Minimalistyczne sanktuarium pracy

Niekonwencjonalna pracownia mieści się w ogrodzie właścicieli. Dwupoziomowy kubik powstał na potrzeby pracy twórczej pisarza, jak i spotkań z klientami. Ogromna szklana ściana na fasadzie budynku, zapewnia wystarczającą ilość naturalnego światła, jak i rozległe widoki na okolicę. Dzięki przezroczystemu blatowi, biurko stało się prawie niewidoczne. Ten architektoniczny trik sprawia, że przestrzeń sprawia wrażenie większej, niż jest w rzeczywistości.

Budynek został wykonany z drewna, a następnie pomalowany czarnym lakierem fortepianowym. Geometryczne skosy i dwa poziomy mają swoje racjonalne uzasadnienie. Z kierunku południowego wyższa kondygnacja wznosi się nad żywopłot sąsiada, dzięki czemu do środka wpada więcej światłą. Elewacja południowa jest wąska, aby uniknąć zbyt dużego nasłonecznienia, które mogłoby przeszkadzać w pracy.

Wnętrze jest przyjazne i ciepłe. To zasługa wszechobecnego drewna, miękkich włochatych pledów i wykładziny, która dodatkowo tłumi hałasy i izoluje. Projektanci wyposażyli pracownię w minimalistyczne meble, sprzęty i oświetlenie. Dzięki temu nic nie rozprasza, cała uwaga skupia się na pracy.

Na małej powierzchni oprócz biurka, zmieścił się także pojemny regał. Mebel ten służy jednocześnie jako schody na antresolę, gdzie pisarz odpoczywa w przerwach od pracy czytając książki. W lekką i niemalże ascetyczną aranżację studia rewelacyjnie wpisuje się balustrada, sprytnie zapleciona z grubej liny.

Nieco surowy z zewnątrz, w środku funkcjonalny i przyjazny. Projekt budynku tak się spodobał właścicielom, że wykorzystują go nie tylko jako pracownię, ale też alternatywę domku na wsi.

Fot.  Jonas Adolfsen