Lewizja - majowa gwiazda
Choć wiosną na skalniaku kwitnie wiele roślin, lewizja wyraźnie przyciąga wzrok. Jak pielęgnować tę wyjątkową roślinę?
1 z 7
W maju w kwiaciarniach pojawiają się kwitnące lewizje w doniczkach. Wzbudzają zachwyt i wiele osób kupuje je dla siebie lub na prezent. Te piękności mogą przez pewien czas zdobić dom, ale ich właściwe miejsce jest w ogrodzie skalnym lub przynajmniej na balkonie.
NAJBARDZIEJ ZNANA
Lewizja liścieniowa (Lewisia cotyledon) to niewielka bylina. Przez cały rok zachowuje mięsiste liście, typowe dla gatunków, które dobrze znoszą suszę. Wyrastają one w rozecie o średnicy 20-30 cm przypominającej rozgwiazdę. W podłożu utrzymuje roślinę palowy korzeń, który jest wrażliwy na uszkodzenia, a to wskazówka, aby starych okazów lewizji nie przesadzać.
Wiosną z rozety wyrastają łodygi kwiatowe długości 20-40 cm, na których w maju i czerwcu rozwijają się kwiatostany złożone z kwiatów o średnicy 2-4 cm. Gama barw, oprócz typowych dla tej lewizji różowości, obejmuje u jej odmian żółtą, pomarańczową, koralowoczerwoną i białą. Kwiaty przypominają gwiazdki, często ozdobione paseczkami.
Gatunek ten lubi słoneczne miejsca, lecz jest wrażliwy na zbyt wysoką temperaturę. Fachowcy radzą sadzić go po północnej stronie wysokiego kamienia, który w południe da roślinie odrobinę cienia. To wystarczy, by lewizja nie więdła podczas upałów.
ATRAKCYJNE KUZYNKI
Zimozieloną rozetę (o średnicy 20 cm) tworzy lewizja Tweedy'ego (L. tweedyi). Roślina ledwo odstaje od ziemi na krótkich łodyżkach. Pastelowymi kwiatami o średnicy 5 cm możemy się nacieszyć w maju.
Lewizja sina (L. columbiana) szczyci się najdłuższymi pędami kwiatowymi, które pod ciężarem licznych białych kwiatów uginają się na boki. Jej kwitnienie rozpoczyna się w maju i trwa jeszcze w czerwcu.
U lewizji drobnej (L. nevadensis) białe kwiaty rozwijają się w maju, tuż nad liśćmi. Wąskie liście (którymi wyróżnia się ten gatunek) zasychają już latem, zaraz po kwitnieniu. W trakcie kwitnienia (w maju i czerwcu) zanikają także wyjątkowo szerokie liście lewizji trwałej (L. rediviva). Roślina tworzy jasne duże kwiaty (o średnicy 5 cm) wyrastające na króciutkich łodyżkach.
SPECJALNE MIEJSCE
Idealne stanowisko lewizja znajdzie w ogródku skalnym lub na murku, gdzie sadzimy ją w szczelinach pomiędzy kamieniami. Nasadę rozety liściowej i górną część korzenia obsypujemy drobnym żwirem zmieszanym z piaskiem, by nie zatrzymywała się tu woda, zwłaszcza zimą. Duża wilgoć w tym miejscu grozi gniciem. Dodatkowo jesienią warto zamocować nad lewizją mały szklany daszek.
Podłoże (glina zmieszana z piaskiem, kwaśnym torfem i żwirkiem) powinno się znajdować tylko w dolnych partiach korzeni. Lewizje nie lubią wapnia w glebie i powinna mieć ona kwaśny lub lekko kwaśny odczyn.
NAJBARDZIEJ ZNANA
Lewizja liścieniowa (Lewisia cotyledon) to niewielka bylina. Przez cały rok zachowuje mięsiste liście, typowe dla gatunków, które dobrze znoszą suszę. Wyrastają one w rozecie o średnicy 20-30 cm przypominającej rozgwiazdę. W podłożu utrzymuje roślinę palowy korzeń, który jest wrażliwy na uszkodzenia, a to wskazówka, aby starych okazów lewizji nie przesadzać.
Wiosną z rozety wyrastają łodygi kwiatowe długości 20-40 cm, na których w maju i czerwcu rozwijają się kwiatostany złożone z kwiatów o średnicy 2-4 cm. Gama barw, oprócz typowych dla tej lewizji różowości, obejmuje u jej odmian żółtą, pomarańczową, koralowoczerwoną i białą. Kwiaty przypominają gwiazdki, często ozdobione paseczkami.
Gatunek ten lubi słoneczne miejsca, lecz jest wrażliwy na zbyt wysoką temperaturę. Fachowcy radzą sadzić go po północnej stronie wysokiego kamienia, który w południe da roślinie odrobinę cienia. To wystarczy, by lewizja nie więdła podczas upałów.
ATRAKCYJNE KUZYNKI
Zimozieloną rozetę (o średnicy 20 cm) tworzy lewizja Tweedy'ego (L. tweedyi). Roślina ledwo odstaje od ziemi na krótkich łodyżkach. Pastelowymi kwiatami o średnicy 5 cm możemy się nacieszyć w maju.
Lewizja sina (L. columbiana) szczyci się najdłuższymi pędami kwiatowymi, które pod ciężarem licznych białych kwiatów uginają się na boki. Jej kwitnienie rozpoczyna się w maju i trwa jeszcze w czerwcu.
U lewizji drobnej (L. nevadensis) białe kwiaty rozwijają się w maju, tuż nad liśćmi. Wąskie liście (którymi wyróżnia się ten gatunek) zasychają już latem, zaraz po kwitnieniu. W trakcie kwitnienia (w maju i czerwcu) zanikają także wyjątkowo szerokie liście lewizji trwałej (L. rediviva). Roślina tworzy jasne duże kwiaty (o średnicy 5 cm) wyrastające na króciutkich łodyżkach.
SPECJALNE MIEJSCE
Idealne stanowisko lewizja znajdzie w ogródku skalnym lub na murku, gdzie sadzimy ją w szczelinach pomiędzy kamieniami. Nasadę rozety liściowej i górną część korzenia obsypujemy drobnym żwirem zmieszanym z piaskiem, by nie zatrzymywała się tu woda, zwłaszcza zimą. Duża wilgoć w tym miejscu grozi gniciem. Dodatkowo jesienią warto zamocować nad lewizją mały szklany daszek.
Podłoże (glina zmieszana z piaskiem, kwaśnym torfem i żwirkiem) powinno się znajdować tylko w dolnych partiach korzeni. Lewizje nie lubią wapnia w glebie i powinna mieć ona kwaśny lub lekko kwaśny odczyn.
