Miesiącznica roczna [Pielęgnacja i uprawa]
Miesiącznica przez większość sezonu wygląda niepozornie. Jednak jesienią i zimą stanie się ozdobą naszego ogrodu.
Lunaria annua - miesiącznica
Rodzina kapustowatych (dawniej krzyżowych) nie może się pochwalić efektownymi kwiatami. Ich cztery ułożone na krzyż płatki wyglądają bowiem bardzo skromnie. Tylko nieliczne gatunki kapustowatych, m.in. maciejka, lak i smagliczka, dzięki obfitemu kwitnieniu i pięknemu zapachowi pojawiają się na rabatach. Natomiast miesiącznica roczna, inaczej lunaria (Lunaria annua), zwykle traktowana jest niemal jak dzikus.
Na zdjęciu powyżej: Oprócz owocostanu warto docenić urodę kwiatów lunarii
Na zdjęciu powyżej: Srebrzyste suche owocostany miesiącznicy zdobią rabatę, dopóki nie zniszczy ich wiatr. To one sprawiły, że nazwy rośliny związane są z księżycem (po łacinie luna, a po staropolsku - miesiąc). Potocznie zaś nazywa się ją srebrnikami Judasza
Wygląd miesiącznicy
Roślina ta ma jednak wiele uroku. W maju-czerwcu na blisko metrowych pędach wydaje grona lekko pachnących 2-centymetrowych kwiatów z fioletowymi lub purpurowymi płatkami. Powstają z nich okrągławe łuszczynki (o średnicy 3-6 cm) z kilkoma płaskimi nasionami. Po dojrzeniu ich okrywy i nasiona odpadają, pozostawiając na pędach lśniące pergaminowe przegrody. Urodę zarówno kwiatów, jak i owoców miesiącznicy można w pełni docenić, gdy obok siebie rośnie przynajmniej kilka egzemplarzy, np. pomiędzy krzewami, wiosennymi cebulami lub późno rozwijającymi się bylinami. Kwitnące pędy ładnie prezentują się w wazonie. Ale jeszcze bardziej efektownie wyglądają w bukietach błyszczące srebrniki.
Na zdjęciu powyżej: Miesiącznica wiosną
Na zdjęciu powyżej: Miesiącznica zimą
Jak uprawiać?
Miesiącznica lubi słońce lub półcień i żyzne, wilgotne, bogate w próchnicę podłoże. Zadowala się też słabszą ziemią, byleby nie była ona sucha. Roślina uważana jest za gatunek jednoroczny. Wysiana wiosną, po dojrzeniu owoców zasycha. Jeśli jednak nasiona trafią do ziemi wczesnym latem i wykiełkują, siewki w stanie bezlistnym mogą przetrwać zimę. W następnym sezonie, jako dwulatki, osiągają wyjątkowo duże rozmiary i obficie kwitną. Miesiącznica sama łatwo się mnoży, czasami nawet nadmiernie. Dużych siewek lepiej nie przesadzać, bo w nowym miejscu trudno się przyjmują.
Na zdjęciu powyżej: Miesiącznica jesienią
Na zdjęciu powyżej: Odmiana miesiącznicy 'Variegata'
Miesiącznica - odmiany
Miesiącznica ma kilka odmian. Spośród biało kwitnących są to: 'Alba' - o typowych liściach, 'Stella' - o liściach kremowych w zielone plamki, 'Ruth' - o cytrynowych oraz 'Alba Variegata' - w białe smugi (podobne liście, ale fioletowe kwiaty, ma 'Variegata'). Na purpurowo kwitną zaś m.in. 'Purple Honesty' i 'Chedglow' - miniaturka (45 cm) o bordowym obrzeżeniu liści. Bylinowa miesiącznica trwała (L. rediviva), którą możemy spotkać w wilgotnych cienistych zakątkach Karpat i Sudetów, rozrasta się przez kłącza, a jej łuszczynki mają podłużny kształt. Osiąga nawet 2 m wysokości. W ogrodach raczej się jej nie sadzi.
Na zdjęciu powyżej: Odmiana miesiącznicy 'Alba Variegata'
Na zdjęciu powyżej: Odmiana miesiącznicy 'Purple Honesty'
Skomentuj:
Miesiącznica roczna [Pielęgnacja i uprawa]