Chmiel nie tylko na piwo. Uprawa chmielu w ogródku przydomowym. Dekoracyjne odmiany pnącza

Jak uprawiać chmiel w przydomowym ogródku?

Przy domach chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) rzadko się pojawia, ale można go znaleźć w wilgotnych zaroślach. Łatwo się rozsiewa i rozrasta przez długie rozłogi. Wiosną wybija z ziemi i szybko osiąga kilka metrów (na plantacjach przygotowuje się dla niego 7-metrowe konstrukcje). Gdy podpory nie ma, ściele się po ziemi.

Chmiel ma kształtne ząbkowane liście, zazwyczaj z głębokimi wcięciami. Jest dwupienny - jedne rośliny tworzą kiście drobnych kwiatków męskich, a inne niepozorne kwiatostany żeńskie. Powstałe z nich owocostany, z racji wyglądu nazywane szyszkami, prezentują się jednak atrakcyjnie. Ich łuski zawierają lupulinę - żywiczną substancję, której chmiel zawdzięcza sławę jako zioło i kosmetyk. Szorstkie i czepliwe pędy nie są miłe w dotyku. Późną jesienią zasychają. Zimują karpy, bez trudu znosząc mróz. ogrodowa girlanda sploty chmielu chętnie wędrują po słupach i płotach, wchodzą też na inne rośliny. Ładnie prezentują się np. na purpurowolistnych dużych krzewach. Pamiętajmy jednak, że oplecione chmielem gałęzie trudno oswobodzić. Przy płaskich powierzchniach murów trzeba rozpiąć linki, by chmiel mógł się okręcać. Pod koniec lata pędy z szyszkami warto ścinać na suche bukiety. Po wstawieniu na 14 dni do wody zmieszanej z gliceryną w proporcji 2:1 długo zachowują kolor i kształt.

Chmiel zwyczajny może wspinać się na płoty, słupy a także drzewa i krzewy. W ciągu sezonu jego pędy przyrastają 4-6 m.

Gdzie posadzić chmiel?

Chmiel lubi ziemię żyzną i wilgotną o sporej zawartości kompostu i słoneczne miejsca (w cieniu często atakuje go mączniak rzekomy). Warto co 2 tygodnie dokarmiać rośliny nawozem wieloskładnikowym, a w czasie upałów podlewać, przyda się też warstwa ściółki (podsychające okazy padają łupem przędziorków i mszyc). Jesienią lub wiosną przycinamy pędy 10 cm nad ziemią. Karpy można wówczas wykopać i podzielić.

Chmiel - ozdobne odmiany

Chmiel zwyczajny ma piękną odmianę 'Aureus' o złocistym kolorze. Składa się ona tylko z okazów żeńskich i jest mnożona wegetatywnie (ale uwaga: w sprzedaży zdarzają się też jej żółtawe podróbki uzyskiwane z nasion). Podobnym gatunkiem jest roczny chmiel japoński (H. japonicus), który dorasta do wysokości 3 m. Jego odmiana 'Variegatus' ma pstre liście.

Chmielowym szyszkom, a ściślej jakości i ilości zawartej w nich lupuliny, piwo zawdzięcza swój smak i aromat. Szyszki zbiera się pod konie clata. Wysuszone dodawane są do tzw. brzeczki ze skiełkowanego jęczmienia. Po fermentacji przez drożdże powstaje z niej alkoholowy napój.

Wiosenne pędy można jeść

W marcu z zimującej w ziemi karpy wybijają pędy i szybko rosną Ich bezlistne wierzchołki można gotować jak szparagi. Liście do jedzenia się nie nadają.

Chmiel latem kwitnie

Na roślinie tworzą się kwiatostany jednego typu: męskie lub żeńskie. Męskie (na zdjęciu) ładniej wyglądają - ich ozdobą są szerokie łuski i pylniki.

Chmiel jesienią zdobią szyszki

Kwiatostany żeńskie są niepozorne, ale ich wąskie łuski przez lato mocno się rozrastają. Dzięki temu z frędzelków powstają zgrabne "szyszki".

Chmiel zimą

Na zaschniętych splotach pędów utrzymują się tylko pozostałości kwiatostanów męskich (na zdjęciu) lub rozpadające się "szyszki".