Berberys ottawski

Berberis ottawensis

Berberys ottawski (Berberis ottawensis) Gatunek hodowlany. Zrzucający na zimę liście dość silnie rosnący mocno ciernisty krzew o jajowatym pokroju. Liście odwrotnie jajowate, zielone, do 3 cm długości, większe od berberysu Thunberga (B. thunbergii) od którego pochodzi. Okazalsze są też jego pęczki bladożółtych kwiatów (do 8 mm szerokości), a także grona jajowatych czerwonych jagód (o 8 mm długości). Liście jesienią stają się czerwone z wyraźnym niebieskawym połyskiem. Owoce dojrzewają w sierpniu ? wrześniu i pozostają zimą na krzewie.

Rozmiary Długość i szerokość około 3 m.

Odmiany 'Auricoma' - do około 2 m wysokości, z przewieszającymi się gałęziami, młode pędy ciemnoczerwone, pokryte dość długimi, kremowymi cierniami, kontrastującymi z purpurowo czerwonymi liśćmi; 'Superba', inaczej 'Purpurea' - bujny krzew o purpurowych liściach z niebieskim połyskiem, jesienią przebarwiający się na karmazynowo; 'Silver Mile' - liście ciemnoczerwone, purpurowe ze srebrzystymi plamami i srebrzystym obrzeżeniem.

Kwitnienie W maju.

Wymagania Stanowiska słoneczne lub lekko ocienione. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, toleruje różny odczyn podłoża.

Uprawa i pielęgnacja Owocowanie i jesienne wybarwienie liści jest efektowniejsze w miejscach słonecznych.

Rozmnażanie Ukorzenianie sadzonek zielnych.

Cięcie Wskazane wycinanie wierzchołków przekwitłych pędów do pierwszych silnych rozgałęzień, co wpływa korzystnie na przyszłe kwitnienie, a niektórych przy samej podstawie dla rozluźnienia korony. W celu odmłodzenie starszych krzewów usuwa się 1/4-1/3 najstarszych gałęzi lub przycina wszystkie nisko przy ziemi.

Podlewanie i nawożenie Zasilanie kompostem. Znosi suche podłoże.

Choroby i szkodniki. Mogą występować mszyce i mączniak prawdziwy.

Zastosowanie Doskonała roślina żywopłotowa. Może być sadzona pojedynczo lub jako elementem barwnych kompozycji krzewów.