Złote iglaki

Mają różny odcień łusek lub igieł - od intensywnego, niemal pomarańczowego, poprzez kanarkowy, aż po biszkoptowy. Przez cały rok dobrze się komponują z krzewami o ciemnych liściach, takimi jak zimozielone różaneczniki, laurowiśnie i płożące irgi. Warto je też łączyć z krzewami iglastymi o srebrzystym lub niebieskim kolorycie, bylinami, wrzosami i wrzoścami. Sprawdzają się na rabacie i w ogrodzie skalnym, także jako pojedyncze okazy. Złocistym iglakom można powierzyć różne funkcje w ogrodzie - z każdej wywiążą się na piątkę.

Do dużego ogrodu

Jeśli w naszym ogrodzie jest sporo przestrzeni, możemy sobie pozwolić na posadzenie naprawdę dużych drzew. Jednym z bardziej efektownych jest metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides ) 'Gold Rush'. Jej miękkie, szerokie igły mają złociste zabarwienie i nie brązowieją pod wpływem słońca. To drzewo o stożkowym pokroju i luźnej budowie dorasta po 10 latach do 3 m. Wysoko ku niebu wznosi się świerk kaukaski (Picea orientalis ) 'Aureospicata'. Najładniej wygląda on wiosną, gdy wypuszcza młode przyrosty o żółtych igłach, które latem zielenieją. Z kolei u dość silnie rosnącej sosny zwyczajnej (Pinus silvestris ) 'Aurea' igły żółkną dopiero zimą. Jak widać, kolorowe rośliny iglaste potrafią być zmienne jak kameleon. Silnym wzrostem odznaczają się także odmiany cyprysika nutkajskiego (Chamaecyparis nootkatensis ): 'Aurea' oraz 'Gloria Polonica'. Ten ostatni ma trochę nieregularną sylwetkę, a kolor żółty występuje tu w postaci cętek.

Stożki i kolumny

Wśród iglaków o żółtym zabarwieniu najwięcej jest form stożkowych. Zależnie od gatunku, mają one różną wysokość. Niektóre, jak cyprysik Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana ) 'Alumigold' oraz tuja zachodnia (Thuja occidentalis ) 'Aurescens' osiągają po 10 latach około 3 m wysokości. Nadają się one na żywopłoty, które dzięki regularnym kształtom nie wymagają cięcia (można tylko dla wyrównania wysokości, skracać je od góry). Niskie iglaki o stożkowym pokroju, takie jak cyprysik Lawsona (C. lawsoniana ) 'Elwood's Gold' i świerk biały (Picea glauca ) 'Daisy's White' nadają się na skalniaki. Oprócz stożków istnieją też żółte kolumny. Najzgrabniejsze tworzy jałowiec pospolity 'Gold Cone', dorastający po 10 latach do 1,5 m wysokości, oraz odmiany cisów - pospolitego i pośredniego: 'David', 'Krzysztof' i 'Fastigiata Aurea'.

Kule i dziwolągi

Zupełnie kulistym pokrojem odznacza się odmiana tui zachodniej (Thuja occidentalis ) 'Golden Globe'. Efektownie wygląda, gdy rząd jej okazów posadzimy przy ścieżce lub na obrzeżu rabaty! Przysadzisty, nieregularny kształt przyjmują m.in. cyprysik groszkowy (Chamaecyparis pisifera ) 'Filifera Aurea Nana' o nitkowatych pędach oraz cyprysik japoński (Ch. obtusa ) 'Nana Aurea', dorastający po 10 latach do 0,5 m wysokości. Tego typu odmiany to sprawdzeni rezydenci rabat i ogrodów skalnych. Rosną bardzo powoli i przez cały rok są złote.

Szeroko i blisko ziemi

Jeśli w kompozycji zaplanowaliśmy szeroko rozpostarty krzew, posadźmy złocisty jałowiec chiński (Juniperus chinensis ) 'Plumosa Aurea', który zimą przybiera brązowy odcień. Dorasta on do około 1 m wysokości. Subtelniejszą tonacją i nieco niższym (80 cm) wzrostem odznacza się inna odmiana tego samego gatunku - 'Plumosa Aureovariegata'. Wśród jego zielonych gałęzi gdzieniegdzie połyskują żółte wstawki. Jeśli chcemy zagospodarować spore przestrzenie, warto sięgnąć po złote krzewy rozrastające się szeroko, jak jałowiec pośredni (J. pfitzeriana) 'Gold Star'. Przy wzroście około 1 m, rozrasta się na szerokość 2 m. Podobny pokrój ma cis pospolity (Taxus baccata ) 'Elegantissima'. Do ogrodów skalnych i na murki nadają się formy płożące, takie jak niziutkie odmiany jałowca płożącego (Juniperus horizontalis ) 'Mother Lode' oraz 'Golden Carpet'. Ich pędy przylegają niemal płasko do ziemi. Krzewy osiągają średnicę 1,5 m.

Wymagania złotych krzewów

Odporność na mróz Przy wyborze gatunków i odmian musimy zwrócić uwagę, czy wytrzymają warunki klimatyczne rejonu, w którym mieszkamy. Jałowce, sosny, cisy, tuję zachodnią możemy sadzić na terenie całego kraju. Wśród iglaków o żółtych igłach są jednak także wrażliwcy, którzy mogą zmarznąć podczas ostrych zim. Dlatego jodłę kaukaską (Abies nordmanniana ) 'Golden Spreader', świerk kaukaski (Picea orientalis ) 'Aureospicata', a także odmiany cyprysika Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana ): 'Ivonne', 'Golden Wonder' i 'Lane' lepiej sadzić w tych rejonach, gdzie zimy mają łagodny przebieg, a więc na północnym zachodzie oraz na zachodzie kraju. Dość delikatna jest także biota (Platycladus orientalis ) - dotychczas zwana tują wschodnią. Jej żółta odmiana 'Aurea Nana' wymaga osłoniętych od wiatru, ciepłych stanowisk.

Światło Większość wybarwionych na żółto iglastych krzewów lubi miejsca jasne. Jednak niektóre odmiany, np. świerk biały (Picea glauca ) 'Daisy's White', mogą ucierpieć z powodu zbyt silnej operacji słonecznej. Ich igły brązowieją. Złocisto wybarwione cisy, takie jak 'Krzysztof' czy 'David' dobrze się czują w cieniu i półcieniu. Takie miejsca może także mocno rozjaśnić tuja zachodnia 'Zebrina Extra Gold'.

Wilgotność Pod względem wymagań dotyczących wilgotności podłoża żółte odmiany iglaków nie różnią się od gatunków, od których pochodzą. Większość odmian jałowców i sosen zupełnie dobrze sobie radzi na glebach suchych, natomiast tuje i cisy źle znoszą dłuższe niedobory wody. Kupując cyprysiki, lepiej sprawdzić wymagania konkretnej odmiany, bo np. cyprysik Lawsona 'Alumigold' może rosnąć na gorszych i niezbyt wilgotnych glebach, gdy tymczasem odmiana 'Elwood's Gold' bardzo źle znosi suszę.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o ogrodach: encyklopedia roślin, porady ekspertów, zdjęcia pięknych ogrodów w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>