Kiosk - kup onlineKiosk - Ladnydom.pl

Studnia - woda z własnej studni. Rodzaje studni i filtrów

Tekst: Aneta Demianowicz, konsultacja Izabela Szewczyk

Studnię budujemy zwykle wtedy, gdy nie mamy możliwości podłączenia się do wodociągu. Nie jest to jednak złe rozwiązanie, bo wodę otrzymujemy prawie za darmo. Pod jednym wszakże warunkiem - że jest w miarę czysta.

KUCHNIA - FILTR DO WODY PODZLEWOZMYWAKOWY DO JEDNORAZOWEJ PUBLIKACJI PUBLIKACJA LADNY DOM NR 12 (62) - 12.2003
Gotowy zestaw filtracyjny czterostopniowy, z wymiennymi wkładami, zamontowany przed punktem poboru wody (lewy kran)
FOT. GSP GROUP
Kolejny ważny powód to oszczędności, jakie otrzymujemy, korzystając z wody z własnego ujęcia. Płacimy bowiem jedynie za prąd, który pobiera pompa tłocząca wodę ze studni i za ewentualne jej uzdatnianie. Mając własną studnię na podwórku, zabezpieczamy się także przed brakiem bieżącej wody wywołanym awarią wodociągów.

Wodę studzienną trzeba uzdatniać lub przynajmniej filtrować, aby do szklanki wraz z nią nie leciały nie tylko ziarenka piasku, ale też niewidoczne zanieczyszczenia. Gotowanie, niestety, nie zawsze wystarcza, bo w jego trakcie usuwane są jedynie bakterie i wirusy, które giną w temperaturze 100°C, a więc nie wszystkie. Woda taka może mieć również podwyższoną zawartość żelaza oraz manganu i jest twarda. Nie szkodzi to wprawdzie naszemu zdrowiu, ale jest jedną z przyczyn szybszego zużywania się domowego sprzętu AGD, odkładania się w nim kamienia, matowienia i pojawiania się zacieków na ceramice sanitarnej oraz bateriach.

Wybieramy rodzaj studni

To, na jaki rodzaj studni się zdecydujemy, zależy od rodzaju gruntu, głębokości warstwy wodonośnej, ilości potrzebnej wody i jej jakości. Gdy wodę wykorzystywać będziemy do mycia lub konsumpcji, jej jakość ma duże znaczenie - nie jest natomiast aż tak ważna, gdy woda ma służyć tylko do podlewania ogrodu czy mycia samochodu lub gdy robimy studnię jedynie na potrzeby budowy domu. Warto ją jednak odżelaziać, by nie szkodziła nie tylko urządzeniom, ale też roślinom.

Studni kręgowych już się praktycznie nie kopie. Są płytkie (5-7 m) i czerpana z nich woda ma często kiepską jakość, a nawet może być niezdatna do spożycia - z powodu łatwego przenikania do niej zanieczyszczeń z powierzchni gruntu.



Często waha się w nich także poziom zwierciadła wody. Dlatego jeśli zależy nam na dobrej jakości wody i stabilnym dopływie, warto wykonać studnię abisyńską lub głębinową.

Studnia abisyńska, czyli wąskorurowa. Wykonuje się ją na dwa sposoby:

- przez wkręcenie w grunt rury zakończonej filtrem;

- przez wkręcenie rury osłonowej, a następnie wpuszczenie do niej rury zakończonej filtrem i wyjęcie rury osłonowej.

Studnia montowana bez rury osłonowej może mieć długość do 10 m i pobierać wodę z pierwszej warstwy wodonośnej. Z rurą osłonową może sięgać głębszych warstw, w których woda znajduje się pod ciśnieniem.

Studnie te mają, niestety, niską wydajność, która nie przekracza 3,5 m3/h. Wykonanie abisynki kosztuje ok. 80 zł/mb.

Zobacz rysunek:

Studnia abisyńska z pompą samozasycającą



Studnia z rurą osłonową zakończona pompą samozasysającą. Taki rodzaj montuje się, jeśli zwierciadło wody podczas pompowania nie opada poniżej 7 m.

Zobacz rysunek:

Studnia z rurą osłonową



Studnia głębinowa. Wykonuje się ją przez wprowadzenie w grunt rur osłonowych, a następnie wpuszczenie do ich środka filtra, tak by zagłębił się w warstwie wodonośnej. Na koniec w głąb rury osłonowej wprowadza się przewód z pompą głębinową.

Zobacz rysunek:

Studnia głębinowa z pompą głębinową



Studnia głębinowa, mimo że droższa w wykonaniu od abisynki (ok. 120 zł/mb), jest pewnym źródłem wody, bo pozwala czerpać ją z głębokości zarówno kilku, jak i kilkudziesięciu metrów. Woda pochodząca z takiej studni jest też lepsza, bo przechodząc przez więcej warstw filtracyjnych, staje się czystsza.

Według prawa wodnego studnię do głębokości 30 m można wybudować bez specjalnego zezwolenia. Wystarczy to jedynie zgłosić w starostwie.



Dodatkowa dokumentacja i zezwolenia wodno-prawne potrzebne będą, jeśli budowana ma być głębsza studnia, lub taka, z której pobór wody przekroczy 5 m3 na dobę (dla czteroosobowej rodziny wynosi on maksymalnie 0,6 m3).

Szukamy dla niej miejsca

Wybór właściwego miejsca na ujęcie wody, kiedy dopiero planujemy budowę domu, nie jest prosty. Trzeba zlokalizować je tak, by w przyszłości nie mieć problemów z zagospodarowaniem działki. Planując miejsce studni, trzeba pomyśleć o zachowaniu wymaganych odległości:

- przynajmniej 5 m od granicy działki, a także studni wspólnej na granicy dwóch działek (sąsiad może wyrazić zgodę na bliższe sąsiedztwo);

- co najmniej 7,5 m od rowu przydrożnego;

- 15 m od szamb, kompostowników, budynków inwentarskich, szczelnych zbiorników na gnojowicę;

- 30 m od drenażu rozsączającego ścieki do gruntu, jeżeli są one uprzednio oczyszczone;

- 70 m od drenażu rozsączającego ścieki nieoczyszczone biologicznie i utwardzonych wybiegów dla zwierząt hodowlanych.

Dobieramy pompę

Do pobierania wody ze studni służą zestawy hydroforowe składające się z pompy tłoczącej wodę, zbiornika ciśnieniowego i sterownika. Pojemność zbiornika oraz rodzaj sterowania dobiera się w zależności od przeznaczenia wody. Zazwyczaj do zaopatrywania domu jednorodzinnego wystarczy zestaw hydroforowy o wydajności 4 m3/h. Wymaganą wysokość podnoszenia mają praktycznie wszystkie tego typu urządzenia, natomiast wielkość zbiornika może być różna, w zależności od zastosowanej pompy oraz dopuszczalnej liczby jej włączeń w ciągu godziny (przeciętna liczba cykli wynosi 23-30/h).

  • Samozasysające . Wytwarzają ciśnienie do około 0,3 MPa. Korzystać z nich można tylko wtedy, gdy lustro wody w studni znajduje się na głębokości 7-8 m od poziomu ustawienia pompy - czyli w studniach kopanych i abisynkach lub z rurą osłonową. Z większej głębokości taka pompa nie jest w stanie czerpać wody. Montuje się ją w budynku w oddzielnej studzience.

    Głębinowe. Nie mają ograniczeń co do głębokości czerpania wody. Dlatego montuje się je w studniach głębinowych z rurą osłonową, której wewnętrzna średnica pozwala na wprowadzenie agregatu pompowego. Montuje się je bezpośrednio w studni.

  • Zatapialne . Z wyglądu podobne są do głębinowych, ale ze względu na niewielką wysokość tłoczenia używa się ich do czerpania wody z płytkich studni kopanych o głębokości 5-7 m. Ich wydajność zmniejsza się, gdy podłączy się do nich długi wąż ogrodowy.

    Pompę do studni dobiera się tak, aby jej wydajność nie przekraczała dopuszczalnej wydajności studni, a wysokość podnoszenia zapewniała utrzymanie w instalacji wystarczającego ciśnienia wody.



    W doborze odpowiedniej pompy pomoże dokumentacja geologiczna studni. Zawarte są w niej informacje na temat dopuszczalnej wydajności, poziomu zwierciadła wody, jej właściwości fizyko-chemicznych oraz zalecanej technologii jej uzdatniania.

    Uzdatniamy wodę

    Wodę uzdatniać warto nie tylko z troski o nasze zdrowie. Poprawiając jej parametry, chronimy ceramikę sanitarną i baterie przed matowieniem i pojawianiem się na nich zacieków

    Woda z wodociągów, chociaż przebadana i bezpieczna dla zdrowia, często pozostawia jeszcze wiele do życzenia. Najczęściej brzydko pachnie, a to dlatego, że jest dezynfekowana chlorem. Czasami z kranów leci też w kolorze żółtobrunatnym, z dodatkami takimi jak piasek czy resztki materiałów uszczelniających lub odrywające się osady zarastające rury.

    Woda ze studni często ma wyższą zawartość żelaza i manganu (szczególnie ta ze studni głębinowych) i może zawierać siarkowodór oraz amoniak. W czasie czerpania mogą przedostać się do niej drobiny piasku, a na terenach nieskanalizowanych może zostać skażona bakteriologicznie. Warto więc ją filtrować w całości - urządzeniami montowanymi na początku instalacji wodociągowej, lub tylko częściowo - filtrami montowanymi w wybranych miejscach. Sposób oczyszczania wody zależy od tego, skąd jest dostarczana, a przede wszystkim od ilości zawartych w niej zanieczyszczeń, o których możemy dowiedzieć się, robiąc szczegółowe jej badania.

Filtracja mechaniczna. Dzięki usunięciu z wody piasku, rdzy, resztek materiałów uszczelniających czy kamienia kotłowego instalacja i urządzenia domowe do niej podłączone są lepiej zabezpieczone przed osadzaniem się zanieczyszczeń. Tym samym przedłużamy działanie innych rodzajów filtrów.

Filtry mechaniczne montuje się na początku instalacji wodociągowej. Mogą mieć postać:

- wkładu z siatki wykonanej z tworzywa lub ze stali nierdzewnej;

- kolumny wypełnionej materiałem filtrującym (filtr taki czyści się przez płukanie złoża przeciwprądowym strumieniem wody);

- wkładów wymiennych - z tworzyw sztucznych, ze sznurka (np. polipropylenowego), z włókniny, lub ze spieku ceramicznego. Montuje się je na początku instalacji lub przed punktami poboru wody w zestawach filtracyjnych jako początkowe stopnie oczyszczania wody.

Odżelazianie i odmanganianie. Poprawia barwę wody i zapobiega pojawianiu się rdzawych plam na urządzeniach sanitarnych i pralkach, zacieków na armaturze łazienkowej czy żółtych plam na ubraniach. Filtry takie montuje się na początku instalacji, za filtrem mechanicznym (ochroni głowicę sterującą przed drobnymi zanieczyszczeniami), urządzeniem napowietrzającym i hydroforem, ale przed zmiękczaczem. Mają postać kolumny wypełnionej żwirem lub masami katalitycznymi. Jeśli zawartość żelaza i manganu w wodzie jest duża, powinna być ona filtrowana dwustopniowo, z zastosowaniem jako pierwszego filtra usuwającego żelazo.

Filtracja na węglu aktywnym. Poprawia zapach i smak chlorowanej wody wodociągowej. Usuwa też żółte zabarwienie wody wywołane przez rozpuszczone w niej związki organiczne, herbicydy i pestycydy. Najprostsze filtry węglowe mają wymienne wkłady. Montuje się je jak najbliżej punktu poboru wody, a te, które mają postać butli z głowicą sterującą - na początku instalacji. Wkłady węglowe z dodatkiem stopu miedzi i cynku (czynnik KDF) lub z dodatkiem srebra działają bakteriobójczo. Są jednak droższe od zwykłych wkładów węglowych.

Zmiękczanie. Eliminuje twardość wody, która przyczynia się do powstawania osadów wapnia w rurach instalacyjnych, na ceramice sanitarnej, ściankach kabiny prysznicowej i armaturze, a co za

tym idzie - do większego zużycia środków myjąco-piorących. Filtry zmiękczające mogą mieć postać wymiennych wkładów montowanych w obudowach bezpośrednio przed sprzętem domowym lub punktami poboru wody. Przeważnie jednak stosuje się je w postaci kolumn ze złożem jonowymiennym (butla z głowicą sterującą oraz zbiornik solanki, która regeneruje złoże). Montuje się je na początku instalacji jako końcowy element zespołu filtrów do uzdatniania wody. Jeśli montowany jest tylko zmiękczacz, należy poprzedzić go filtrem mechanicznym.

Demineralizacja metodą odwróconej osmozy. W ten sposób z wody usuwane są rozpuszczone w niej sole, metale ciężkie, pierwiastki promieniotwórcze, bakterie, wirusy, a także jej nieprzyjemny zapach. Urządzenie do odwróconej osmozy montuje się przed punktem czerpania wody. Składa się ono z kilku wkładów filtracyjnych: filtra mechanicznego, węglowego i półprzepuszczalnej membrany. Oczyszczona woda magazynowana jest w zbiorniku, a zagęszczone zanieczyszczenia odprowadzane są do kanalizacji. Ponieważ oczyszczona woda pozbawiona jest minerałów, zalecany jest montaż mineralizatora, który wzbogaci wodę w mikroelementy.

Dezynfekcja za pomocą promieniowania UV. W ten sposób usuwa się bakterie i wirusy. Ponieważ mogą oczyszczać tylko wodę klarowną, urządzenia dezynfekujące montuje się jako ostatni element w zestawach filtrów.

Gdy zależy nam tylko na poprawie smaku wody lub jej zapachu spowodowanego dużą zawartością żelaza albo drobnych zanieczyszczeń, alternatywą dla urządzeń do uzdatniania wody są kuchenne filtry dzbankowe.

Korzystamy z wody z dwóch źródeł

Wiele osób podłączających się do lokalnego wodociągu ma już własną studnię lub decyduje się na jej budowę. Trzeba jednak pamiętać, że korzystanie z obu źródeł wody w domu wymaga wykonania instalacji w taki sposób, by woda ze studni nie dostała się do wodociągowej, bo może to spowodować jej skażenie. Rozwiązania mogą być różne.

Zawór antyskażeniowy. Montuje się go na rurze doprowadzającej wodę z wodociągu - zapobiega przedostaniu się do niej wody z domowej instalacji. Pozwala zasilać instalację wodą z obu źródeł naprzemiennie, dzięki czemu rury doprowadzające wodę studzienną można ułożyć tak, by zasilały całą instalację domową, a innym razem tylko wybraną jej część, na przykład kran ogrodowy. Sam zawór i miejsce jego montażu powinien dobrać instalator. Najczęściej zakładany jest za wodomierzem, ale przed pierwszym rozwidleniem. Wówczas, po zakręceniu odpowiednich zaworów odcinających, do podlewania ogrodu będzie można używać wody studziennej, a w pozostałej części instalacji - wody wodociągowej.

Instalacja dualna. Osobnymi rurami doprowadza się do urządzeń wodę z wodociągu i ze studni. To drogie rozwiązanie, bo wymaga rozprowadzenia dużej ilości rur. Wodę doprowadza się najczęściej do tych urządzeń, które zużywają jej najwięcej.

Zasilanie ze zbiornika. Woda z wodociągu i ze studni doprowadzana jest do wspólnego zbiornika i dopiero później rozprowadzana po instalacji.

***


Woda z wodociągów miejskich staje się coraz droższa, ale uzdatnianie własnej, czerpanej ze studni, także jest kosztowne - w zależności od stopnia rozbudowania systemu jej oczyszczania. Trzeba nie tylko kupić odpowiednie filtry i urządzenia uzdatniające, ale systematycznie je czyścić i wymieniać w nich wkłady.





Czytaj także:

Wiercenie nowej studni



    Więcej o:

Skomentuj:

Studnia - woda z własnej studni. Rodzaje studni i filtrów