Sabotek - Paphiopedilum
Trudno pomylić sabotek z innymi storczykami. To dzięki charakterystycznym płatkom - dolny ma kształt bucika, pozostałe zdobią prążki, cętki i plamki.
U kwiatów sabotka dominują barwy natury - zielenie, brązy, żółcie, czasem z dodatkiem różu. Płatki są lśniące, ozdobione rozmaitymi deseniami. Kwiaty utrzymują się dwa miesiące - niewiele roślin może się poszczycić taką wytrwałością. Warto dodać, że również po ścięciu długo pozostają świeże - w wazonie stoją nawet półtora miesiąca.
Rozrośnięty okaz wydaje kilka pojedynczych kwiatów od jesieni do wiosny. Są też odmiany, które wytwarzają ich do kilkunastu na jednym pędzie, w różnych porach roku. Po zakończeniu kwitnienia rozetka, z której wyrasta pęd kwiatowy, stopniowo zamiera, a u jej podstawy pojawia się nowa.
Najłatwiejsze w pielęgnacji są mieszańce międzygatunkowe. Świetnie czują się w przydomowej ogrzewanej szklarence lub tzw. witrynie kwiatowej, ale mogą też rosnąć na okiennym parapecie.
W domu
Sabotek nie ma organów gromadzących substancje zapasowe, nie przechodzi więc okresu spoczynku jak inne storczyki.
Wszystkim gatunkom sabotków odpowiada światło rozproszone. Rośliny o zielonych liściach znoszą półcień. Uwaga: okazy stojące w silnie nasłonecznionych miejscach mogą ulec poparzeniu, co objawia się plamami na liściach. Wiosną i latem trzeba je więc cieniować.
Dla tych storczyków optymalna temperatura w dzień wynosi 18-24 st. C. W nocy lepiej, jeśli jest nieco chłodniej (14-18 st. C), co sprzyja formowaniu się pąków. Okazy o jednolicie zielonych lub szarawych liściach wolą niższą temperaturę z podanego zakresu, natomiast te o marmurkowych - wyższą.
Sabotki lubią dużą wilgotność powietrza. Możemy ustawić doniczkę na podstawce z warstwą mokrego keramzytu. Dodatkowo przez cały rok zraszamy roślinę rano, aby do wieczora obeschła. Uwaga: woda nie może zalegać w kątach liści. Gdy sabotek rośnie w witrynie kwiatowej, warto ustawić obok mały wiatraczek, który zapewni ruch powietrza.
Podlewanie powinno być umiarkowane; podłoże musi przedtem lekko przeschnąć. Jesienią i zimą dostarczamy roślinie mniej wody, nie dopuszczając do jej więdnięcia. Używamy wody odstałej lub przegotowanej, o temperaturze pokojowej.
Sabotki wymagają luźnego i przepuszczalnego podłoża o pH 6-7,5, złożonego z drobnych elementów (2-5 mm). najlepiej zmieszać w równych częściach mieloną korę sosnową, keramzyt, rozdrobniony kwaśny torf włóknisty, węgiel drzewny, miał węgla brunatnego oraz perlit. Rośliny przesadzamy co 2-3 lata, tylko wiosną, uważając, żeby nie uszkodzić korzeni. Warstwa drenażu powinna sięgać do 1/3 wysokości naczynia. Pomiędzy korzeniami zachowujemy trochę starego podłoża, a wolne przestrzenie uzupełniamy nowym, lekko wilgotnym. Storczyk ten najlepiej się czuje w plastikowej doniczce z dużymi otworami w dnie i w dole ścianki bocznej. na 5-7 dni przed przesadzaniem roślinę dobrze podlewamy, a później przez 5-7 dni tylko zraszamy.
Jesienią i wiosną sabotki nawozimy raz w miesiącu, a latem przy co drugim podlewaniu, np. Florovitem (0,05%) albo Agrecolem do storczyków. Można stosować naprzemiennie zasilanie doglebowe lub opryskiwanie liści roztworem nawozu (stężenie 0,1%).
Gdy roślina choruje
Jeśli sabotek ma zbyt mokre podłoże, a przy tym przebywa w zbyt niskiej temperaturze, mogą zaatakować go choroby.
-Niekiedy na liściach pojawiają się purpurowobrązowe lub czarne plamy, korzenie zaś gniją. W ten sposób objawia się fytoftoroza storczyków (inaczej zwana czarną zgnilizną). Chorą roślinę podlewamy preparatem Fongarid 25 WP
(0, 05%) lub Previcur 607 SL (0,15%). Po upływie trzech tygodni zabieg powtarzamy.
-U nasady liści sabotka tworzą się szkliste przebarwienia, a później mokre plamy, wydzielające przykry zapach - mokra zgnilizna bakteryjna. Porażone rośliny usuwamy, a pozostałe opryskujemy trzykrotnie, z tygodniowymi przerwami, preparatem Kupromet 45 WG (0,35%) albo Miedzian 50 WP (0,2%).
Okiem botanika
Łacińska nazwa sabotka: Paphiopedilum pochodzi od greckich słów: Paphos - miasto na Cyprze poświęcone bogini Wenus, pedilon - sandały, obuwie. W literaturze roślinę tę znajdziemy także pod nazwą pafiopedilum lub sabotek Wenus. W naturze odnaleziono około 60 gatunków sabotków. Występują w południowo-wschodniej Azji: od Indii poprzez Birmę, południowe Chiny, Tajlandię, Malezję po nową Gwineę.
Rozrośnięty okaz wydaje kilka pojedynczych kwiatów od jesieni do wiosny. Są też odmiany, które wytwarzają ich do kilkunastu na jednym pędzie, w różnych porach roku. Po zakończeniu kwitnienia rozetka, z której wyrasta pęd kwiatowy, stopniowo zamiera, a u jej podstawy pojawia się nowa.
Najłatwiejsze w pielęgnacji są mieszańce międzygatunkowe. Świetnie czują się w przydomowej ogrzewanej szklarence lub tzw. witrynie kwiatowej, ale mogą też rosnąć na okiennym parapecie.
W domu
Sabotek nie ma organów gromadzących substancje zapasowe, nie przechodzi więc okresu spoczynku jak inne storczyki.
Wszystkim gatunkom sabotków odpowiada światło rozproszone. Rośliny o zielonych liściach znoszą półcień. Uwaga: okazy stojące w silnie nasłonecznionych miejscach mogą ulec poparzeniu, co objawia się plamami na liściach. Wiosną i latem trzeba je więc cieniować.
Dla tych storczyków optymalna temperatura w dzień wynosi 18-24 st. C. W nocy lepiej, jeśli jest nieco chłodniej (14-18 st. C), co sprzyja formowaniu się pąków. Okazy o jednolicie zielonych lub szarawych liściach wolą niższą temperaturę z podanego zakresu, natomiast te o marmurkowych - wyższą.
Sabotki lubią dużą wilgotność powietrza. Możemy ustawić doniczkę na podstawce z warstwą mokrego keramzytu. Dodatkowo przez cały rok zraszamy roślinę rano, aby do wieczora obeschła. Uwaga: woda nie może zalegać w kątach liści. Gdy sabotek rośnie w witrynie kwiatowej, warto ustawić obok mały wiatraczek, który zapewni ruch powietrza.
Podlewanie powinno być umiarkowane; podłoże musi przedtem lekko przeschnąć. Jesienią i zimą dostarczamy roślinie mniej wody, nie dopuszczając do jej więdnięcia. Używamy wody odstałej lub przegotowanej, o temperaturze pokojowej.
Sabotki wymagają luźnego i przepuszczalnego podłoża o pH 6-7,5, złożonego z drobnych elementów (2-5 mm). najlepiej zmieszać w równych częściach mieloną korę sosnową, keramzyt, rozdrobniony kwaśny torf włóknisty, węgiel drzewny, miał węgla brunatnego oraz perlit. Rośliny przesadzamy co 2-3 lata, tylko wiosną, uważając, żeby nie uszkodzić korzeni. Warstwa drenażu powinna sięgać do 1/3 wysokości naczynia. Pomiędzy korzeniami zachowujemy trochę starego podłoża, a wolne przestrzenie uzupełniamy nowym, lekko wilgotnym. Storczyk ten najlepiej się czuje w plastikowej doniczce z dużymi otworami w dnie i w dole ścianki bocznej. na 5-7 dni przed przesadzaniem roślinę dobrze podlewamy, a później przez 5-7 dni tylko zraszamy.
Jesienią i wiosną sabotki nawozimy raz w miesiącu, a latem przy co drugim podlewaniu, np. Florovitem (0,05%) albo Agrecolem do storczyków. Można stosować naprzemiennie zasilanie doglebowe lub opryskiwanie liści roztworem nawozu (stężenie 0,1%).
Gdy roślina choruje
Jeśli sabotek ma zbyt mokre podłoże, a przy tym przebywa w zbyt niskiej temperaturze, mogą zaatakować go choroby.
-Niekiedy na liściach pojawiają się purpurowobrązowe lub czarne plamy, korzenie zaś gniją. W ten sposób objawia się fytoftoroza storczyków (inaczej zwana czarną zgnilizną). Chorą roślinę podlewamy preparatem Fongarid 25 WP
(0, 05%) lub Previcur 607 SL (0,15%). Po upływie trzech tygodni zabieg powtarzamy.
-U nasady liści sabotka tworzą się szkliste przebarwienia, a później mokre plamy, wydzielające przykry zapach - mokra zgnilizna bakteryjna. Porażone rośliny usuwamy, a pozostałe opryskujemy trzykrotnie, z tygodniowymi przerwami, preparatem Kupromet 45 WG (0,35%) albo Miedzian 50 WP (0,2%).
Okiem botanika
Łacińska nazwa sabotka: Paphiopedilum pochodzi od greckich słów: Paphos - miasto na Cyprze poświęcone bogini Wenus, pedilon - sandały, obuwie. W literaturze roślinę tę znajdziemy także pod nazwą pafiopedilum lub sabotek Wenus. W naturze odnaleziono około 60 gatunków sabotków. Występują w południowo-wschodniej Azji: od Indii poprzez Birmę, południowe Chiny, Tajlandię, Malezję po nową Gwineę.
Skomentuj:
Sabotek - Paphiopedilum