Kolorowy ogród skalny

Gatunki, które sadzimy na skalniakach, to najczęściej byliny i karłowe krzewy pochodzące z gór. Niektóre zbudowane są z wielu rozet, inne tworzą kępy długich pędów wyrastających z jednego korzenia, jeszcze inne rozrastają się za pomocą rozłogów. Potrafią przytulić się do skał, zakorzenić w wąskich szczelinach, przerosnąć korzeniami gruzowisko. W naturze rośliny te żyją w specyficznych warunkach. W górach często pada deszcz, jednak woda nie zalega długo w podłożu, spływając pomiędzy kawałkami skał i po pochyłościach. To stanowi podstawową wskazówkę, jak zbudować skalniak: musi on mieć luźną strukturę, by korzenie wrastały pomiędzy kamienie, a nadmiar wody spływał szczelinami. Im więcej form i kształtów oraz gatunków kwitnących w różnych porach roku, tym ogródek jest piękniejszy. Ich ilość trzeba jednak dostosować do wielkości skalniaka. Przy małym założeniu wystarczy kilka gatunków tworzących barwne plamy. Na dużym skalniaku może powstać bogate alpinarium.





Na ogród skalny wybieramy miejsce zaciszne i dobrze nasłonecznione. Jednak przy budowie nie zapomnijmy o gatunkach, które lubią półcień. To dla nich tworzymy zakamarki wśród skał. Schronienie przed słońcem znajdą też na północnym skłonie skalniaka. Główne zbocze skalniaka może być nachylone w kierunku południowo-wschodnim. Unikajmy wystawy zachodniej, bo od tej strony często zacina deszcz i wiatr. Ogródek skalny powinien harmonizować z resztą ogrodu. Nieładnie wygląda kopczyk pośrodku trawnika, usypany z bezładnie rozrzuconych kamieni. O wiele lepiej wybudować skalniak u podnóża tarasu albo w sąsiedztwie rabaty z bylin i krzewów. Może on też stanowić uzupełnienie kącika wypoczynkowego. Fachowcy radzą założenie go w pobliżu oczka wodnego bądź strumienia. To bardzo korzystne dla roślin skalnych, gdyż zapewnia im wilgotną atmosferę. Niezbyt trafne jest budowanie ogródka skalnego w głębokim cieniu, a zwłaszcza pod drzewami, które śmiecą liśćmi.



Ogólnie można powiedzieć, że skalniak budujemy z kamieni oraz ziemi. Jego konstrukcja ma zapewnić dużą przepuszczalność dla wody i powietrza. Pamiętajmy, że większość gatunków górskich zadowala się ubogim podłożem. Dlatego możemy użyć ziemi ogrodowej, czasem zmodyfikowanej na potrzeby poszczególnych gatunków. Badamy odczyn podłoża. Jeśli istnieje konieczność zakwaszenia go - dodajemy kwaśnego kompostu z igliwia. Jeżeli rośliny potrzebują ziemi alkalicznej - rozsypujemy wokół nich odłamki wapienia. Przy budowie skalniaka najlepiej nie mieszać wielu typów kamieni i skał. Dzięki temu będzie miał jednorodny charakter i naturalny wygląd. Jeśli dysponujemy tylko kamieniami z pól, warto chociaż trochę je połupać. Staną się bardziej płaskie i łatwiej je ułożymy. Najlepiej kupić materiał skalny w centrum budowlanym. Wybieramy odłamki różnej wielkości. Największe powstrzymają ziemię przed osuwaniem się i wyznaczą główne punkty skalniaka. Te średniej wielkości ustabilizują podłoże na poszczególnych piętrach. A drobniejsze odłamki i żwir będą stanowić uzupełnienie dla podłoża. Wysypujemy nimi także niektóre powierzchnie, na podobieństwo naturalnych piarżysk górskich. Pamiętajmy, że rodzaj skał w dużym stopniu determinuje skład flory naszego ogródka. Wapienie i dolomity mają odczyn zasadowy, dlatego pomiędzy nimi sadzimy m.in. dębiki, astry alpejskie, głodki, rojniki i lepnice. Granity i bazalty to skały o odczynie kwaśnym. W ich towarzystwie rośnie m.in. arnika górska, miłek amurski, goryczka wiosenna, lewizja i urdzik. Piaskowce mają odczyn obojętny, dlatego w ich otoczeniu dobrze się czuje większość gatunków skalnych. Jeśli zajdzie potrzeba urządzenia dla jakiejś rośliny stanowiska kwaśnego lub o odczynie zasadowym, można w pobliżu korzeni odpowiednio doprawić ziemię.

Zobacz różne rozwiązania:

Ogródek skalny na usypanej górce

Skalniak na naturalnym zboczu

Skalniak na murku kwiatowym

Skalniak we wgłębniku nad wodą