Kiosk - kup onlineKiosk - Ladnydom.pl

Sypialnie dzieci i młodzieży. Poradnik ABC dobrego domu.

Architekt Iwona Mere

Pokoje dzieci są dla nich całym światem. Służą nie tylko jako sypialnie i miejsca odpoczynku. U siebie dzieci przechowują rozmaite kolekcje i skarby, odzież, sprzęt sportowy, a także bawią się, uczą, a nawet przyjmują gości.

W niewielkim uczniowskim pokoju dobrze sprawdzają się meble o neutralnej kolorystyce - wyrazu nada im osobisty dobytek lokatora
W niewielkim uczniowskim pokoju dobrze sprawdzają się meble o neutralnej kolorystyce - wyrazu nada im osobisty dobytek lokatora
Fot. www.shutterstock.pl
Wybór konkretnego rozwiązania i wyposażenia zależy od wieku dziecka, ale na każdym etapie rozwoju trzeba mu zapewnić możliwie dużą i bezpieczną, a zwłaszcza bardzo elastyczną przestrzeń.

Miejsce w domu

Najmłodsi dobrze się czują blisko rodziców, dlatego przynajmniej na kilka pierwszych lat ich życia warto tak zorganizować domową przestrzeń, by rodzice i dzieci mogli korzystać z sąsiadujących ze sobą pokojów. Rozwiązanie nie będzie zbyt dolegliwe dla dorosłych i nie pozbawi ich zupełnie prywatności, o ile między sypialniami rozmieszczone zostaną łazienki i garderoby, izolujące od siebie poszczególne wnętrza.

W pierwszych latach życia dzieci nie powinny same spacerować po schodach. Zamawiając projekt domu "z poziomami", warto zadbać o to, by dało się zamknąć dostęp do schodów specjalnymi furtkami. Nowoczesne, ażurowe konstrukcje, nieobudowane ścianami schody, podesty pozbawione osłon i balustrad nie sprawdzą się w siedzibach rodzin z małymi dziećmi.

Dużym ułatwieniem zarówno dla dzieci jak i dla opiekunów będzie bliskie sąsiedztwo łazienki. Dla młodszych, korzystających z sanitariatów przy pomocy i pod nadzorem dorosłych, warto zaplanować łazienkę dostępną z korytarza, starszym zapewne bardziej spodoba się bezpośrednie połączenie pokoju z łazienką (umieszczoną np. między sąsiednimi sypialniami).

Nadzór nad kilkorgiem maluchów w podobnym wieku niesłychanie ułatwia - przynajmniej na pewnym etapie - wspólny pokój dla dzieci. Odpowiednio przestronne wnętrze stwarza wiele okazji do wspólnej zabawy, gwarantuje też ruchliwym kilkulatkom dużo wolnego miejsca (otwartej przestrzeni). Z podziałem na osobne pokoje można z powodzeniem zaczekać do momentu, w którym u użytkowników pojawi się zapotrzebowanie na prywatność.

Jednoosobowy pokój powinien mieć 12-15 m2 powierzchni i rozkład umożliwiający ustawienie łóżka przynajmniej na dwa sposoby. Pożądanym dodatkiem są rozmaite wnęki i nisze ułatwiające wydzielenie w pomieszczeniu dopełniających się aneksów.

Rodziny z podchowanymi, samodzielnymi dziećmi mogą pokusić się o wyraźne rozdzielenie stref wpływów dorosłych i dorastających. Nastolatki entuzjastycznie przyjmują rozwiązania, w których dostają do własnej dyspozycji osobne skrzydło domu, piętro bądź poddasze. Naturalnie do ich obowiązków powinno należeć utrzymanie porządku w tej strefie. Jeśli łączący pokoje dzieci hol lub korytarz będzie dostatecznie obszerny i widny, z powodzeniem może spełniać rolę bawialni, gdzie na neutralnym gruncie rodzeństwo nauczy się zasad zgodnego współistnienia, tolerancji i współpracy.

Orientacja

Dzieci spędzają w swoich pokojach znacznie więcej czasu niż dorośli, także w ciągu dnia, dlatego warto przeznaczyć dla nich pomieszczenia z oknami wychodzącymi na południe, południowy-wschód lub południowy-zachód. Jasne, słoneczne wnętrza zapewnią im dobre warunki do rozwoju.

Na pokoje dziecinne nadają się zarówno pomieszczenia na parterze, jak i na kolejnych kondygnacjach domu - choć im wyżej, tym więcej uwagi trzeba poświęcić bezpieczeństwu, na przykład montując w oknach dodatkowe zamki i blokady. Lepiej, by do dziecięcej sypialni nie przylegał balkon ani taras - taki dodatek jest bardzo kłopotliwy i rodzi wiele niebezpiecznych pokus.

Wyposażenie

W pokojach dzieci powinno się znaleźć co najmniej kilka różnych aneksów. Podstawowym sprzętem jest naturalnie łóżko dostosowane do wieku i wzrostu dziecka. Prócz niego potrzebna jest także spora przestrzeń magazynowa: duże wbudowane szafy lub osobny schowek, najlepiej dostępny wprost z pokoju, mogący pomieścić odzież, sprzęt sportowy i wiele innych osobistych przedmiotów dziecka.

Duże, dobrze zorganizowane miejsce do przechowywania ułatwia utrzymanie porządku, a wnętrze będzie się prezentować schludniej, jeśli na otwartych półkach, regałach czy innych ażurowych konstrukcjach wyeksponowana zostanie tylko część zasobów.

Kolejnym ważnym punktem jest stół lub biurko do pracy. Już przedszkolakowi warto zorganizować takie stanowisko, przy którym wygodnie będzie mógł rysować, układać puzzle i klocki czy lepić z plasteliny. Od momentu pójścia do szkoły w pokoju nie może zabraknąć solidnego blatu i krzesła, które ułatwią zachowanie prawidłowej postawy podczas nauki i odrabiania lekcji. W zasięgu ręki trzeba umieścić półki na książki i przybory szkolne.

Prócz ogólnego oświetlenia w pokoju powinny się znaleźć także lampa oświetlające miejsce pracy (najlepiej na stałe zamocowana do ściany bądź porządnie przytwierdzona do blatu, z dosyć długim, ruchomym ramieniem) oraz lampka przy łóżku, którą dziecko może samodzielnie zapalać i gasić, nie wstając z posłania.

Warto wyposażyć pokój w tablice, ekrany lub uchwyty służące do zawieszania prac plastycznych, plakatów z ulubionymi bohaterami, i podobnych, często zmieniających się dekoracji.

W obliczu rozmaitych zagrożeń, sprawa umieszczenia w pokoju dziecka komputera i telewizora stanowi poważny problem i wymaga gruntownego przemyślenia. Jeden wspólny komputer w widocznym, łatwo dostępnym dla wszystkich miejscu (pokoju rodzinnym, bibliotece czy na antresoli) wystarczy do nauki i zabawy, a limitowany czas dostępu chroni przez uzależnieniem. Podobnie można rozwiązać kwestię telewizora - gestem dobrej woli niech będzie co najwyżej dodatkowy odbiornik w rejonie dziecinnych pokojów i miejsca wspólnych zabaw.

Kolorystyka

Do dziecięcych sypialni najodpowiedniejsze będą czyste, jasne kolory: błękity, zielenie i róże. Zieleń uspokaja i podobnie jak niebieski wzmacnia poczucie bezpieczeństwa. Aby uniknąć negatywnego oddziaływania spowodowanego nadmiarem jednej, intensywnej barwy, warto używać także akcentów czy dodatków w kolorach dopełniających: dla zielonego - różowych, dla niebieskości - pomarańczowych.

W ciemniejszym wnętrzu lepiej posługiwać się ciepłą tonacja kolorystyczną. W pomieszczeniach pełnych słońca można użyć chłodniejszych barw. Niezależnie od wieku użytkownika warto wziąć pod uwagę także jego zdanie.

Czytaj także inne artykułu z cyklu ABC dobrego domu o sypialniach

Sypialnia - strefa prywatna z łóżkiem w roli głównej

Główna sypialnia

Sypialnia w studio, czyli poza schematem

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>

    Więcej o:

Skomentuj:

Sypialnie dzieci i młodzieży. Poradnik ABC dobrego domu.