Iglaste miniaturki

Wszędzie tam, gdzie nie ma miejsca dla dużych roślin i ma być zielono przez cały rok, znakomicie sprawdzają się miniaturowe iglaki. Rosną powoli i rzadko osiągają metr wysokości. Równie oszczędnie (proporcjonalnie do rozmiarów zewnętrznych) rozrastają się korzenie, dlatego roślinom do prawidłowego rozwoju wystarczy niewielki skrawek podłoża. Iglaste karzełki przeważnie mają zwarty pokrój. Spowodowane jest to krótkimi przyrostami pędów (1-6 cm rocznie), dzięki czemu drzewka nie tylko efektownie wyglądają, ale też nie rozpychają się gałęziami na boki. Mają tę zaletę, że posadzone w towarzystwie innych roślin nie będą im przeszkadzały. Można też tworzyć kompozycje z samych miniaturek. Nie będzie z tym problemu, ponieważ praktycznie każdy z iglastych gatunków ma po kilka karłowych form.

Gdzie je sadzić

Możliwości wykorzystania miniaturowych drzewek i krzewów iglastych jest sporo. To wymarzone rośliny na skalniaki, suche murki i balkony, do donic i innych pojemników. Można nimi obsadzać rabaty pod oknami i obrzeża tarasów - możemy być pewni, że rośliny nie rozrosną się i nie zasłonią dostępu światła do mieszkania. Efektownie prezentują się też przed wejściem do domu, w zaułkach i kątach przy schodach. Korzenie iglastych miniaturek rozrastają się słabo i zagłębiają płytko, dlatego rośliny te są idealne do sadzenia blisko murów budynku i we wnękach. Można nimi uzupełnić każdą kompozycję, zarówno z roślin, jak i kamieni. Pamiętajmy jednak, żeby sąsiednie okazy nie rosły zbyt wybujale i nie zagłuszyły malutkiego drzewka.

Jak o nie dbać

Jeśli spełnimy wymagania miniaturek, będą rosły przez wiele lat, zarówno w gruncie, jak i w pojemniku.

Stanowisko. Rośliny te lubią dużo światła, dlatego najlepsze dla nich są miejsca słoneczne. Posadźmy je jednak tak, aby w południe były ocienione (zwłaszcza odmiany o delikatnych i soczystozielonych igłach). Na ostrym słońcu natomiast lepiej sobie poradzą odmiany srebrzyste. Stanowisko powinno być zaciszne. Unikajmy miejsc w przeciągach, które wysuszają roślinę. Miniaturka powinna rosnąć nieco powyżej poziomu gruntu, nie zaś w zagłębieniach. Zapobiegnie to zalewaniu wrażliwych na gnicie korzeni podczas obfitych deszczy lub wiosennych roztopów.

Podłoże. Iglaki sadzimy w podłożu przepuszczalnym i lekko kwaśnym, np. w mieszaninie piasku z żyzną ziemią ogrodową. Warto też, aby było w nim trochę gliny, której zadaniem jest zatrzymywanie wilgoci i składników pokarmowych. Jeśli ziemia w ogrodzie jest słabo przepuszczalna dla wody, na dnie zagłębienia, w którym posadzimy roślinę, warto ułożyć kilkucentymetrową warstwę drenażu keramzytu, żwiru czy grysu. Dobry drenaż potrzebny jest także w pojemnikach. Ponadto w ich dnie zróbmy kilka dużych otworów odpływowych.

Podlewanie. Gleba powinna być stale lekko wilgotna, lecz nigdy mokra. Częste, lecz umiarkowane podlewanie konieczne jest w miejscach pod zadaszeniami i na stanowiskach w pełnym słońcu, zwłaszcza podczas suszy. Dla ułatwienia można zainstalować system automatycznego nawadniania i dostarczać wodę metodą kropelkową.

Nawożenie. Od wiosny do połowy lata co miesiąc dokarmiamy miniaturki nawozami do iglaków lub biohumusem - najlepiej przez podlewanie. Stężenie nawozów nie może być jednak zbyt duże - rozcieńczajmy je w większym stopniu niż zaleca producent.

Zimowanie. Przez pierwsze dwie zimy po posadzeniu drzewka okrywamy. Nie zapominajmy też delikatnie podlewać roślin podczas zimowych ociepleń. Wymagają tego przede wszystkim egzemplarze sadzone w pojemnikach pod zadaszeniami i nagrzewające się na słońcu. Jeśli donice dają się przestawiać, umieśćmy je w miejscu zacienionym i zacisznym.

Zwalczanie szkodników. Osłabione suszą iglaki mogą być atakowane przez szkodniki, np. mszyce, przędziorki czy tarczniki. Najlepiej zwalczać je insektycydami o działaniu układowym, takimi jak Mospilan czy Confidor. Preparatami tymi rośliny można opryskiwać lub podlewać - wtedy pobierane są przez korzenie i rozprowadzane wraz z wodą do wszystkich części rośliny.