Bursztynowa Komnata
Złociste, pomarańczowe, miodowe mozaiki od sufitu do podłogi, rzędy luster, złote kandelabry, rzeźby - dzieło sztuki niemające sobie równych, skarb Rosji - Bursztynowa Komnata.
Autorem projektu arcydzieła był Andreas Schluter, pochodzący z Gdańska architekt i rzeźbiarz, a tworzyli je przez 11 lat Gottfried Wolfram - nadworny bursztynnik króla Danii - i gdańscy rzemieślnicy.Tym cackiem, dziełem najlepszych artystów epoki, został obdarowany w 1716 roku car Piotr I. Ofiarodawcą zaś był król Prus Fryderyk Wilhelm I. Bursztynowy gabinet został przeniesiony na polecenie carycy Elżbiety w 1755 roku, już po śmierci Piotra, z Pałacu Zimowego do Carskiego Sioła. W 1760 roku dekorację powiększono (oryginalne panele wystarczały na pokrycie zaledwie 100 m kw. ścian). Dzieło zyskało wtedy miano Bursztynowej Komnaty. Jej dekoracje ścienne to 12 wspaniałych mozaik (wys. 370 cm, szer. 138-188 cm) ułożonych na dębowych płytach oklejonych złoconą mosiężną folią stanowiącą wspaniałe tło dla przezroczystego bursztynu. Carscy bursztynnicy nadali komnacie ostateczny kształt, rzeźbiąc girlandy kwiatów, maszkarony, postacie, herby i ramy zwierciadeł. Takim cackiem nie mógł się poszczycić żaden z europejskich dworów.
Pomimo rewolucji arcydzieło dotrwało do czasów II wojny światowej. Dopiero w 1941 roku Komnata została zrabowana przez Niemców i wywieziona do Królewca. Ślad po niej zaginął.
Od maja ubiegłego roku można oglądać w pałacu w Carskim Siole rekonstrukcję Bursztynowej Komnaty. Współcześni rosyjscy mistrzowie odtworzyli ją według zachowanych źródeł. Na dekoracje zużyto kilkanaście ton bursztynu. Prace trwały przez 20 lat (!). Zabytek udostępniono zwiedzającym w 2003 roku na 200-lecie Petersburga.
Autorem projektu arcydzieła był Andreas Schluter, pochodzący z Gdańska architekt i rzeźbiarz, a tworzyli je przez 11 lat Gottfried Wolfram - nadworny bursztynnik króla Danii - i gdańscy rzemieślnicy.Tym cackiem, dziełem najlepszych artystów epoki, został obdarowany w 1716 roku car Piotr I. Ofiarodawcą zaś był król Prus Fryderyk Wilhelm I. Bursztynowy gabinet został przeniesiony na polecenie carycy Elżbiety w 1755 roku, już po śmierci Piotra, z Pałacu Zimowego do Carskiego Sioła. W 1760 roku dekorację powiększono (oryginalne panele wystarczały na pokrycie zaledwie 100 m kw. ścian). Dzieło zyskało wtedy miano Bursztynowej Komnaty. Jej dekoracje ścienne to 12 wspaniałych mozaik (wys. 370 cm, szer. 138-188 cm) ułożonych na dębowych płytach oklejonych złoconą mosiężną folią stanowiącą wspaniałe tło dla przezroczystego bursztynu. Carscy bursztynnicy nadali komnacie ostateczny kształt, rzeźbiąc girlandy kwiatów, maszkarony, postacie, herby i ramy zwierciadeł. Takim cackiem nie mógł się poszczycić żaden z europejskich dworów.
Pomimo rewolucji arcydzieło dotrwało do czasów II wojny światowej. Dopiero w 1941 roku Komnata została zrabowana przez Niemców i wywieziona do Królewca. Ślad po niej zaginął.
Od maja ubiegłego roku można oglądać w pałacu w Carskim Siole rekonstrukcję Bursztynowej Komnaty. Współcześni rosyjscy mistrzowie odtworzyli ją według zachowanych źródeł. Na dekoracje zużyto kilkanaście ton bursztynu. Prace trwały przez 20 lat (!). Zabytek udostępniono zwiedzającym w 2003 roku na 200-lecie Petersburga.
Skomentuj:
Bursztynowa Komnata