Kaktusy po zimie. Uprawa i pielęgnacja kaktusów w domu

W mieszkaniach uprawiamy najczęściej gatunki kaktusów pochodzące z pustyni. A zatem aby zakwitły, musimy zapewnić im warunki zbliżone do panujących w ich ojczyźnie – na pustyniach Ameryki Północnej i Południowej. W ciągu dnia temperatura przekracza tam 40°C, a w nocy gwałtownie spada poniżej zera. Poza tym przez wiele miesięcy panuje susza, a w pozostałych porach roku deszcz pada rzadko. Aby przetrwać, kaktusy tworzą grube pędy, w których magazynują wodę. Przed jej utratą chroni je pokryta woskiem skórka oraz ostre ciernie. Podczas suszy rośliny zapadają w stan spoczynku, który muszą też przejść w uprawie w domu – to podstawowy warunek kwitnienia.

Kaktusy płożące

Gatunki kaktusów, takie jak aporokatus i chamaecereus, tworzą długie (po kilkadziesiąt cm), wiotkie pędy płożące się po ziemi lub zwisające (gdy posadzimy je w wiszącym pojemniku). Kwitną na czerwono lub różowo. Gatunki te mocno rozrastają się wszerz, tworząc liczne odrosty. Gdy je oderwiemy i ukorzenimy w piasku, uzyskamy nowe rośliny.

Kaktusy kolumnowe

Kaktusy z tej grupy rosną prosto ku górze, osiągając wysokość od kilkudziesięciu centymetrów do kilkunastu metrów. Tworzące tylko jeden pęd nazywamy słupowymi, a rozgałęzione – kandelabrowymi. Gdy zaś wypuszczają dodatkowe pędy przy ziemi, przybierają formę krzewiastą. Gatunki te (cereusy, kleistokaktusy, cefalocereusy, echino-cereusy) mają wyraźne żebrowania, a wyrastające z nich ciernie bywają ostre jak igły, ale też delikatne jak włosy.

Kaktusy kępiaste

Do tej grupy zaliczamy te gatunki kaktusów, które już jako młode okazy tworzą boczne odrosty i po 2-3 latach rozrastają się w szerokie, zazwyczaj niewysokie kępy, obejmujące kilkanaście lub kilkadziesiąt części tworzących własne korzenie.
Kwiaty tych kaktusów są małe, ale liczne. Bywają czerwone, żółte, różowe lub kremowe. U mamilarii rozwijają się w wianuszkach, a u rebucji i parodii pojedynczo lub w skupiskach po kilka.

Formy kuliste kaktusów

Takich kształtów jest wśród kaktusów najwięcej. Większość gatunków (jak echinopsis, czy echinokaktus, gymnokalicjum, ferokaktus) mają wzdłuż całego pędu wyraźne żebrowania, brodawki lub garbki. Ciernie wyrastają z tzw. areol. Są to odpowiedniki pąków śpiących na drzewach. Na nich także pojawiają się pąki i zawiązki nowych pędów. Niektóre z kulistych kaktusów
w starszym wieku wydłużają się.