Dziurawiec - babcine ziele

Babcie lubią zabierać wnuki na łąkę i pokazywać im dziurawiec. Roślina ma plamki wyglądające jak dziurki - stąd nazwa. Ludowa bajka mówi o diable, który ze złości na zalety rośliny podziurawił jej liście szpilką. Nie wszyscy wiedzą, że oprócz dzikiego są też inne gatunki - bylinowe i krzewiaste, bez "dziurek" na blaszkach, za to z bardziej efektownymi kwiatami i większymi liśćmi. Dotychczas są mało popularne, a szkoda, bo to rośliny interesujące i łatwe w uprawie.

Urodziwe krzewy

Najbardziej cenionym krzewem jest mieszańcowa odmiana 'Hidcote'. Dorasta ona do 1 m wysokości, a dzięki przewieszającym się pędom ma rozłożysty pokrój. Jego kwiaty o średnicy około 7 cm możemy podziwiać od czerwca do października. Dodatkową ozdobę krzewu stanowią podłużne, matowozielone liście i czerwonawo zabarwione młode pędy. Innym ciekawym gatunkiem krzewiastym jest dziurawiec barwierski (Hypericum androsaemum), dorastający do wysokości 80-90 cm. Zdarza się, że młode przyrosty nie zdążą zdrewnieć przed zimą, dlatego czasem krzew ten przemarza. Tę wrażliwość roślina rekompensuje pięknymi kwiatami o średnicy do 6 cm, które zdobią ją od czerwca do września. Gdy płatki opadną, wykształcają się dekoracyjne jajowate owoce - początkowo zielone, potem czerwone, a po osiągnięciu pełnej dojrzałości - czarne. Może dlatego gałęzie z owocami tego dziurawca zyskały popularność w bukieciarstwie.

Nieznane byliny

Najwcześniejszy, a zarazem najniższy z bylinowych gatunków, to dziurawiec rogownicowaty (H. celastroides). Kwitnie w maju i w czerwcu, ma tylko 10-20 cm wysokości, nadaje się więc do ogrodów skalnych i na obwódki rabat. Gatunki o średniej wysokości, takie jak dziurawiec olimpijski (H.olympicum) oraz kielichowaty (H. calycinum) dorastają do około pół metra. Ten ostatni rozrasta się szeroko dzięki kłączom i może być wykorzystywany jako roślina okrywowa. W lipcu i w sierpniu złocą się ich liczne kwiaty. Te gatunki dobrze się komponują z lawendą, kocimiętką, szałwią, a także dziewanną. Największe rozmiary, do metra wysokości, osiąga dziurawiec kalinolistny (H. calmianum), długolistny (H. oblongifolium) oraz cuchnący (H. hircinum).

Lubią ciepło

Dziurawce lubią słoneczne bądź lekko ocienione, ciepłe miejsca. Najbardziej odpowiada im przepuszczalna gleba, także piaszczysta i kamienista, o odczynie obojętnym (pH ok. 6,5). Dziurawiec kielichowaty lepiej posadzić na glebie gliniastej. Rośliny te znoszą krótkotrwałą suszę. Gatunki wrażliwe na mróz (jak kielichowaty i 'Hidcote') okrywamy na zimę, np. gałęziami sosny lub agrowłókniną. Jeśli ucierpią pomimo zabezpieczeń, wiosną dość silnie skracamy ich pędy. Wkrótce odrosną nowe gałęzie, a na nich jeszcze w tym samym roku pojawią się kwiaty.