Iglaki na balkonie - dobry wybór. Krzewy iglaste

Jak wybrać iglaki na balkon, taras, czy patio? Najlepiej z głową. Wielkość odmiany trzeba dopasować do miejsca, jakie mamy do zagospodarowania. Na małym balkonie nie zmieści się dwumetrowa tuja, a na dużym tarasie "zginie" mała doniczka z miniaturowym świerkiem. Ważne są więc proporcje, ale także wytrzymałość konstrukcji balkonu - duże donice sporo ważą.

W naszym kapryśnym klimacie ważnym kryterium doboru odmian jest odporność na mróz. Jeśli nawet zdarzą się dwie łagodne zimy i delikatny iglak (np. cyprysik) je przetrzyma, to trzecia może być ostra i nasz okaz zginie.

Kolorowe i kształtne

Pomimo pewnych ograniczeń wybór gatunków i odmian, które nadają się do sadzenia w pojemnikach, jest ogromny. Przede wszystkim sięgamy po krzewy i drzewka o powolnym wzroście i nie osiągające dużych rozmiarów. W donicach i skrzyniach sadzimy zarówno formy stożkowe, kolumnowe, jak i kuliste bądź płożące się. Wiele osób lubi drzewka szczepione na pniu z koroną kulistą bądź zwieszającą się.

Do dyspozycji mamy odmiany w najróżniejszych barwach igieł i łusek: od jasnożółtej, jak np. u jałowca płożącego 'Mother Lode', poprzez srebrzystą, jak u świerka kłującego 'Blue Wonder', po ciemną zieleń cisów i choiny. Dobra wiadomość dla amatorów iglaków jest taka, że co roku przybywa sporo nowych odmian, w tym również miniaturowych. Przeglądając katalogi roślin, warto zwrócić uwagę na odmiany wyhodowane w Polsce. Są odporne na mróz i sprawdzone w naszych warunkach.

Dobrze zestawione

Na małym balkonie już jeden krzew w donicy stanowi jego miłą dekorację, zieloną przez cały rok. Rząd takich samych roślin, ustawionych wzdłuż balustrady w równym rytmie, pełni funkcję parawanu, który osłania balkon od ulicy i stwarza na nim intymną atmosferę. Smukłymi formami iglaków warto też wygrodzić kącik wypoczynkowy.

Na tarasie możemy ustawić wiele donic z gatunkami iglastymi albo posadzić rośliny we wspólnej dużej skrzyni. Warto łączyć ze sobą okazy o odmiennym pokroju: odmiany kopułkowate z kolumnowymi, a formy drzewkowate z niskimi płożącymi.

Rozmaite mogą być też wariacje kolorystyczne kompozycji. Krzewy żółte i złociste korzystnie jest przeplatać srebrnymi i zielonymi o igłach w jasnych i ciemnych odcieniach.

Jeśli weźmiemy także pod uwagę różnorodną "fakturę" gałęzi roślin szpilkowych (ostre igły u jałowców, miękkie u cisów, płaskie łuski u tuj), a także gęste lub rzadsze ustawienie gałęzi w koronie, to możliwość kombinacji krzewów i drzewek iglastych w kompozycji wydaje się nieograniczona.

Iglaki prezentują się efektownie w ze-stawach z miniaturowymi, kolorowymi krzewami liściastymi. Wiele z nich latem ładnie kwitnie, a zimą ich nagie pędy dodają kompozycjom lekkości.

Dobrym towarzystwem dla iglaków są również niskie byliny oraz wiosenne gatunki cebulowe. Wypełniamy nimi przestrzenie pomiędzy krzewami, a latem zastępujemy roślinami sezonowymi ( lobelią, żeniszkiem itp.).



W jakim miejscu

Stanowisko dla większości miniaturowych iglaków powinno być słoneczne. Jedynie cisy i choina kanadyjska świetnie znoszą cień i mogą rosnąć na balkonie położonym po północnej stronie domu. W półcieniu dobrze się czują karłowe jodły (np. koreańska 'Dark Hill' i balsamiczna 'Piccolo'), cyprysik łuskowy 'Nana Gracilis', jałowiec pospolity 'Gold Cone', świerk pospolity 'Pygmea', świerk biały 'Echiniformis', tuja zachodnia 'Tiny Tim'. Jeśli mamy balkon w miejscu wietrznym, unikajmy ustawiania wąskich, dość wysokich form przy balustradzie. Lepiej im będzie w pobliżu muru.

W jakich donicach

Pierwszym kryterium doboru pojemników powinna być ich trwałość i wytrzymałość na zmienne warunki pogodowe. Gdy decydujemy się na ceramiczną donicę, musi być odporna na mróz, bo rośliny będą w niej rosły kilka lat. Dobre są skrzynie z impregnowanego drewna oraz izolowane wewnątrz (np. styropianem) pojemniki metalowe bądź kamienne. Duże wiklinowe kosze też się sprawdzają, lecz są mniej trwałe.

Korzeniom musimy zapewnić dużą przestrzeń do rozrastania się. Pojemnik powinien mieć co najmniej 50-60 cm wysokości oraz 40 cm szerokości. Ważne są otwory w dnie, które zapewnią odpływ nadmiaru wody. Na spód sypiemy warstwę drenażu (np. keramzytu).

W jakich warunkach

Ziemia Iglaki lubią podłoże przepuszczalne. Dla sosen i jałowców może ono zawierać sporo piasku. Dla większości gatunków sadzonych w pojemnikach odpowiedni jest odczyn lekko kwaśny (pH 5,5-6,5). Cisy wolą podłoże o odczynie obojętnym lub zasadowym (pH 6,5-7,0), z domieszką wapnia i żyznej ziemi.

Podlewanie Ilość podłoża w pojemniku jest ograniczona, więc wysycha ono szybko. Musimy pilnować, by utrzymywała się w nim stała wilgotność, również przy ściankach, które mocno się nagrzewają. Szczególnie wrażliwe na suszę są cisy

i tuje, a także wszystkie świeżo posadzone okazy pozostałych gatunków. W starszym wieku niedostatek wody dobrze znoszą sosny i jałowce. Bardzo ważne jest podlewanie iglaków zimą, zwłaszcza podczas okresów z dodatnią temperaturą. Często bowiem zapominamy, że rośliny te mogą zaschnąć.

Zasilanie Rozpoczynamy je po roku od chwili posadzenia krzewów i drzewek. Używamy nawozów przeznaczonych specjalnie dla iglaków, ale stosujemy dawki o połowę mniejsze od zalecanych na opakowaniu (iglaki nie lubią dużego zasolenia podłoża, a w pojemniku jest o nie znacznie łatwiej niż w gruncie). Zabiegi te przeprowadzamy 2-3-krotnie od wiosny do końca czerwca (później osłabia to proces drewnienia, co grozi przemarzaniem w zimie).

Cięcie Wiele odmian karłowych ma kulisty lub stożkowy pokrój, nie wymagający korekty. Gdy chcemy formować nasze okazy, możemy je podciąć wczesną wiosną i latem. Sosny i świerki lepiej przycinać zimą, by nie "płakały" żywicą.

Okazy, których igły zżółkły od dołu, warto oczyścić i odsłonić ich pędy - często ciekawie pogięte. Na balkonie można się też zająć formowaniem iglastych drzewek bonsai.