mrozów.
Rozmnażanie.
Bukszpan rozmnażamy przez sadzonki pędowe (długości 10 cm) , pobierane w sierpniu. Ukorzeniamy je w skrzynkach z mieszanką piasku i torfu (podłoże powinno być kwaśne: pH 5,1-5,7) i przechowujemy w inspekcie lub chłodnej, widnej piwnicy. Wiosną - kwiecień, maj - ukorzenione młode rośliny nadają się już do posadzenia w gruncie.
Bukszpan dobrze rośnie na stanowisku słonecznym, ale znosi również cień. Radzi sobie na każdej glebie, choć najlepiej czuje się na wzbogaconej kompostem przepuszczalnej ziemi gliniastej (pH 6,5-7,0) . W takich warunkach wytrzymuje okresową suszę i zanieczyszczone miejskie powietrze.
Podlewanie, nawożenie.
Korzenie bukszpanu nie powinny stać w wodzie, zwłaszcza okazów uprawianych w pojemnikach. Podlewamy je umiarkowanie, ale systematycznie, również zimą i na przedwiośniu, kiedy rozmarznie ziemia. Silnie cięte krzewy potrzebują nawożenia - raz w roku, wiosną, wolno rozkładającymi się wieloskładnikowymi nawozami (np. Osmocote, Plantacote, Florovit).
Mrozoodporność.
Krzewy rosnące w gruncie i w pojemnikach dobrze jest osłaniać na zimę agrowłókniną. Zabezpiecza to je nie tylko przed mrozem, ale i przed wysuszającymi zimowymi wiatrami, które mogą uszkodzić ich zimozielone liście.
Przesadzanie.
Bukszpany mają gęste, cienkie korzenie. Dobrze znoszą przesadzanie; większe okazy należy wykopywać z dużą bryłą ziemi.
Odmiany.
Do uprawy w Polsce, prócz bukszpanu wiecznie zielonego, polecane są dwie jego odmiany: 'Suffruticosa' i 'Elegantissima'. Obie rewelacyjnie wyglądają w pojemnikach. 'Suffruticosa' ma podłużne, jasnozielone, lśniące liście, nie przekracza 1 m wysokości i jest polecana do tworzenia niskich żywopłotów (do 30 cm) . Liście odmiany 'Elegantissima' mają białą obwódkę. Ponadto jej młode listki są jasnozielone, dlatego wiosną krzew wygląda szczególnie efektownie.
Strzyżenie.
Najwięcej czasu zajmuje przycinanie i formowanie bukszpanu. Rośliny tniemy dwa razy w roku - wczesną wiosną (w marcu) i w połowie lata, skracając świeże przyrosty o 1/3 lub 1/4. Starym lub niezgrabnym okazom można poprawić kształt. Przycinamy je późną wiosną, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków, zwłaszcza jeśli musimy je mocno skrócić (nawet do 30 cm wysokości) . Zabieg ten pobudza roślinę do intensywnego wzrostu i daje okazję do zmiany jej kształtu. Wszelkie wybujałe pędy ciętych wiosną krzewów skracamy ponownie latem. Ostatnie cięcie wykonujemy do końca sierpnia, żeby zdążyły zdrewnieć przed nadejściem mrozów.
Rozmnażanie.
Bukszpan rozmnażamy przez sadzonki pędowe (długości 10 cm) , pobierane w sierpniu. Ukorzeniamy je w skrzynkach z mieszanką piasku i torfu (podłoże powinno być kwaśne: pH 5,1-5,7) i przechowujemy w inspekcie lub chłodnej, widnej piwnicy. Wiosną - kwiecień, maj - ukorzenione młode rośliny nadają się już do posadzenia w gruncie.
- Więcej o:
- nawożenie
