Szczawik [Prezentacja rośliny]
Stulone płatki mają białe i czerwone paski. Gdy się rozchylą, deseń znika. Takie sztuczki potrafi robić szczawik różnobarwny
Szczawik różnobarwny
Płatki szczawika różnobarwnego (Oxalis versicolor) w rzeczywistości wcale nie mają pasków, a jedynie cieniutką czerwoną obwódkę. Ich ułożenie decyduje o deseniu, jaki przybierają kwiaty. Od momentu ukazania się kolorowych pąków roślina wygląda bardzo intrygująco.
Na zdjęciu powyżej: Szczawik róznobarwny
Szczawik różnobarwny
Szczawik różnobarwny pochodzi z południowej Afryki. Jego młode kępy są niskie i zwarte, a dopiero ze starszych, dużych bulwek wyrastają wiotkie, rozkładające się na ziemi pędy o długości do 30 cm.Roślina wymaga słonecznego lub półcienistego miejsca i żyznej, próchniczno-piaszczystej gleby. Odpowiada jej zarówno kwaśna, jak i lekko zasadowa ziemia. Najważniejsze, by od wiosny do jesieni nie była za mokra ani też nie wysychała. Utrzymywanie stałej umiarkowanej wilgotności jest warunkiem powodzenia uprawy. Wiosną i latem korzystnie działa zasilanie mocno rozcieńczonym nawozem wieloskładnikowym. Pojawiające się czasem opinie, że szczawik może zimować w gruncie pod grubym okryciem słomy lub suchych liści, są dosyć ryzykowne, bo dla bulwek groźna jest już temperatura -5°C. W dodatku w okresie spoczynku wymagają one suchego podłoża, a podczas jesiennych deszczów lub po odwilży ziemia może być zbyt wilgotna.
Na zdjęciu powyżej: Szczawik róznobarwny
Szczawik
Wychylające się z zielonej okrywy płatki zwinięte są spiralnie i ukazują wyłącznie obwódkę. Pąki są więc jednolicie czerwone. Po lekkim rozchyleniu tworzą dwubarwne kielichy przypominające mleczno-truskawkowe cukierki. Każdy kielich wyrasta na długiej szypułce, więc roślina jest nazywana "kwiatem lizakiem".Całkowicie rozpostarte płatki widziane z góry są prawie białe i tylko na brzegach mają odcień czerwieni. Jak na drobną roślinę kwiaty są duże, o średnicy 2-2,5 cm. Trzeba przyznać, że efektowniej wyglądają, gdy nie są w pełni otwarte. Roślina cieszy więc oczy zwłaszcza w szare, pochmurne dni - wtedy płatki znowu się składają, a rozwijają jedynie podczas słonecznej pogody. Ten fascynujący spektakl może trwać kilka miesięcy.
Na zdjęciu powyżej: Szczawik chilijski dorasta do 10 cm wysokości. Jest idealny na skalniaki
Mrozoodporne odmiany szczawiku
Niektóre szczawiki nie boją się mrozu. Należy do nich pospolicie występujący w polskich lasach szczawik zajęczy (Oxalis acetosella), który szeroko rozprzestrzenia się dzięki rozłogom. Najbardziej dekoracyjne gatunki pochodzą z ciepłych rejonów. Tylko nieliczne z nich, np. szczawik chilijski (O. adenophylla), mogą pozostać na stałe w ogrodzie, jeśli rosną w dobrze zdrenowanym miejscu. Do dekoracji pomieszczeń wykorzystywany jest głównie szczawik trójkątny (O. triangularis), którego liście mogą przetrwać zimę, oraz szczawiki Bowiego (O. pes-caprae) i Deppego (O. deppei) zimujące w stanie bezlistnym.
Na zdjęciu powyżej: Szczawik zajęczy pospolicie
Jak uprawiać szczawik?
Roślina jest wyjątkowym rarytasem. Jej bulwki bywają w sprzedaży internetowej (za 3 sztuki zapłacimy około 12 zł). Gdy je zdobędziemy, lepiej zdecydujmy się na uprawę w płytkim naczyniu z dużymi otworami odpływowymi. Jak najszybciej posadźmy je w lekko wilgotnej ziemi na głębokości 2-3 cm. Kwiaty powinny pojawić się po 8 tygodniach od posadzenia. W maju naczynie możemy zadołować np. na skalniaku. We wrześniu ograniczamy podlewanie, a jeśli pogoda jest deszczowa, rośliny przenosimy pod dach. Po zaschnięciu pędów doniczki przechowujemy w temperaturze 3-5°C, dbając, by podłoże nie było nazbyt wysuszone. W marcu kłącza z bulw-kami przesadzamy do świeżej ziemi.
Na zdjęciu powyżej: 'Double trouble' to nowa odmiana mieszańcowa o pełnych kwiatach
Skomentuj:
Szczawik [Prezentacja rośliny]