Groszkowe delicje

Groch zwyczajny (Pisum sativum) jest jednorocznym pnączem. Jednak nowe plenne odmiany osiągają wysokość do 80 cm i nie wymagają podpór. Tylko nieliczne rosną do 1,5 m - między rzędami wtyka się wysokie rozgałęzione patyki, by rośliny okręcały się na nich wąsami wyrastającymi z liści. Urodzajowi grochu sprzyja wczesna i długa wiosna. Powinno wysiewać się go, gdy tylko ustąpią śniegi, najlepiej w marcu. Ostateczny termin to koniec kwietnia. Ten rok nie jest więc dla niego korzystny.

NA ZIELONE NASIONA

Zielonym groszkiem zwane są odmiany grochu łuskowego. Tworzy on strąki z wewnętrzną sztywną pergaminową wyściółką. Zbiera się je, gdy nasiona są soczyste i miękkie. Zwykle mają one odcień jasnej ziele- ni, choć mogą być też ciemniejsze. W zależności od odmiany jest ich średnio 7-10 w strąku. Jego twarda okrywa nie jest jadalna. Zbiory prowadzi się sukcesywnie od czerwca, co kilka dni, bo nasiona szybko przejrzewają. W okresach gorących i suchych już po 2-3 dniach tracą słodycz, stają się mączyste i twarde. Najpóźniejsze odmiany plonują do sierpnia. Od początku kwitnienia do końca zbiorów, gdy utrzymuje się bezdeszczowa pogoda, rośliny trzeba podlewać - brak wilgoci powoduje, że strąki szybko żółkną, a pędy przedwcześnie się starzeją i zasychają. Groch jedynie na wiosnę wymaga niskiej dawki nawozów azotowych, ponieważ tworzy mocne długie korzenie z licznymi brodawkami, w których żyją bakterie wiążące azot z powietrza. Pozostawia bardzo dobre stanowisko dla kolejnych warzyw uprawianych jako poplon z siewu lub rozsady.



Czy wiesz, że... Zielony groszek i strąki groszku cukrowego po obgotowaniu można konserwować w słoikach w wodzie z kwaskiem cytrynowym lub mrozić.

KWITNĄ NA BIAŁO

Kwiaty grochu wyrastają pojedynczo lub po kilka z kątów liści. Same się zapylają i nie potrzebują pyłku z innych odmian. U uprawianego w Polsce zielonego groszku są białe, ale istnieją też odmiany kwitnące na fioletowo.

Nasiona są bardzo wartościowym pożywieniem. Zawierają sporo białka, witaminy A, C, E, K i z grupy B oraz potrzebne nam mikroelementy: żelazo, magnez, potas, fosfor, mangan, molibden i selen. A przy tym nie gromadzą szkodliwych azotanów.

GROSZEK CUKROWY

Odrębną grupę odmian grochu zwyczajnego stanowi tzw. groszek cukrowy. Jego strąki są miękkie, bez pergaminowej warstwy i znacznie szersze niż u grochu łuskowego. Niedojrzałe, gdy zawierają maleńkie zawiązki nasion, czyli około 2 tygodni po kwitnieniu, jada się w całości jak fasolkę. Zbiory prowadzi się czasami już od połowy maja. Groch ten ma kilka odmian nadających się głównie do uprawy amatorskiej.