Jak układać parkiet?

Kiedy mówimy "posadzka z drewna" niekoniecznie musimy mieć na myśli tradycyjny parkiet - choć jest to, oczywiście, najpopularniejszy i najczęściej stosowany rodzaj wykończenia podłogi. Oprócz parkietu na podłodze można bowiem kłaść także mozaikę albo deski. Popularnym - choć nie tak trwałym i ładnym jak lite drewno - materiałem są panele drewnopodobne, imitujące jedną z wymienionych posadzek drewnianych (o tym, jak je układać, napisaliśmy tydzień temu).

Gładka albo wzorzysta

Tradycyjny parkiet układa się z deszczułek z tego samego drewna i w takim samym rozmiarze. Łączy się je ze sobą na pióro i wpust.

Deszczułki mogą mieć różne rozmiary - dziś najczęściej stosuje się takie o długości 50-60 mm i szerokości 250-300 mm. Układa się z nich na ogół jodełkę (tradycyjną pojedynczą, popularną ostatnio podwójną czy nawet potrójną), kwadraty czy cegiełkę.

Posadzka może też mieć bardziej skomplikowany wzór - do takich dekoracyjnych parkietów wykorzystuje się zazwyczaj nie jeden, ale kilka gatunków drewna różniącego się między sobą kolorem.

Do układania takich ozdobnych posadzek wykorzystuje się deszczułki o różnych kształtach i w różnych wielkościach.

Co to znaczy lamparkiet

Po ułożeniu wygląda on tak samo jak parkiet tradycyjny; różnicę łatwiej można zauważyć przed ułożeniem posadzki. Deszczułka - tu nazywana lamelką - ma bowiem gładkie krawędzie, bez pióra i wpustu. Jest również cieńsza niż tradycyjna deszczułka; "odcięta" została ta część, która w normalnej deszczułce znajduje się pod piórem - lamelka ma zaledwie 10 mm grubości (dla porównania - zwykła deszczułka - 22 mm). Podobna jest natomiast ich długość i szerokość.

Ponieważ lamelki nie mają pióra ani wpustu, nie łączy się ich między sobą, tylko mocno przykleja do podłoża. Stosuje się do tego nowoczesne poliuretanowe kleje dwuskładnikowe.

Lamparkiet jest o blisko 20-30 proc. tańszy od zwykłego parkietu, jednak mało osób się na niego decyduje, a to dlatego, że jest... zbyt mało rozpowszechniony. Warto go polecić przede wszystkim tym, którzy chcą, żeby podłoga w ich domu miała taki sam poziom, a połączenie parkietu z terakotą było niemal niezauważalne.

Mozaika

Nie kupuje się jej w postaci pojedynczych, luźnych deszczułek, ale jako płyty z kilkunastu drobnych listewek przyklejonych na papier albo na siatkę.

Mozaika ma zwykle wzór kwadratów, rzadziej jodełki. Może też być mozaika sztorcowa - zrobiona z listewek ustawionych na boku. Mozaika jest o blisko 30-40 proc. tańsza od parkietu tradycyjnego.

Deski na legarach

Podłoga z desek jest dziś często wybierana. Nie układa się jej bezpośrednio na podłożu, ale na legarach - belkach ułożonych poprzecznie (w stosunku do desek) na stropie. Służą one do zniwelowania nierówności podłoża; można to regulować za pomocą drewnianych klinów podkładanych pod legary. Warto też wcisnąć pod nie trochę pianki poliuretanowej - dzięki temu, kiedy legary wyschną, podłoga nie będzie trzeszczeć.

Legary powinny mieć w przekroju 6x6 cm. Absolutne minimum to 5x5 cm - taka odległość pozwala na ułożenie między nimi przewodów centralnego ogrzewania i ocieplenia z wełny mineralnej (która jednocześnie izoluje akustycznie). Układa się je co 80 cm.

Deski przybija się do legarów gwoździami - wbija się je ukośnie, we wpust deski - dzięki temu są niewidoczne. Do ich dobijania nie wystarczy sam młotek - potrzebne jest też dłuto albo dobijak.

Jakie drewno wybrać?

Najpopularniejszy ciągle jest parkiet dębowy. Nie ma w tym nic dziwnego, dąb jest trwały i ma ładny kolor. Jego drewno jest ciężkie, twarde i bardzo odporne na ścieranie. Parkiety robi się także z innych rodzajów drewna - zarówno twardego (buk, jesion), jak i miękkiego (sosna, świerk, brzoza). Deski do układania na legarach zrobione są natomiast najczęściej z drewna sosnowego.

Kupując drewno na parkiet, należy zwrócić uwagę na jakość deszczułek - nie powinno w nich być zbyt wielu sęków (choć nawet w najlepszym drewnie dopuszczalne są zdrowe, jasne, nieskupione sęki o średnicy do 3 mm) poza tym deszczułki powinny być idealnie równe, mieć identyczną grubość i wysokość. Drewno nie może mieć być zbyt suche ani zbyt wilgotne - najlepsza wilgotność to 8-11 proc.