Drewniane elewacje - zagrożenia i konserwacja
Na elewacje należy stosować drewno o najwyższej klasie naturalnej odporności. Jeśli klasa drewna jest niższa niż zalecana, należy je starannie zabezpieczyć przed wilgocią i innymi szkodliwymi czynnikami.
Zmiana wyglądu drewna pod wpływem czynników atmosferycznych
Drewno na elewacji jest narażone na działanie wielu czynników powodujących jego degradację - zmienną temperaturę i wilgotność powietrza, promieniowanie UV, wiatr, opady, kurz oraz czynniki biotyczne (grzyby i owady). Na skutek ich działania fasada zmienia swój wygląd. Powierzchnia drewna staje się chropowata, pokrywa się siatką spękań, przybierając szarawy odcień. W jej zagłębieniach mogą pojawiać się mikroorganizmy.
O podatności drewna na niszczenie decyduje jego rodzaj (gatunek) oraz warunki pracy. Elewacje budynków w naszej strefie klimatycznej zalicza się głównie do 3 klasy zagrożenia. Dlatego na przykład korzystne jest sytuowanie domu na lekkim wzniesieniu (zapewni to spływ wody) i planowanie dachów z szerokimi okapami, chroniącymi elewacje przed deszczem, śniegiem i gradem.
Wszelkie zmiany najczęściej zachodzą z większą intensywnością w dolnej części elewacji, najbardziej narażonej na działanie czynników atmosferycznych. Od strony południowej drewniana elewacja najszybciej wypłowieje, tam też - w wyniku intensywnego nasłonecznienia - pojawiają się pęknięcia. Z kolei wilgotniejszą stronę północną chętniej kolonizują mikroorganizmy.
Klasy zagrożenia drewna
Klasa zagrożenia określa, w jakim stopniu drewno jest narażone na degradację i czy potrzebne jest jego zabezpieczanie:
1 - wewnętrzne elementy budowlane, nienarażone na kontakt z ziemią i warunki atmosferyczne (np. prefabrykowana więźba). Zalecane zabezpieczenie przeciwko owadom.
2 - wewnętrzne i zewnętrzne elementy budowlane, narażone na przejściowe zawilgocenie (na przykład więźby do chwili ułożenia pokrycia). Zalecane zabezpieczenie przeciw owadom i siniźnie.
3 - elementy budowlane zewnętrzne (narażone na czynniki atmosferyczne) i wewnętrzne w pomieszczeniach wilgotnych. Zalecane zabezpieczenie przeciw owadom i zgniliźnie.
4 - elementy drewniane będące w kontakcie z gruntem lub wodą. Zalecane zabezpieczenie przeciw owadom i grzybom, środkami utrwalającymi się w drewnie (niewymywalnymi).
5 - drewno w kontakcie z wodą morską. Zabezpieczenie przeciw owadom, grzybom i organizmom morskim środkami niewymywalnymi.
Konserwacja drewnianej elewacji
Ułożona elewacja drewniana wymaga okresowego przeglądu i konserwacji. Najlepiej dokonać tego raz do roku, w okresie letnim. Na jej kondycję największy wpływ ma stan dachu i rynien. Niezależnie od tego raz na kilka lat wymaga ona gruntownego odświeżenia. W tradycji Podhala drewniane domy były szorowane szczotkami ryżowymi i szarym mydłem, ale dla mniej zawziętych gospodarzy jest możliwość skorzystania z usługi piaskowania. Przy użyciu specjalnych dysz i strumienia drobnego piasku zdziera się warstwę zniszczonego drewna. Do dyspozycji są również różne środki odświeżające jego wygląd.
Autor: Paweł Kozakiewicz, Wydział Technologii Drewna, SGGW w Warszawie
Drewno na elewacji jest narażone na działanie wielu czynników powodujących jego degradację - zmienną temperaturę i wilgotność powietrza, promieniowanie UV, wiatr, opady, kurz oraz czynniki biotyczne (grzyby i owady). Na skutek ich działania fasada zmienia swój wygląd. Powierzchnia drewna staje się chropowata, pokrywa się siatką spękań, przybierając szarawy odcień. W jej zagłębieniach mogą pojawiać się mikroorganizmy.
O podatności drewna na niszczenie decyduje jego rodzaj (gatunek) oraz warunki pracy. Elewacje budynków w naszej strefie klimatycznej zalicza się głównie do 3 klasy zagrożenia. Dlatego na przykład korzystne jest sytuowanie domu na lekkim wzniesieniu (zapewni to spływ wody) i planowanie dachów z szerokimi okapami, chroniącymi elewacje przed deszczem, śniegiem i gradem.
Wszelkie zmiany najczęściej zachodzą z większą intensywnością w dolnej części elewacji, najbardziej narażonej na działanie czynników atmosferycznych. Od strony południowej drewniana elewacja najszybciej wypłowieje, tam też - w wyniku intensywnego nasłonecznienia - pojawiają się pęknięcia. Z kolei wilgotniejszą stronę północną chętniej kolonizują mikroorganizmy.
Klasy zagrożenia drewna
Klasa zagrożenia określa, w jakim stopniu drewno jest narażone na degradację i czy potrzebne jest jego zabezpieczanie:
1 - wewnętrzne elementy budowlane, nienarażone na kontakt z ziemią i warunki atmosferyczne (np. prefabrykowana więźba). Zalecane zabezpieczenie przeciwko owadom.
2 - wewnętrzne i zewnętrzne elementy budowlane, narażone na przejściowe zawilgocenie (na przykład więźby do chwili ułożenia pokrycia). Zalecane zabezpieczenie przeciw owadom i siniźnie.
3 - elementy budowlane zewnętrzne (narażone na czynniki atmosferyczne) i wewnętrzne w pomieszczeniach wilgotnych. Zalecane zabezpieczenie przeciw owadom i zgniliźnie.
4 - elementy drewniane będące w kontakcie z gruntem lub wodą. Zalecane zabezpieczenie przeciw owadom i grzybom, środkami utrwalającymi się w drewnie (niewymywalnymi).
5 - drewno w kontakcie z wodą morską. Zabezpieczenie przeciw owadom, grzybom i organizmom morskim środkami niewymywalnymi.
Konserwacja drewnianej elewacji
Ułożona elewacja drewniana wymaga okresowego przeglądu i konserwacji. Najlepiej dokonać tego raz do roku, w okresie letnim. Na jej kondycję największy wpływ ma stan dachu i rynien. Niezależnie od tego raz na kilka lat wymaga ona gruntownego odświeżenia. W tradycji Podhala drewniane domy były szorowane szczotkami ryżowymi i szarym mydłem, ale dla mniej zawziętych gospodarzy jest możliwość skorzystania z usługi piaskowania. Przy użyciu specjalnych dysz i strumienia drobnego piasku zdziera się warstwę zniszczonego drewna. Do dyspozycji są również różne środki odświeżające jego wygląd.
Autor: Paweł Kozakiewicz, Wydział Technologii Drewna, SGGW w Warszawie
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
