Skalnica gronkowa

Saxifraga paniculata

Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata synonim S. aizoon) Niewielka, zimozielona roślina kobiercowa rozrastająca się przez naziemne rozłogi. Tworzy liczne rozety zagiętych do góry, sztywnych i pokrytych srebrzystym nalotem liści. Lekko ząbkowane brzegi mają jasne wapienne wykwity. Z rozet wyrastają wysokie płaskie kwiatostany składające się z kilkunastu kremowych kwiatków o średnicy 1 cm. Gatunek rodzimy występujący w Karpatach i Sudetach, objęty ochroną.

Rozmiar Liście tworzą płaską darń do 6 cm grubości. Pędy kwiatostanowe osiągają wysokość 20 cm.

Kwitnienie Czerwiec - lipiec.

Odmiany W obrębie gatunku występuje naturalna zmienność wyglądu roślin.

Wymagania Podłoże ubogie, żwirowo - gliniaste o zasadowym odczynie. Stanowisko nasłonecznione, ale chłodne, np. zbocze o wystawie wschodniej.

Uprawa i pielęgnacja Roślina wytrzymała na suszę i w pełni mrozoodporna. Szkodzi jej wilgoć i nadmiar związków pokarmowych. Rozety, które przekwitły stopniowo zamierają. Długo może rosnąć bez przesadzania, także w pojemnikach z dużymi otworami odpływowymi i warstwą drenażu na dnie.

Rozmnażanie Wysiew nasion w czerwcu - lipcu, oraz podział kęp i ukorzenianie pojedynczych rozet wiosną lub w sierpniu - lipcu.

Cięcie Wycinanie przekwitłych rozet. Podlewanie i nawożenie W zasadzie nie jest konieczne.

Choroby i szkodniki Rosnąc na odpowiednich stanowiskach nie choruje.

Zastosowanie Do ogrodów skalnych, obsadzania murków i skarp, do wypełniania szczelin pomiędzy płytami chodnikowymi i do pojemników.