Iglaki na balkonie - jak to zrobić?

Coraz więcej osób sadzi w pojemnikach na balkonie iglaki. Stanowią one namiastkę ogrodu, a przy tym są doskonałym tłem dla kwiatów. Ich zieleń jest atrakcyjna cały rok i niejednokrotnie stanowi dobrą barierę dla odgłosów z ulicy oraz zasłonę przed wzrokiem sąsiadów. Ich wielką zaletą jest długowieczność i stosunkowo niewielkie wymagania.

Z iglaków można tworzyć ciekawe kompozycje, mają bowiem różne formy np. kolumny, kule, stożki, a ich pędy są wyprostowane, zwisające lub płożące. Dodatkową zaletą jest ich wielobarwność wynikająca z rozmaitych odcieni igieł i łusek.

Do uprawy w pojemnikach nadają się różne gatunki i odmiany. Będę się tam one dobrze rozwijały i zachowają ładny, zdrowy wygląd gdy tylko stworzymy im odpowiednie warunki.



Pojemniki

Jeśli nasz balkonowy ogród ma przetrwać kilka lat pojemniki muszą być przede wszystkim trwałe i odporne na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Na szczęście coraz częściej pojemniki oferowane w sklepach są dokładnie oznaczone i z etykietki można dowiedzieć się czy mogą zimować na zewnątrz. Do sadzenia pojedynczych egzemplarzy możemy wybrać donice ceramiczne z terakoty lub kamionki a także z siatkobetonu lub plastiku dobrej jakości. Powinny być one głębsze niż 40 cm, wtedy nie będziemy musieli roślin zbyt szybko przesadzać. Ten kto dysponuje sporym balkonem lub tarasem może urządzić iglakowy ogródek w drewnianej skrzyni zaimpregnowanej odpowiednim preparatem lub w murowanym pojemniku (najlepiej w trakcie budowy ocieplić go od środka styropianem).

W dnie pojemników konieczne są otwory by z ziemi mógł odpływać nadmiar wody. Niestety podłoga pod pojemnikiem będzie często wilgotna i może dojść do jej zniszczenia. Dlatego każdą skrzynię czy donicę trzeba ustawić na nogach (np. drewnianych belkach lub podstawkach na kółkach) aby podłoga łatwo przesychała. Poza tym posadzkę z betonu warto zabezpieczyć specjalnym preparatem lub wyłożyć mrozoodpornymi kafelkami.



Sadzenie

Iglaki sprzedawane są przez cały sezon w niezbyt obszernych tzw. produkcyjnych doniczkach i zwykle wymagają przesadzenia do większego pojemnika. Wybierając rośliny w sklepie warto obejrzeć ich bryłę korzeniową. Jeśli podłoże łatwo się osypuje i widać wyłącznie świeżo przycięte grube korzenie, a brak jest młodych, istnieje podejrzenie, że roślina nie była od początku uprawiana w pojemniku - została niedawno wykopana z gruntu. Nie należy jej kupować, ponieważ ma silnie uszkodzony system korzeniowy i może niebawem zamrzeć.

Dzień przed planowanym sadzeniem rośliny obficie podlewamy. Następnego dnia na dno przygotowanego pojemnika wsypujemy warstwę żwiru lub keramzytu (grubości ok. 5 cm), a następnie podłoże. Powinno mieć ono odczyn lekko kwaśny (może składać się z 2 części ziemi uniwersalnej lub kompostowej, zmieszanej z 2 częściami torfu lub kory i dodatkiem 1 części ziemi gliniastej). Aby gleba za szybko nie przesychała, warto ją zmieszać z granulkami żelu utrzymującego wilgoć.

Rośliny ostrożnie wybijamy z doniczek (bryła korzeniowa powinna pozostać nieuszkodzona - jeśli jest to trudne plastikową doniczkę należy rozciąć), a następnie umieszczamy w pojemniku, tak by górna powierzchnia bryły korzeniowej znalazła się około 2-3 cm poniżej jego krawędzi. Dosypujemy podłoża i obficie podlewamy rośliny. Gdy wsiąknie woda i ziemia osiądzie dodajemy kolejną jej warstwę, lekko ją ugniatamy i znów podlewamy. Dzięki temu w głębi doniczki nie będzie pustych miejsc wypełnionych powietrzem (część korzeni mogłaby zaschnąć).

Iglaków nie należy zbytnio stłaczać, aby mogły swobodnie się rozrastać (na początku w pustych miejscach sadzimy np. kwiaty cebulowe lub sezonowe). Ziemię warto wyściółkować 3-5-centymetrową warstwą kory, dzięki czemu będzie dłużej utrzymywała wilgoć.



Pielęgnacja

Podlewanie. Polecane przez nas odmiany iglaków nie potrzebują zbyt wiele wody i jeśli rosną w dużych pojemnikach nie wymagają częstego podlewania (z wyjątkiem okresu upałów). Podłoże musi być lekko wilgotne przez cały rok. W wyniku parowania igły tracą wodę nawet zimą i wówczas często się zdarza, że zasychają. Od obowiązku nawadniania jesteśmy zwolnieni tylko wtedy, gdy temperatura spadnie poniżej 0oC.

Nawożenie. Do zasilania iglaków najlepiej użyć nawozów wolnodziałających (np. Osmocote, Planton C, Osmovit). Stosuje się je raz do roku, wiosną. Są też tradycyjne mieszanki nawozowe przeznaczone specjalnie dla iglaków, które stosuje się 2-3 krotnie wiosną i latem (np. w marcu, maju i lipcu).

Przesadzanie. Po 5-7 latach krzewy trzeba przenieść do dużo większego pojemnika lub wysadzić do ogrodu. Jeśli je rozsadzamy to bardzo ostrożnie dzielimy bryłę ziemi, by jak najmniej uszkodzić korzenie. Najlepszym terminem do takich zabiegów jest sierpień, bo przed zimą rośliny zdążą się dobrze przyjąć w nowym podłożu. I nie będą miały kłopotów w zimie.

Zimowanie. Iglaki w pojemnikach są znacznie wrażliwsze na mróz niż te rosnące w gruncie. Jeśli ziemia w pojemniku całkowicie przemarznie najczęściej giną. Donice i skrzynie trzeba więc obłożyć jesienią materiałem izolacyjnym (np. styropianem, folią pęcherzykową) lub umieścić w większym pojemniku, a wolne przestrzenie wypełnić np. suchymi liśćmi). Warto też zestawić je ze sobą blisko ściany. jW razie silnych mrozów (poniżej -15oC) i silnego wiatru również gałęzie iglaków trzeba osłonić słomiana matą, agrowłókniną lub grubym papierem.