Tuje tu, tuje tam...

Tuje, zwane też żywotnikami, to bez wątpienia najpopularniejsze rośliny iglaste w naszych ogrodach. Czemu zawdzięczają tak wielką popularność? Pewnie temu, że są zielone przez cały rok, dość odporne i mało wymagające, a także powszechnie dostępne i niedrogie w stosunku do innych iglaków. Niewygórowana cena wynika z łatwości rozmnażania tych roślin.

Praktyczne wskazówki

Rośliny te nie są zbytnio wymagające co do rodzaju gleby, ale musi być ona wilgotna. Konieczne jest regularne podlewanie, szczególnie młodych okazów. Najbardziej odporny na suszę jest żywotnik wschodni. Tuje lubią miejsca słoneczne (szczególnie odmiany o żółtych igłach) lub półcieniste. W cieniu barwa kolorowych odmian zdecydowanie słabnie. Tuje o koronach kolumnowych i wąsko-stożkowych podczas silnych opadów śniegu mogą się zdeformować i połamać, dlatego późną jesienią dobrze jest owiązać je lekko sznurkiem.Czasami zimą niektóre odmiany żywotników trochę brunatnieją, ale jest to zjawisko naturalne, ustępujące z nadejściem wiosny. Żywotniki najlepiej przycinać, kiedy zakończy się intensywny wzrost młodych, wiosennych pędów. Orientacyjnie jest to zwykle koniec wiosny - początek lata.

Odmiany tui

Jest kilka gatunków i mnóstwo odmian żywotników o różnych kolorach, rozmiarach i kształtach. Te rośliny są więc naprawdę uniwersalne i doskonale sprawdzają się w niemal każdym ogrodzie. Najczęściej wykorzystywane są jednak jako rośliny żywopłotowe. Na żywopłoty najlepiej nadaje się najodporniejszy i najbardziej niezawodny gatunek, czyli żywotnik zachodni (Thuja occidentalis). Jeśli zależy nam na tym, żeby żywopłot szybko urósł, wybierzmy bardzo popularną odmianę "Brabant", ewentualnie "Frieslandia".

Szybko rosnące odmiany trzeba jednak regularnie (raz w roku) strzyc, aby żywopłot porządnie wyglądał. Jeśli jednak nie mamy ochoty zbyt często strzyc żywopłotu, lepiej zdecydować się na gęściejszą odmianę o kształcie wąskiego stożka lub kolumny, która nie rozrasta się zbytnio na boki (na przykład odmiany "Columna", "Smaragd", "Fastigiata", "Holmstrump"lub "Malonyana"). Wtedy wystarczy tylko pilnować równomiernej wysokości roślin, co oznacza strzyżenie jedynie wierzchołka żywopłotu raz na kilka sezonów. Wyżej wymienione odmiany mają zielone zabarwienie igieł, natomiast: "Aurescens", "Yellow Ribbon", "Europe Gold" tworzą żywopłot w kolorze żółtawym. Niezwykle ciekawe, dwubarwne żywopłoty można uzyskać, sadząc na przemian odmiany o różnej barwie. Warto polecić ten sposób, ponieważ dzięki niemu tujowe żywopłoty stają się weselsze i mniej monumentalne. Wszystkie tuje bardzo dobrze znoszą cięcie i utworzone z nich żywopłoty można dowolnie formować.

Nie sposób opisać wszystkie odmiany żywotników. Są ich dziesiątki, jeśli nie setki... Warto zwrócić uwagę, że wiele z nich przybiera kształt zgrabnych kulek, dzięki czemu można je wykorzystywać w wielu kompozycjach ogrodowych. Najpopularniejszą "kulką" jest "Danica", czyli karłowata tuja osiągająca maksymalnie około 0,5 m wysokości. Ładnie wygląda posadzona na skalniakach oraz w ozdobnych donicach na tarasie lub przed wejściem do domu. Jeśli chcemy mieć w ogrodzie trochę większą kulę, warto posadzić odmianę "Globosa". Ta szybciej rośnie i osiąga średnicę 1 m. Bardzo ładna odmiana "Golden Globe" ma podobne rozmiary i żółte zabarwienie łusek. Ciekawie wygląda także wolno rosnąca odmiana "Reingold" o żółtych igłach, która z kolei przybiera formę niskiego (około 1 m), regularnego stożka.

Są jeszcze dwa gatunki tui, na które można trafić w sklepach ogrodniczych, ale zdecydowanie rzadziej - tuja olbrzymia (Thuja plicata) i tuja wschodnia (Thuja orientalis). Oba te gatunki są trochę mniej przystosowane do polskich warunków klimatycznych niż tuja zachodnia i zdarza się, że podczas ostrzejszych zim trochę przemarzają. Dlatego trzeba im z większą uwagą wybierać miejsce w ogrodzie. Chodzi o to, aby było osłonięte od wiatrów i w miarę ciepłe. W sklepach ogrodniczych często można natknąć się na odmianę tui olbrzymiej o swojsko brzmiącej nazwie "Kórnik", którą wyhodowano w Polsce. Jest dość odporna na mrozy i nadaje się na żywopłoty.

Z kolei żywotniki wschodnie są typowo dekoracyjne. Osiągają najczęściej niezbyt wysoki wzrost i mają charakterystyczny, jajowaty kształt korony. Gałązki są ustawione pionowo na sztorc, dzięki czemu przypominają trochę rozchylone kartki książki. Najpopularniejszą odmianą jest "Aurea Nana" o złocistym zabarwieniu. Bardzo ładnie wygląda posadzona wśród innych roślin na skalniaku lub wrzosowisku. Ostatnio coraz większą popularność zyskuje także polska odmiana "Justyna", która ma węższą koronę, zielony kolor oraz lepszą odporność na mróz. Żywotniki wschodnie osiągają wzrost około 1 m.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład