Ściółkowanie rabat. Po co to robimy?

Do ściółkowania ziemi w ogrodzie najlepiej wykorzystać materiały organiczne (np. korę, kompost, ściętą trawę z trawnika, drewniane wióry, słomę, siano i liście), które po pewnym czasie ulegają rozkładowi, przekształcając się w próchnicę.

Aby ściółka dobrze spełniała swoje zadanie, powinna mieć grubość około 5 cm. Rozkładamy ją na lekko spulchnionej glebie. Warto, by w momencie ściółkowania była ona wilgotna.

Co daje ściółka organiczna

1. W okresie wegetacji zabezpiecza glebę przed utratą wilgoci, spowodowaną silną operacją słoneczną i wiatrem. To bardzo ważne, zwłaszcza podczas dłuższych okresów suszy. Gdy wyjeżdżamy w tym czasie na urlop, nie musimy tak bardzo martwić się o kondycję naszych roślin. Jeżeli wcześniej je porządnie podlaliśmy, ściółka nie pozwoli wodzie tak szybko wyparować.

2. Warstwa ściółki znacznie ogranicza rozwój chwastów. Siewkom, które zaczęły kiełkować z ziemi, trudno przebić się przez kawałki kory, czy zbyt grubą dla nich warstwę kompostu. Łatwiej mają chwasty wieloletnie, takie jak perz, czy podagrycznik. Ich mocne kłącza potrafią przerosnąć przez ściółkę. Dlatego przed jej wysypaniem, warto dokładnie odchwaścić glebę.

3. Dzięki ściółkowaniu następuje stopniowa poprawa struktury gleby. Materiał organiczny, rozłożony na powierzchni gruntu stopniowo się rozkłada, dzięki działaniu w nim mikroorganizmów glebowych. Wtedy warto go delikatnie przemieszać z górną warstwą ziemi i nałożyć świeżą warstwę ściółki.

Teraz stara ściółka stopniowo przekształca się w próchnicę. Ponieważ jej wnętrze ciągle penetrują różne małe stworzenia (np. dżdżownice, wije, stonogi), pełno tu minikorytarzyków, wypełnionych powietrzem. Struktura próchnicy jest lekka i przepuszczalna dla wody. Jej dodatek jest potrzebny zarówno w przypadku gleb piaszczystych (łatwo wysychających), jak i gliniastych (zbyt długo zatrzymujących wodę) i korzystnie wpływa na poprawę ich właściwości.

Gdy rozsypujemy tu nawóz lub jego roztworem podlewamy rośliny, to nie jest on natychmiast wypłukiwany do głębszych warstw ziemi, lecz zatrzymuje się w warstwie próchnicy w postaci łatwo dostępnej dla roślin i szybko wchłanianej przez korzenie.

4. Ściółka organiczna jest też źródłem substancji mineralnych dla roślin i w pewnym stopniu może zastąpić nawożenie. Gdy materia organiczna ulegnie rozpadowi, oddaje do gleby minerały potrzebne do rozwoju roślin. Najcenniejszy pod tym względem jest kompost, którym ściółkujemy powierzchnię gruntu. Dostarcza on sporo różnych substancji pokarmowych, bogatych w azot, potas, fosfor i inne pierwiastki.

Gdy glebę ściółkujemy świeżo ściętą trawą, sianem lub słomą (ich wartwa musi być cienka), pamiętajmy, że po rozkładzie tych materiałów do gleby dostanie się głównie azot.

Ściółka może także wpłynąć na odczyn gleby (np. kora sosnowa ją zakwasza, dlatego jest odpowiednia pod rośliny wrzosowate).

5. Warstwa kory czy trocin utrudnia życie gryzoniom (nornicom, nornikom), które niszczą korzenie roślin.

6. Jesienią ściółkę organiczną (korę, liście, słomę) rozkładamy w celu ochrony korzeni roślin przed mrozem.

Co daje ściółka nieorganiczna

Przez taką ściółkę rozumiemy folię PCV i agrowłókninę

1. Czarna folia ogrodnicza przydaje się w uprawie warzyw. Rozłożona pomiędzy rzędami roślin ogrzewa podłoże, dzięki czemu przyśpiesza dojrzewanie warzyw, ogranicza rozwój chwastów, nie pozwala kretom na budowanie korytarzy i kopczyków.

2. Agrowłóknina (ciemna) ma podobne właściwości, ale przepuszcza wodę deszczową do gleby. Zalecana jest np. w uprawach truskawek i poziomek.