Papugi - gadające ptaki
Są piękne, towarzyskie i chętne do nauki. Papugi można nauczyć powtarzania różnych dźwięków, pamiętajmy jednak, że to nie zabawki, ale wrażliwe stworzenia.
Które z papug są najbardziej towarzyskie?
Miłośnicy roślin bardzo często swe fascynacje przyrodą przekładają na chęć posiadania egzotycznych zwierząt. Czasem są to rybki, czasem żółwie, ale coraz częściej ptaki, w tym papugi, które swymi talentami oratorskimi potrafią zadziwić niejednego. Przeszklona weranda może być ich całoroczną ostoją, ale spacer po ogrodzie będzie zawsze miłą rozrywką. Choćby był to tylko spacer na ramieniu opiekuna. Z papugami mam bliskie relacje, bo czasem je leczę lub udzielam porad ich opiekunom. Kilka papug nieco mi dokuczyło, wykrzykując przykre słowa, ale zawsze mam dla nich wiele zrozumienia i bezmiar cierpliwości.
Na zdjęciu powyżej: Amazonka niebieskoczelna
Najbardziej uzdolnionymi mówcami są żako, amazonki i kakadu, zwłaszcza kakadu białe. Pewne żako było przywożone do mnie z Mazur na korektę dzioba skrzywionego od dzieciństwa (a właściwie pisklęctwa). Właściciele na tę okoliczność nauczyli je wchodzenia do skrzynki transportowej. Służyły do tego przynęty i hasło: "Do obory!". Poza tym było uczone okrzyku: "Niech żyje doktor Kruszewicz!". Wszystko było cudownie do czasu, aż pewnego dnia wszystko się temu gamoniowi pozajączkowało i w pełnej pacjentów poczekalni lecznicy dla egzotycznych zwierząt pełnym głosem zaczął wrzeszczeć: "Doktor Kruszewicz, do obory!". Gromki śmiech ludzi czekających z potrzebującymi pomocy ptakami zachęcał go do jeszcze głośniejszego i częstszego wykrzykiwania tej komendy. Nie miałem innego wyjścia, jak przyjąć go poza kolejnością. Niestety, powtarzało się to przy każdej kolejnej wizycie... Naprawdę, żako to bardzo uzdolnione ptaki; każdy właściciel może o nich opowiadać godzinami.
Gadające ptaki
Do dziś wspominam podwarszawskie amazonki, które dwa razy w roku odwiedzałem w celu dokonania korekty dziobów i pazurów. Każdej wchodzącej do ich domu osobie grzecznie mówiły "Dzień dobry", a do mnie, już po trzech wizytach, wołały zgodnie: "Do widzenia, do widzenia, do widzenia?". Opiekowałem się też amazonką żółtogłową, która cichym kobiecym głosem szeptała do mnie "Kocham cię", i taką, co na mój widok krzyczała męskim tonem: "Baczność!". Inna nieustannie namawiała mnie do szaleństwa, pytając przy każdej wizycie: "Polatamy?". A pewna amazonka niebieskoczelna naśladowała szyderczy śmiech i kiwała przy tym głową. Jeszcze inna udawała kaszel i za pierwszym razem był to powód jej wizyty w lecznicy. A ptaki z natury kaszleć nie mogą, bo nie mają przepony. Mogą za to świetnie kaszel naśladować...
Na zdjęciu powyżej: Amazonka żółtoczelna jest szczególnie chętnie hodowana ze względu na intensywnie kolorowe upierzenie.
Żako jest wyjątkowo wrażliwe i w związku z tym wymaga unormowanego trybu życia. Każda zmiana może być przyczyną stresu i skutkować obniżeniem odporności na choroby.
Biała kakdu
Zupełnie mnie zaszokowała pewna biała kakadu (szczerą miłością kocham ten gatunek), która do szczekającego jamnika krzyczała "Do budy!", do swego pana "Daj buzi", do jego żony "Zołza", a kota ganiała po domu z okrzykiem "Hurrra!". Gdy opiekowałem się pisklęciem białej kakadu, przekonałem się, jak delikatną psychikę ma ten ptak i jak szybko uczy się zachowań, których się od niego oczekuje. Parę gwizdów - i odgwizduje, parę odebranych przy nim telefonów - i przy kolejnych zawoła "Halo", ale spłoszy się, gdy będzie przy nim ktoś obcy, i nic nie powie. Kiedyś organizowano konkursy oratorskie ptaków pod hasłem "Papuzie gadanie" i niestety wiele papug o niezwykłych uzdolnieniach nie odezwało się przed komisją konkursową, w której miałem okazję zasiadać. Jedynie aleksandretta pełnym głosem recytowała jak mantrę "Litwo, ojczyzno moja, ty jesteś jak zdrowie?" i dzięki temu obroniła honor papug. Dominowały w konkursie gwarki, bardzo zdolne i pojętne, a na dodatek odporne psychicznie i niezrażające się obecnością obcych ludzi. Papugi takie nie są. Łatwo popadają w depresję i zamykają się w sobie.
Na zdjęciu powyżej: Biała kakadu szybko przywiązuje się do opiekuna, ale też potrzebuje sporo uwagi. Pozostawiona na dłużej bez opieki, może spowodować zniszczenia, a nawet samookaleczenie.
Amazonka żółtoczelna
Opiekun papugi musi pamiętać, że ma do czynienia z istotą bardzo inteligentną i wrażliwą. Poza urozmaiconym pożywieniem powinien jej zapewnić rozrywki i komfort psychiczny. Telewizor to tabu, bo papugi denerwuje. Radio - tylko z muzyką klasyczną. I żadnych nagłych zmian w otoczeniu! Żadnej samotności! Najgorsze, co można zrobić papudze, to zostawiać ją samą na kilka godzin. Dlatego osoby aktywne zawodowo nie powinny opiekować się papugą. Chyba że pracują w domu lub mogą ją zabierać do pracy. Papugi wymagają nie tylko codziennej troski, ale przede wszystkim cierpliwości. Nie można mieć do nich pretensji, gdy "przeczytają książkę", "naprawią telewizor" czy skorygują rozmiary domowych kwiatków. Można o nich poczytać na licznych internetowych forach, uzyskać wiele cennych porad, ale cierpliwości każdy musi nauczyć się sam. Czego wszystkim właścicielom papug życzę.
Czym karmić papugi?
Papugi uwielbiają dojrzałe owoce i świeże warzywa. Karmienie ich tylko słonecznikowymi pestkami to niemal zbrodnia. Błędem jest także podawanie im czekolady, wędlin, żółtego sera, a także awokado (alkaloidy w nim zawarte są dla papug zabójcze). Najczęstszym błędem jest jednak podawanie im prażonych orzeszków ziemnych. W mieszankach ziaren dla dużych papug są zwykle orzeszki ziemne w łupinkach - surowe, a takie nie są dopuszczone do sprzedaży dla ludzi (mogą zawierać bardzo niebezpieczną aflatoksynę). Dlatego w sklepach spożywczych kupimy tylko prażone orzeszki ziemne, ale te z kolei są nieodpowiednie dla papug. Dobre są wszelkie inne orzechy, a najlepsze piniowe, które - niestety - są drogie.
Na zdjęciu powyżej: Młode żako mają całe oko czarne; z wiekiem tęczówka szarzeje, po czym zmienia barwę na żółtą. Kupując papugę, warto zwrócić na to uwagę
Skomentuj:
Papugi - gadające ptaki