Goryczka chińska (Gentiana sino-ornata)

Goryczka chińska - kwiaty

Kielichami goryczki chińskiej (Gentiana sino-ornata) łatwo się zauroczyć. Rozkwitają późno, dopiero wtedy, gdy większość roślin zaczyna przygotowania do zimowego snu. Osiągają długość 6 cm i wznoszą się na kilkucentymetrowych prostych łodygach. Zielonym tłem kielichów są płożące i łatwo się ukorzeniające pędy płonne, z kępkami trawiastych liści. Dzięki nim rośliny rozrastają się w płaskie poduchy

Na zdjęciu powyżej: 'Eugens Allerbester'  (odmiana mieszańcowa)

Goryczka chińska - odmiany

Odmiany goryczki chińskiej dla kolekcjonerów są prawdziwymi skarbami.

• 'Alba' ma białe wnętrze kielichów i zielonkawą ich zewnętrzną stronę,
• a 'Angel's Wings' - białe plamki na brzegach płatków.

Bardzo atrakcyjne są też wywodzące się od goryczki chińskiej mieszańce międzygatunkowe.

• 'Shot Silk' mieni się błękitem i fioletową purpurą jak na pawich piórach,
• 'Delft' tworzy duże białe kwiaty z błękitnym obramowaniem lub sporymi plamkami na ząbkach,
• a 'Eugens Allerbester' jest odmianą pełną.
• Ciemnoszafirowa 'Midnight' kwitnie czasem do listopada.

Goryczka chińska 'Alba'

Goryczka chińska - pielęgnacja

Goryczka chińska, nazywana też pasiastą lub jesienną, dobrze rośnie jedynie w okolicach, gdzie lato nie jest upalne i suche. Można ją tam sadzić np. na wrzosowej rabacie lub wśród różaneczników. W innych rejonach wymaga sporo troski, a najlepsze warunki zapewnimy jej na skalniaku. Roślinie odpowiada dobrze przepuszczalna kwaśna gleba (pH 5,5-6,5) składająca się z lekkiego liściowego kompostu i żwirku (bez gliny!). Goryczka chińska potrzebuje dużo słońca, ale nie powinno ono ani mocno jej ogrzewać, ani wysuszać podłoża. Na skalniaku znajdźmy więc dla niej miejsce pod małą półką skalną, nasłonecznione rano lub wieczorem, a ocienione w południe.

Na zdjęciu powyżej: Goryczka chińska pochodzi z Tybetu i zachodnich Chin. Kwitnie jesienią - we wrześniu i w październiku (chociaż istnieją też odmiany, które zaczynają kwitnąć pod koniec lata).

Wyraziste paski, widoczne na kielichach już w pąkach, to największy walor goryczki chińskiej i wielu jej odmian mieszańcowych

Goryczka chińska - pielęgnacja zima

Sukces uprawy zależy od utrzymania latem stale lekko wilgotnej górnej warstwy podłoża, bo roślina płytko się korzeni. Podczas upałów trzeba ją więc regularnie podlewać. Ważne jest też, by powietrze nie było suche. Dlatego zaleca się sadzić goryczkę w pobliżu oczek wodnych i strumieni.

Natomiast jeśli zimą utrzymuje się deszczowa pogoda, dobrze jest zbudować nad nią szeroki daszek, bo wówczas powinna mieć prawie suche podłoże. Polecana dla goryczek lekka ziemia nie jest żyzna, dlatego wiosną należy ją zasilić nawozem długo działającym o typowej zawartości azotu, a od lipca - nisko-azotowym preparatem do roślin kwitnących.

Na wypadek mroźnej bezśnieżnej zimy roślinę warto okryć gałęziami iglaków. Co 2-3 lata wiosną kępy należy wykopać, podzielić i rozsadzić. Nowe okazy uzyskamy też z krótkich bocznych pędów, na których pod koniec lata pojawiają się białe zawiązki korzeni. Wtedy pędy odcinamy i sadzimy w półcienistym miejscu. Nie rozmnożymy natomiast tej rośliny z nasion, bo w naszym klimacie ich nie tworzy.

Na zdjęciu powyżej: Goryczka chińska

Inne goryczki

Duże szafirowe kielichy, ale bez pięknych pasków, mają niskie gatunki wiosenne, np.

• goryczka krótkołodygowa (G. clusii) i
• goryczka bezłodygowa (G. acaulis).

Natomiast latem kwitną wysokie (nawet do 1 m) gatunki, m.in. rodzime goryczki

• goryczka trojeściowa (G. asclepiadea) i
• goryczka kropkowana (G. punctata).

Wszystkie rosnące w naturze krajowe gatunki tych roślin (a jest ich siedem), są pod ochroną.