Jaki klej do płytek?

Zanim w sklepach pojawiły się kleje do płytek ceramicznych, gotowe do użycia po rozmieszaniu z wodą, stosowano tradycyjne zaprawy cementowe (składające się z cementu, wody i wapna). Ich właściwe przygotowanie nie było łatwe i wymagało doświadczenia. Dziś, dzięki wygodnym i łatwym w stosowaniu gotowym zaprawom, płytki mogą przyklejać nawet amatorzy.

Klej czy zaprawa klejąca

W instrukcjach układania płytek i na opakowaniach produktów różni producenci stosują dwie różne nazwy (albo wyraźnie je oddzielając, albo - częściej - stosując wymiennie): klej albo zaprawa klejąca. Czym się różnią?

Zaprawy klejące są to suche mieszanki, które swój wygląd, właściwości i końcową wytrzymałość zawdzięczają głównemu spoiwu - cementowi. Można je nakładać grubą warstwą (nawet kilkanaście milimetrów), by skorygować szorstkość i drobne nierówności podłoża. Zaprawy klejące miesza się z wodą (czasem można użyć wodnego roztworu emulsji elastycznej). Zaprawy klejące stosuje się zarówno na podłożach suchych, jak i lekko wilgotnych.

W klejach spoiwem są żywice syntetyczne lub żywice syntetyczne i cement. Kleje można stosować na podłoża bardziej równe, ponieważ nakłada się je cieńszą warstwą niż zaprawy klejące. Stosuje się je wyłącznie na suche podłoża.

Uwaga! Dla ułatwienia, w dalszej części pojawia się tylko jedno określenie - klej.

Kleje - jakie mogą być?

Oprócz zwykłych, uniwersalnych klejów do płytek ceramicznych, dostępne są też kleje specjalne. Najczęściej mają różne fabrycznie dodawane domieszki, które nadają im odpowiednie właściwości:

szybko wiążące - mają dobrą przyczepność, więc nie spływają z pionowych powierzchni;

elastyczne - polecane do układania płytek na trudnych miejscach, np. starych podłożach;

uelastycznione - służą do przyklejania płytek w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym. Takim klejem powinno się też mocować płytki szkliwione, zwykły może bowiem przyczynić się do powstania włoskowatych rys na ich powierzchni.

Uwaga! Tak samo jak z "klejem" i "zaprawą klejową", różni producenci inaczej stosują nazwę "elastyczny" i "uelastyczniony". Dlatego przy kupnie warto kierować się nie tylko nazwą wypisaną na opakowaniu, ale - dla pewności - przeczytać w instrukcji, do czego producent poleca dany klej.

Jaki klej do czego

Do glazury i terakoty można stosować te same kleje, ale pod warunkiem, że robi się to wewnątrz pomieszczenia. Klejów do glazury nie wolno natomiast stosować na zewnątrz.

Gres przykleja się na klej elastyczny.

Do mocowania płytek na zewnątrz służą specjalne kleje wodo- i mrozoodporne.

Do bardzo dużych płytek stosuje się inne kleje niż do małych. Ponieważ duże płytki będą się bardziej odkształcać, do ich mocowania najlepiej użyć kleju uelastycznionego.

Do mocowania kamienia służą specjalne kleje. Jeśli użyje się niewłaściwego - kamień może się przebarwić. Dlatego - jeśli płytki kamienne zamierza się mocować samodzielnie - trzeba wcześniej zasięgnąć porady w doświadczonej firmie kamieniarskiej i upewnić się, czy wybrany klej nadaje się do konkretnego gatunku kamienia.

Układanie kamienia na zaprawę klejową nie różni się niczym od mocowania płytek ceramicznych. Jednak jest też inny sposób mocowania kamiennych płyt na podłodze - wykorzystuje się półsuchą (czy wręcz suchą) zaprawę cementową. Ponieważ jej warstwa musi być dość gruba - około 2 cm - to łącznie z grubością płyt kamiennych poziom posadzki znacznie się podnosi.

Jak przygotować klej?

Kleje trzeba przygotowywać zgodnie z instrukcją podaną przez producenta (wymieszać w odpowiednich proporcjach z wodą) i nie dodawać do nich nic na własną rękę, ponieważ mogłoby to w nieprzewidziany sposób zmienić jego właściwości.

Można również kupić kleje, które mają konsystencję pasty - są gotowe do użycia bez dodawania wody.

Jak nakładać klej

Do nakładania kleju używa się pacy zębatej. Wielkość zębów pozwala uzyskać odpowiednią grubość warstwy: na przykład pace o zębach 8-mm dają warstwę kleju o grubości 4 mm.

Trzeba pamiętać, że klej zawsze nakłada się na podłoże, a czasem - dodatkowo - na płytki, jeśli ich spodnia strona jest ryflowana, gdyż wtedy wskazane jest wypełnienie rowków klejem. Nadmiar kleju nakładanego na ryflowaną stronę płytek usuwa się płaskim brzegiem pacy.

Ile czasu klej potrzebuje na związanie

Trzeba to sprawdzić na jego opakowaniu; zazwyczaj klej zachowuje swoje właściwości przez około 30 minut od momentu przygotowania. Oznacza to, że jeśli uwzględni się czas potrzebny na rozprowadzenie kleju i ułożenie płytek (wraz z krzyżykami dystansowymi), na korygowanie położenia płytek zostaje zwykle nie więcej niż 10 min.

Po jakim czasie można wchodzić na świeżo położone płytki? To również należy sprawdzić na opakowaniu kleju. Zwykle na terakotę nie wchodzi się wcześniej niż po 48 godzinach, na gres - o dobę później. Całkowitą wytrzymałość klej osiąga po trzech dniach.

Jeśli zastosuje się klej szybkowiążący, na posadzkę będzie można wejść już w trzy godziny po jej ułożeniu.

Czy spoinować klejem

Spoinowanie polega na wypełnieniu pustych przestrzeni między płytkami. Służą do tego specjalne zaprawy oferowane w wielu kolorach. Nie powinno się więc dopuszczać do tego, by klej wpływał w szczeliny między płytkami, ponieważ najczęściej ma szary kolor (kolor cementu), a zaprawę do spoinowania zwykle dobiera się do koloru płytek. Poza tym klej nie uszczelni tak dobrze, jak zaprawa do spoinowania, która odpowiednio mocno przylega do krawędzi płytek, jest odporna na zarysowania i pęknięcia, jest mrozo- i wodoodporna.

Spoinowanie można zacząć po upływie jednego-dwóch dni od przyklejenia płytek. Zaprawę do spoinowania rozprowadza się na powierzchni płytek gumową szpachelką, nadmiar zaprawy zbiera się pacą i ponownie wprowadza w spoiny.

Co kupić razem z klejem i płytkami?

Do mocowania płytek potrzebne będą:

paca zębata,

mieszadło i wiadro do mieszania kleju,

maszynka do cięcia płytek i wiertarka do wycinania otworów,

poziomnica,

krzyżyki dystansowe i kliniki odpowiedniej wielkości,

młotek gumowy - do korygowania położenia płytek,

gumowa szpachelka i paca z gąbką - do spoinowania.