Rabaty - kwitnące dzieło sztuki

Mówiąc żartem, bylinowa rabata potrafi miłośnikowi roślin zastąpić oglądanie telewizji. Zamiast denerwować się polityką, nudzić przy tasiemcowych serialach i gryźć wargi z niesmaku przy teleturniejach, może on podziwiać tu od wiosny do jesieni kolorowy i pachnący kwiatowy spektakl. Zazwyczaj opiekun odwiedza swoją rabatę codziennie. Bo rabata jest w ogrodzie miejscem najpiękniejszym z pięknych, niemal sanktuarium. Niektórzy przybiegają tu rankiem, jeszcze w dezabilu, by sprawdzić "co dziś właśnie zakwitło". Inni robią to po pracy, twierdząc, że wtedy odzyskują spokój. I nie jest ważne, czy na rabacie kwitną tulipany, anemony, irysy czy róże. Każda jest inna - wszak bytują na niej sami nasi ulubieńcy. To dla nich, gdy jest susza, właściciel dźwiga niestrudzenie konewki z wodą lub spędza godziny z ogrodniczym wężem w dłoni. Ku ukochanym roślinom kieruje ostatnie spojrzenie, wyjeżdżając na urlop, i zastanawia się, jak sobie bez niego poradzą Od najdawniejszych czasów bylinowe kompozycje tworzyli mistrzowie ogrodnictwa. Bo prawdziwa bylinowa rabata to nie grządka koperku. Ma stare i szlachetne pochodzenie. Jest dziełem sztuki. Prawnuczką polskiego kwiatowego ogródka, którym szczyciły się panny na wydaniu, i kuzynką arystokratycznych angielskich rabat. Nie jest dowolną zbieraniną łączącą wszystko ze wszystkim. Taka kompozycja musi mieć styl. Tylko wtedy będzie naprawdę piękna. Jakie trendy możemy obecnie zaobserwować w sztuce tworzenia kwiatowych rabat? Z jednej strony nurt minimalistyczny często sięgający po trawy ozdobne, z drugiej - wielki come back tradycyjnych gatunków "z babcinego ogródka". A co pośrodku? Oczywiście szlachetna klasyka: harmonia, umiar, odpowiednie wyważenie kompozycji, stonowana paleta barw

Zobacz projekty:

Wytworna rabata do cienia

Kolorowy polski ogródek

W klasycznym angielskim stylu

Minimalistyczna miejska rabata