Zamiokulkas zamiolistny

Zamioculcas zamiifolia

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia). Wieloletnia roślina zielna z rodziny obrazkowatych (Araceae). Tworzy bulwiaste kłącze. Liście odziomkowe, złożone z mięsistych, skórzastych, błyszczących i ciemnozielonych listków, osadzonych na długich i zgrubiałych u dołu ogonkach liściowych. Kwiaty zebrane w krótką kremową kolbę, u podstawy której wyrasta żółto-zielona, odgięta pochwa kwiatostanowa (spatha).

Rozmiary Wysokość do 150 cm.

Kwitnienie W domowych warunkach rzadko zakwita.

Stanowisko Ziemia żyzna, próchniczna i przepuszczalna, o pH 5,5-6,5. Substrat torfowy z piaskiem lub żwirem. Stanowisko półcieniste, cieniste. Chronimy przed bezpośrednim nasłonecznieniem, które wywołuje brązowe plamy na liściach. Temperatura latem 20-30oC, temperatura minimalna zimą 10oC, najlepiej 16-18oC.

Wilgotność powietrza Zraszanie nie jest konieczne. Zamiokulkas rośnie dobrze zarówno przy suchym, jak i wilgotnym powietrzu.

Podlewanie i nawożenie Wiosną i latem podlewamy umiarkowanie, tak by podłoże było lekko wilgotne. Roślina nie znosi nadmiaru wody. Zimą podlewamy bardzo oszczędnie (podłoże powinno być prawie suche), pozwalając ziemi przeschnąć przed kolejnym podlaniem. Używamy odstałej wody o pokojowej temperaturze. Zasilamy płynnym nawozem wieloskładnikowym, co 2-3 tygodnie, od III do X.

Pielęgnacja Roślina łatwa w uprawie, o małych wymaganiach. Bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki - niedostatek wody, światła i wilgoci w powietrzu, a także odporna na szkodniki. Liście przemywamy wilgotną szmatką.

Przesadzanie Młode rośliny przesadzamy co roku, starsze co 2-3 lata, w marcu lub kwietniu. Najlepiej sadzić rośliny w płaskich pojemnikach, ze względu na mocno rozrastające się kłącza. Zapewniamy dobry drenaż na dnie doniczki.

Rozmnażanie Sadzonki liściowe w IV-VI. Podział rozrośniętych roślin na wiosnę. Wysiew nasion.

Najczęstsze choroby i szkodniki Zalany zamiokulkas może zostać porażony przez chorobę grzybową fytoftorozę lub bakteryjną mokrą zgniliznę.