Drzwi wewnętrzne - które wybrać?
Drzwi wewnętrzne to zwykle pierwszy ?mebel?, jaki wstawia się do pustego jeszcze domu. Zależnie od ich miejsca i funkcji można wybrać skrzydła pełne, przeszklone lub całe ze szkła.
Na rynku jest wiele rozmaitych modeli drzwi wewnętrznych o różnych wymiarach, konstrukcji i cechach użytkowych. Bez problemu można wśród nich znaleźć takie, które wyróżniają się ciekawym wzornictwem i dobrym standardem wykonania, są funkcjonalne i trwałe, a przy tym - co istotne - w przystępnej cenie. Oczywiście nie brakuje również ekskluzywnych i drogich drzwi, jak również klientów, dla których oprócz wysokiej jakości liczy się również oryginalność czy wysmakowany projekt firmowany znanym nazwiskiem. Niezależnie jednak od oczekiwań dobieranie drzwi zawsze najlepiej zacząć od dokładnego przeanalizowania układu funkcjonalnego domu.
Rozwieralne górą
Spośród różnych typów drzwi wewnętrznych najczęściej wybiera się drzwi rozwieralne, czyli takie, których skrzydło rozwiera się po naciśnięciu klamki. Przemawia za tym ich funkcjonalność, uniwersalność i łatwy montaż. Ich wadą jest jednak to, że po otwarciu zajmują sporo miejsca.
Wymiary typowe. Standardowe drzwi jednoskrzydłowe mają szerokość: 80, 90 lub 100 cm, dwuskrzydłowe zaś: 120, 140 oraz 160 cm. Dwuskrzydłowe są bardziej reprezentacyjne i wygodne w komunikacji (mogą się w nich minąć dwie osoby), poleca się je więc przede wszystkim do salonów. Standardowa wysokość drzwi wynosi zwykle 205 cm.
...i nietypowe. Za dopłatą 15-20 proc. można zamówić drzwi w innych wymiarach. Można też kupić drzwi z wysokim ramiakiem dolnym przystosowane do skrócenia w czasie montażu (o 5-6, a nawet 10 cm). Są jednak producenci, którzy nie pozwalają na skracanie ich drzwi albo żądają dopłaty za przygotowanie drzwi do skrócenia.
Do małych i dużych pomieszczeń
Gdy brakuje miejsca na swobodne otwieranie drzwi rozwieralnych, można wstawić drzwi:
przesuwne - idealne do wąskich korytarzy i małych pomieszczeń. Otwierają się przez przesunięcie skrzydła (lub skrzydeł) po prowadnicy na ścianę lub wsunięcie go w kasetę schowaną w ścianie. W wersji dwuskrzydłowej mogą służyć jako wygodne, reprezentacyjne wejście do dużych pomieszczeń. W niektórych montuje się tzw. system synchroniczny, dzięki czemu przesuwanie jednego skrzydła powoduje przesuwanie się drugiego;
składane, inaczej łamane - stosowane zwykle w garderobach, spiżarniach lub wnękach. Skrzydło takich drzwi składa się na pół i przysuwa do ościeżnicy. Drzwi składane nie wymagają pozostawiania wolnej przestrzeni przy ścianie jak przesuwne drzwi naścienne, ale za to zwężają przejście o sumę grubości złożonych skrzydeł;
harmonijkowe - o zastosowaniu podobnym jak drzwi składane. Są zbudowane z wąskich paneli PCW lub z polistyrenu połączonych elastycznymi taśmami z płótna lub tworzywa. W trakcie otwierania panele są składane po jednej stronie otworu drzwiowego, co zwęża jego szerokość o 6-8 cm zależnie od grubości paneli;
wahadłowe - nie oszczędzają miejsca, gdyż rozwierają się w obie strony, ale są za to bardzo wygodne - otwierają się pod naporem ciała i zamykają samoczynnie ruchem wahadłowym. Łatwo je otworzyć, gdy ręce są zajęte talerzami i półmiskami, dlatego zwykle montuje się je w przejściu między kuchnią a jadalnią.
Pełne czy z przeszkleniem
Drzwi pełne - z litego drewna, płyt MDF lub wiórowych - mają lepsze właściwości dźwiękochłonne, zwykle więc wybiera się je do pokoi dla nastolatków lub pokoi służących do pracy. Do pozostałych pomieszczeń chętniej są kupowane drzwi z przeszkleniem. Pomagają doświetlić ciemny hol lub klatkę schodową i powiększyć optycznie pomieszczenia, dają też wrażenie otwartości wnętrza. Małe okienka z nieprzezroczystego szkła przydają się również w łazienkach i toaletach - nie odbierają intymności, a informują, czy pomieszczenie jest wolne.
W przeszkleniach drzwi zamiast rzadko używanego szkła całkowicie przezroczystego można stosować następujące jego odmiany:
ornamentowe z wytłaczaną powierzchnią, dostępne w wielu kolorach i wzorach o różnym stopniu przejrzystości;
matowe na całej powierzchni szyby albo z przezroczystą aplikacją; są też przezroczyste szyby z matową aplikacją;
kolorowe barwione w masie lub pokryte lakierem - w jednym kolorze albo w różnobarwne wzory;
witrażowe - najbardziej dekoracyjne, ale i drogie. Można jednak spróbować samodzielnie zrobić witraż, korzystając z zestawu dla majsterkowiczów: kolorowych folii, które przykleja się na szkło, ołowianych taśm samoprzylepnych oraz farb do malowania na szkle (wodorozcieńczalnych, a więc mogą ich używać nawet dzieci);
organiczne - to inaczej przezroczyste tworzywo sztuczne (polistyren, polimetakrylan metylu, czyli tzw. pleksi lub poliwęglan) dużo odporniejsze na stłuczenie od zwykłego szkła, dlatego polecane zwłaszcza do pokoi dziecinnych.
Rozwieralne górą
Spośród różnych typów drzwi wewnętrznych najczęściej wybiera się drzwi rozwieralne, czyli takie, których skrzydło rozwiera się po naciśnięciu klamki. Przemawia za tym ich funkcjonalność, uniwersalność i łatwy montaż. Ich wadą jest jednak to, że po otwarciu zajmują sporo miejsca.
Do małych i dużych pomieszczeń
Gdy brakuje miejsca na swobodne otwieranie drzwi rozwieralnych, można wstawić drzwi:
Pełne czy z przeszkleniem
Drzwi pełne - z litego drewna, płyt MDF lub wiórowych - mają lepsze właściwości dźwiękochłonne, zwykle więc wybiera się je do pokoi dla nastolatków lub pokoi służących do pracy. Do pozostałych pomieszczeń chętniej są kupowane drzwi z przeszkleniem. Pomagają doświetlić ciemny hol lub klatkę schodową i powiększyć optycznie pomieszczenia, dają też wrażenie otwartości wnętrza. Małe okienka z nieprzezroczystego szkła przydają się również w łazienkach i toaletach - nie odbierają intymności, a informują, czy pomieszczenie jest wolne.
W przeszkleniach drzwi zamiast rzadko używanego szkła całkowicie przezroczystego można stosować następujące jego odmiany:
Materiały i techniki wykończeniowe
Wygląd to jedno z ważniejszych kryteriów wyboru drzwi, ponieważ ich model, rodzaj wykończenia i kolor pozwalają je dopasować do stylu wnętrza, okien i drzwi wejściowych, a także do wykończenia ścian i podłogi lub nawet mebli. Dzięki stosowaniu różnych materiałów i technik wykończeniowych możliwości jest bardzo wiele.
Drewno. Drewniane elementy wykończeniowe mogą być fabrycznie bejcowane albo pomalowane lakierami przezroczystymi, lakierami transparentnymi (zmieniającymi kolor, ale zachowującymi rysunek drewna) albo farbami kryjącymi. Mogą być również oklejone fornirem. Niekiedy wcale nie są wykończone i trzeba je samodzielnie zabejcować lub pomalować, co pozwala na przesunięcie w czasie ostatecznej decyzji o sposobie wykończenia.
Płyty pilśniowe. Stosuje się głównie płyty twarde HDF (o gęstości powyżej 800 kg/m sześc.) oraz płyty półtwarde MDF (zwykle o gęstości ok. 700 kg/m sześc.). Gęstość płyt HDF jest większa niż surowego drewna, są więc od niego odporniejsze na uszkodzenia mechaniczne: zadrapania, łuszczenie i pęknięcia. Płyty MDF łatwiej natomiast poddają się obróbce mechanicznej. Oba rodzaje płyt mogą mieć powierzchnię gładką albo z fakturą imitującą naturalne drewno (mniej lub bardziej wypukłą). Może być ona wykończona: farbą kryjącą, okleiną naturalną (fornirem, obłogiem), okleiną sztuczną - laminatem CPL (wzorem i fakturą przypominającym panele podłogowe lub blaty kuchenne) albo HPL - odpornym na ekstremalne obciążenia.
Płyty mogą być też ozdabiane przez frezowanie - przed pokryciem okleiną lub po oklejeniu (wówczas powstałe rowki są malowane farbą kontrastową do kolorystyki okleiny) - albo naklejanie ozdobnych listew.
Okleina naturalna to cienkie płaty szlachetnego drewna, które nadają drzwiom z płyt pilśniowych elegancki wygląd. Mogą być pomalowane albo lakierem bezbarwnym bądź transparentnym - który zabezpieczy ich powierzchnię przed uszkodzeniem oraz ułatwi jej pielęgnację - albo lakierem utwardzanym UV o większej odporności na zarysowania, działanie światła i środków chemicznych.
Okleina sztuczna może doskonale imitować drewno rysunkiem słojów, porowatością powierzchni i kolorystyką. Wykonuje się ją na nośniku papierowym nasyconym w różnym stopniu sztucznymi żywicami lub na nośniku syntetycznym z polichlorku winylu (PCW) czy innych polimerów termoplastycznych. Taka okleina nazywana jest też folią. Ponieważ przyciąga kurz, powierzchnię drzwi trzeba impregnować środkiem elektrostatycznym.
Laminat powstaje z kilku trwale połączonych ze sobą warstw papieru lub gotowej okleiny. Ma bardzo dużą odporność na zarysowanie i ścieranie, dlatego wykończone nim drzwi są polecane do miejsc intensywnie eksploatowanych: przedpokoju, kuchni, łazienki. Im jest grubszy, tym lepiej zabezpiecza drzwi przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Drzwi specjalne
Drzwi przeciwpożarowe zapewniają w razie pożaru więcej czasu na ewakuację. W domu jednorodzinnym, choć nie ma takiego wymagania, można zamontować drzwi o odporności ogniowej 30 minut (EI 30):
- w kotłowni, zwłaszcza gdy znajduje się ona na tym samym poziomie co pomieszczenia mieszkalne;
- w przejściu z domu do garażu - tutaj oferowane są drzwi przeciwpożarowe o zwiększonej odporności na włamanie i izolacyjności akustycznej (np. 42 dB).
Drzwi przeciwpożarowe mogą być metalowe lub drewniane, a także ze specjalnym ognioodpornym przeszkleniem. Na ich obwodzie montuje się uszczelki pęczniejące pod wpływem wysokiej temperatury, które nie dopuszczają do rozprzestrzeniania się dymu i płomieni.
Drzwi akustyczne zależnie od typu mają izolacyjność 27, 32, 37 lub 42 dB (im lepiej izolują, tym są grubsze). Dla porównania: izolacyjność akustyczna standardowych drzwi wynosi około 20 dB. Drzwi takie oprócz uszczelek obwiedniowych montowanych w ościeżnicy (są w nie wyposażone wszystkie drzwi lepszej klasy) powinny mieć również tzw. uszczelkę opadającą zamontowaną w skrzydle drzwiowym. Jest ona automatycznie podnoszona, gdy drzwi się otwiera, i opuszczana w chwili ich domykania. Dzięki temu nie ściera się i długo zachowuje trwałość; eliminuje konieczność montowania progu (potrzebnego w drzwiach z tradycyjną uszczelką progową).
Wygląd to jedno z ważniejszych kryteriów wyboru drzwi, ponieważ ich model, rodzaj wykończenia i kolor pozwalają je dopasować do stylu wnętrza, okien i drzwi wejściowych, a także do wykończenia ścian i podłogi lub nawet mebli. Dzięki stosowaniu różnych materiałów i technik wykończeniowych możliwości jest bardzo wiele.
Płyty mogą być też ozdabiane przez frezowanie - przed pokryciem okleiną lub po oklejeniu (wówczas powstałe rowki są malowane farbą kontrastową do kolorystyki okleiny) - albo naklejanie ozdobnych listew.
Okleina naturalna to cienkie płaty szlachetnego drewna, które nadają drzwiom z płyt pilśniowych elegancki wygląd. Mogą być pomalowane albo lakierem bezbarwnym bądź transparentnym - który zabezpieczy ich powierzchnię przed uszkodzeniem oraz ułatwi jej pielęgnację - albo lakierem utwardzanym UV o większej odporności na zarysowania, działanie światła i środków chemicznych.
Okleina sztuczna może doskonale imitować drewno rysunkiem słojów, porowatością powierzchni i kolorystyką. Wykonuje się ją na nośniku papierowym nasyconym w różnym stopniu sztucznymi żywicami lub na nośniku syntetycznym z polichlorku winylu (PCW) czy innych polimerów termoplastycznych. Taka okleina nazywana jest też folią. Ponieważ przyciąga kurz, powierzchnię drzwi trzeba impregnować środkiem elektrostatycznym.
Laminat powstaje z kilku trwale połączonych ze sobą warstw papieru lub gotowej okleiny. Ma bardzo dużą odporność na zarysowanie i ścieranie, dlatego wykończone nim drzwi są polecane do miejsc intensywnie eksploatowanych: przedpokoju, kuchni, łazienki. Im jest grubszy, tym lepiej zabezpiecza drzwi przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Drzwi specjalne
- w kotłowni, zwłaszcza gdy znajduje się ona na tym samym poziomie co pomieszczenia mieszkalne;
- w przejściu z domu do garażu - tutaj oferowane są drzwi przeciwpożarowe o zwiększonej odporności na włamanie i izolacyjności akustycznej (np. 42 dB).
Drzwi przeciwpożarowe mogą być metalowe lub drewniane, a także ze specjalnym ognioodpornym przeszkleniem. Na ich obwodzie montuje się uszczelki pęczniejące pod wpływem wysokiej temperatury, które nie dopuszczają do rozprzestrzeniania się dymu i płomieni.
- Więcej o:
Polecane
