Kiosk - kup onlineKiosk - Ladnydom.pl

Wanny małe i duże

Tekst Krzysztof Mianowicz

Najczęściej kupujemy wanny o długości 170 cm. Zdarza się jednak, że łazienka jest bardzo mała lub wręcz przeciwnie - duża, a my sami jesteśmy słusznego wzrostu.

Osoby o ponadprzeciętnym wzroście powinny szukać niestandardowych rozwiązań - na przykład ten model wanny ma 200 cm długości
Osoby o ponadprzeciętnym wzroście powinny szukać niestandardowych rozwiązań - na przykład ten model wanny ma 200 cm długości
Fot. KERAMAG
Wybierając wannę, bierzemy głównie pod uwagę to, czy zmieści się w naszej łazience. Zależnie od jej metrażu decydujemy o kształcie wanny - czy będzie narożna, asymetryczna, czy wolno stojąca. Tymczasem powinniśmy też pomyśleć o sobie, a dokładniej o naszym wzroście. W zbyt długiej wannie nie będziemy czuć się bezpiecznie, w za małej - wygodnie.

Wanna dopasowana do użytkownika

Teoretycznie dla osoby mającej 170 cm wzrostu już wanna o długości 150 cm powinna być wygodna. Wygoda jest jednak pojęciem subiektywnym, lepiej więc przyjąć, że odpowiednia wanna to taka, w której czujemy się komfortowo i bezpiecznie - sięgamy stopami do jej końca, a plecy mają odpowiednie oparcie.

Trzeba też wziąć pod uwagę szerokość wanny. Standardowe 70 cm w najszerszym miejscu to zbyt mało, jeśli wanna jest profilowana tak, że z góry przypomina ósemkę. Szerokość staje się też ważna, gdy zamierzamy wykorzystywać wannę jako brodzik, wyposażając ją w parawan nawannowy. Najlepsza będzie wtedy wanna określana przez producentów jako asymetryczna, czyli szersza przy jednym z końców - zainstalowany wówczas parawan nie będzie ograniczał nam ruchów.

Zastanówmy się również nad głębokością wanny, bo różnice mogą być znaczne - od 35,5 do 50 cm. W płytszej zużyjemy mniej wody, ale kąpiel nie będzie przyjemnym relaksem, bo próżno go oczekiwać, gdy ciepła woda nie przykrywa nam ramion. Z drugiej strony kupowanie wanny zbyt głębokiej też nie jest najlepszym rozwiązaniem, gdyż będzie nam trudniej z niej wychodzić.

Aby dopasować wannę do naszych wymagań, najlepiej sprawdzić ją przed zakupem, czyli po prostu wejść do niej. W wielu salonach łazienkowych jest to już możliwe.

Wanna dopasowana do metrażu

Zanim jednak wybierzemy wannę o konkretnym kształcie i wymiarach, sprawdźmy, ile potrzeba na nią miejsca, aby nie tylko dobrze wyglądała, ale też aby móc swobodnie z niej korzystać.

Prostokątne. Są wciąż najpopularniejsze, nie tylko z powodu przyzwyczajenia się użytkowników do takiego kształtu, ale też uniwersalności wanien tego rodzaju. Można je montować pod ścianą, w narożnikach oraz wnękach. Długość typowych wanien prostokątnych wynosi od 140 do 170 cm (wymiary zmieniają się co 10 cm). Do bardzo małej łazienki da się kupić wannę niewiele różniącą się długością od dużego brodzika, mającą tylko 100- -120 cm i wyprofilowane siedzisko.

Narożne. Wanny o tym kształcie są bardzo modne. Zyskały opinię produktów świetnie nadających się do małych łazienek, choć to tylko po części prawda. Dzielą się na dwa typy:

- symetryczne - ich dwa boki mają tę samą długość, od 110 do 160 cm. Takie wanny zajmują więc sporo miejsca, choć trzeba przyznać, że kąpiel w nich jest bardzo wygodna - dzięki nie tylko owalnej niecce, ale też znajdującemu się zwykle w narożniku wyprofilowanemu siedzisku;

- asymetryczne - jeden z ich boków jest krótszy. Najmniejsze wanny mają wymiary 90×140 cm i właśnie tego typu modele polecane są do małych łazienek. Nie tylko dlatego, że zajmują mniej miejsca niż prostokątne o tej samej długości, lecz dlatego że mają znacznie szerszą nieckę i kąpiel jest w nich wygodniejsza.

Każdy model wanny asymetrycznej jest produkowany w dwóch wersjach - prawej i lewej, zależnie od usytuowania krótszego boku wanny: odpowiednio z prawej lub lewej strony.

Owalne. To zwykle wanny duże, o szerokości co najmniej 75-80 cm i długości 170-195 cm, przeznaczone do większych łazienek (ponad 6 m2) i salonów kąpielowych. Mogą być montowane na wiele sposobów - narożnie, pod ścianą lub jako wolno stojące.

Dwuosobowe. Przeznaczone nie tyle do łazienek, co pokoi kąpielowych o przynajmniej kilkunastometrowej powierzchni. Wanny zaprojektowane dla dwóch osób potrzebują bowiem sporo przestrzeni - minimum 185×140 cm. Najczęściej są produkowane jako modele wolno stojące i wyposażone w profilowane podłokietniki lub zagłówki. Mają sporą pojemność - ponad 400 l.

Uwaga! Jeżeli mamy w domu ciepłą wodę nie z sieci miejskiej, ale z zasobnika, warto się zastanowić, czy jego pojemność będzie wystarczająca, by taką wannę napełnić.

Wanny z trwałego materiału

Choć w sklepach i salonach łazienkowych można spotkać wyroby z ceramiki, miedzi, marmuru, drewna, a nawet szkła, to 90 procent sprzedawanych wanien jest wykonanych z jednego z trzech tworzyw: akrylu, stali emaliowanej i żeliwa.

Akryl. To najpopularniejszy materiał, o wielu zaletach. Jest ciepły w dotyku, lekki (wanna o długości 190 cm waży około 25 kg), łatwo go utrzymać w czystości (może mieć powłokę antybakteryjną), a jego plastyczność umożliwia formowanie najróżniejszych kształtów. Poza tym cechuje go dobra izolacyjność termiczna, dzięki czemu woda w wannie nie będzie szybko stygnąć. Wadą wanien akrylowych jest to, że łatwiej się rysują niż te wykonane ze stali lub żeliwa - trzeba też uważać ze stosowaniem środków czyszczących i nie używać tych, które zawierają substancje ścierne.

Mniejsze rysy można naprawić samodzielnie - szlifuje się je papierem ściernym, a następnie przywraca akrylowi połysk pastą polerską.

Renomowane firmy stosują do produkcji wanien akryl sanitarny wysokiej jakości i grubości 4 mm, a niektóre nawet 5 mm. Tanie modele niemarkowych wytwórców są często wykonywane z cienkiego płata akrylu powleczonego tworzywem sztucznym ABS, które choć twarde i odporne na uderzenia, z czasem żółknie.

Stal emaliowana. Wśród wanien wykonanych z tego materiału najwięcej jest modeli prostokątnych, ale stal można również formować w inne kształty (narożne, owalne). Ścianki mają grubość od 1,5 do 3,5 mm. Im są grubsze, tym wanna jest trwalsza, lecz i kosztowniejsza. Cenę podnoszą także specjalne powłoki ułatwiające spływanie wody, a więc i czyszczenie.

Zaletą wanien stalowych jest ich bardzo duża odporność na ścieranie, ale już nie na uderzenia (choć niewielkie uszkodzenia powierzchni można naprawiać emalią samoutwardzalną). Wadą - to, że szybko stygnie w nich woda, a ich napełnianie jest dość hałaśliwe. Można temu jednak zapobiec, osadzając wannę w specjalnej kształtce ze styropianu.

Żeliwo. W rankingu popularności wanny żeliwne zajmują trzecie miejsce. Ich zwolennicy podkreślają takie ich zalety, jak bardzo wysoką trwałość oraz odporność na uszkodzenia mechaniczne i działanie środków chemicznych. Najdłużej też ze wszystkich typów wanien utrzymują temperaturę wody podczas kąpieli. Ich wadą jest znacznie mniejszy wybór produktów w porównaniu z wannami z akrylu czy emaliowanej stali oraz wyższa cena - koszt zakupu najtańszych modeli przekracza tysiąc złotych. Poza tym ważą od 80 do ponad 100 kg, przez co ich transport i montaż są kłopotliwe.

Baterie do wanny

Najczęściej wybierane są modele ścienne. Montuje się je nie tylko przy wannach klasycznie ustawionych przy ścianie, ale także przy wannach instalowanych na wyspie. Wówczas trzeba zaprojektować ściankę lub murek, który ukryje instalację wodną, a przy okazji wydzieli kąpielową część łazienki od reszty pomieszczenia.

Wraz z rosnącą popularnością wanien akrylowych, zwolenników zdobywają także baterie sztorcowe, wielootworowe. Montuje się je w półce zbudowanej między wanną a ścianą, albo w rancie samej wanny. Wycięcie otworów pod elementy baterii nie jest problemem - wystarczy wiertarka i frezy o odpowiedniej średnicy. Jeśli zapragniemy zamontować taką baterię na wannie żeliwnej lub stalowej, będzie musiała mieć fabrycznie wycięte otwory montażowe.

Oryginalne i efektowne są baterie stojące, montowane w posadzce. Najczęściej towarzyszą wannom dużym, wolno stojącym. Bardzo ważne jest, aby umieścić je w odpowiedniej odległości od wanny, tak aby woda trafiała do niecki i nie rozchlapywała się.

Akcesoria do wanny

Część z nich jest integralnym elementem wanien. Są to profilowane w bocznych ściankach podłokietniki czy oparcia zaprojektowane tak, by podpierać kark. Dodatkowe udogodnienia można dokupić do konkretnych wanien lub znajdują się one w wyposażeniu bardziej luksusowych modeli. Mogą to być na przykład przydatne przy wstawaniu z wanny uchwyty, miękkie zagłówki z pianki poliuretanowej czy mocowane na zewnątrz wanny relingi do zawieszania ręczników.

Elementy montażowe

Większość producentów sprzedaje wanny wraz z elementami niezbędnymi do ich montażu. Najczęściej są to nogi i stelaże. Najprostsze systemy montażowe do mniejszych, jednoosobowych wanien składają się z dwóch szyn opieranych na dwóch parach nóg. Dla większej sztywności całego układu stosuje się zazwyczaj rozpórki ustalające wzajemną pozycję szyn. Do dłuższych wanien używa się odpowiednio więcej szyn nośnych.

Szyny i nogi możemy zastąpić nośnikami styropianowymi, ale trzeba je dokupić osobno do wybranego typu wanny.

Do obudowy wanien, najczęściej akrylowych, stosuje się gotowe panele. Warto jednak upewnić się, czy wanna i obudowa są z tego samego akrylu. W przeciwnym razie pod wpływem ciepła i światła całość może się inaczej starzeć, a po kilku latach użytkowania - różnić odcieniem.

    Więcej o:

Skomentuj:

Wanny małe i duże