Zdrowie z natury: moc małych kiełków

Nasiona na kiełki muszą być najwyższej jakości, czyli zdrowe, czyste i zdolne do szybkiego kiełkowania. Dlatego najlepiej kupować nasiona specjalnie do tego celu przygotowane (te przeznaczone do siewu mogą mieć szkodliwe zanieczyszczenia, a te spożywcze - np. słonecznika - słabo kiełkować).

DLACZEGO KIEŁKI?

Nasiona roślin są bogate w witaminy (A, B1, B2, B6, B9, B12, C, D), związki mineralne (cynku, fosforu, magnezu, potasu, selenu, wapnia i żelaza) i inne cenne składniki, których często brakuje w naszym organizmie. To jednak nie wszystko. W czasie kiełkowania powstaje ogromna ilość enzymów, uaktywniają się białka, a substancje zapasowe stają się łatwiej przyswajalne. To powoduje, że kiełki mają wyjątkowe wartości odżywcze.

ABC KIEŁKOWANIA

Nasiona Ich porcja nie powinna być duża, ponieważ wyrastające kiełki mają od nich znacznie większą objętość.

Płukanie Używamy przegotowanej wody o temperaturze pokojowej.

Wstępne mycie Nasiona kilkakrotnie zalewamy wodą, którą dokładnie zlewamy, albo płuczemy je na sitku lub w woreczku, w którym kiełkują.

Moczenie Nasiona pozostawiamy w wodzie: drobne (rzeżuchy, brokułu) przez 4-6 godzin, większe (soi, pszenicy) przez 10-12 godzin.

Temperatura Optymalna to 18-20oC. W niskiej kiełkują wolno, a w wysokiej łatwo gniją.

Światło Powinno być rozproszone. Na słonecznym parapecie kiełki mocno się nagrzewają i łatwo pleśnieją. Rośliny motylkowe można trzymać w ciemności - kiełki będą delikatne i długie. Światła nie wymaga pszenica, a rzeżucha w ciemności znacznie szybciej kiełkuje.

Wilgotność Nasiona nie mogą wysychać, ale także nie powinny leżeć w wodzie albo gęsto jedne na drugich, bo wtedy kisną i gniją.

Płukanie Zalecana częstotliwość to dwa razy dziennie. Za każdym razem nasiona dokładnie odsączamy. Błonki i łupinki należy wyrzucić. Soja, gorczyca, ciecierzyca oraz len podczas kiełkowania wytwarzają śluz, wymagają więc dwukrotnie częstszego płukania.

Zbiór Zwykle kiełki zbieramy, gdy mają dwa liście, a pszenicę jedynie z kilkumilimetrowymi korzonkami. Przerośnięte i długo przechowywane tracą na wartości.

Mycie Na koniec należy pojemnik moczyć przez 15 minut w roztworze octu i dokładnie go oczyścić, a woreczek odwrócić na drugą stronę, wypłukać i wyparzyć.

KIEŁKI DO WYBORU

Kupując nasiona w sklepie, mamy gwarancję, że są to gatunki nadające się do spożycia w formie kiełków (np. nasiona papryki, pomidora czy oberżyny są szkodliwe).

Na rynku dostępne są głównie następujące rośliny na kiełki:

warzywa: brokuł, dynia, kapusta biała i czerwona zioła: bazylia, czarnuszka, kolendra, koper, kozieradka, rzeżucha (pieprzyca), soja

ziarna: fasola adzuki, meksykańska i mung, gorczyca, groch, gryka, jęczmień, kukurydza, len, lucerna, pszenica, słonecznik, soczewica, soja

mieszanki: pikantna, łagodna i chińska.

Lepiej nie jeść za dużo kiełków naraz, bo mogą być ciężkostrawne. Dla zdrowia wystarczy 1-4 łyżeczek dziennie. Drobne kiełki, np. lucerny, koniczyny, rzodkiewki, kapusty, brokułu, cebuli (a także okazałe kiełki słonecznika), najlepiej spożywać na surowo, dodając je do surówek, twarogu, sałatek lub kładąc na kanapki. Na surowo można też jadać małe ilości kiełków soczewicy, fasoli mung i adzuki. Kiełki soi, ciecierzycy, groszku i większości odmian fasoli oraz jęczmienia i pszenicy należy ugotować albo lekko podusić, by stały się lżej strawne. Dodaje się je więc do potraw na ciepło, z pszenicy można też robić rodzaj kotletów.