Mianem żelaznych roślin określamy gatunki, które ze stoickim spokojem znoszą trudne warunki i długo zachowują żywotność. Jeśli przez tydzień, a nawet dwa nie podlejemy ich - przetrwają bez szwanku. Ustawimy je z dala od okna - także dadzą sobie radę i zachowają urodę, chociaż może nie osiągną okazałych rozmiarów. Zapomnimy o ich nawożeniu - także nie szkodzi! Nie będziemy ich przesadzać przez kilka sezonów - i to zniosą. O ich wytrzymałości przekonamy się także wtedy, gdy zaczną grzać kaloryfery i powietrze stanie się suche. Inne, wrażliwsze rośliny zaczną podsychać, a naszym twardzielom nie stanie się nic złego. Nie wolno jednak zbytnio przeciągać struny, pozostawiając kwiaty bez choćby minimalnej opieki przez kilka miesięcy. W końcu mogą zginąć - wszak są żywymi organizmami. Jedynie kaktusy można na całą zimę wynieść do ciemnej, chłodnej piwnicy i trzymać je tam bez podlewania. Warto też wiedzieć, że staranne pielęgnowanie odpornych roślin nie szkodzi im, a wręcz przeciwnie - dobrze służy, jeśli tylko nie są nadmiernie podlewane. W artykule przedstawiamy tylko kilka przykładów roślin nie do zdarcia, ale jest ich więcej, zwłaszcza w grupie sukulentów, które potrafią gromadzić w liściach zapasy wody. Warto też przypomnieć sobie o znanym już naszym prababciom tzw. żelaznym liściu (Aspidistra), który zdobił niegdyś salony i hotelowe wnętrza. Każdy z miłośników roślin ma zresztą własne doświadczenia z najbardziej odpornymi roślinami, które potrafiły się dostosować do konkretnych warunków mieszkaniowych.
1. Nolina (Nolina recurvata) tworzy pod liśćmi kuliste zgrubienie. Roślina magazynuje w nim wodę. Wierzchołek noliny zwieńczony jest pióropuszem wąskich liści. Po 15 latach uprawy dorasta do około 1 m. Potrzebuje dużo światła, jest bardzo odporna na suszę.
2. Zielistka (Chlorophytum comosum) 'Variegatum' ma długie liście skupione w kępach. Roślina ta mocno rozrasta się w szerz. Wypuszcza też długie pędy, na końcach których formują się kępki młodych roślin. Gatunek ten ma małe wymagania względem światła i podłoża.
3. Dracena obrzeżona (Dracaena marginata) sprzedawana jest najczęściej w formie piennej, z pióropuszami barwnych, wąskich liści na szczytach pędów. Może dorastać do sufitu. Najbardziej lubi światło rozproszone .
4. Epipremnum (Epipremnum) dawniej zwane scindapsusem to popularne pnącze. Jego pędy mogą osiągnąć kilka metrów długości. Roślina dobrze rośnie w cieniu, ale złociste smugi, które dodają urody sercowatym liściom, są w tych warunkach mniej widoczne.
5. Aglonema (Aglaonema commutatum) dorasta do wysokości 50 cm, ma mięsiste, wzorzyste liście, skupione w rozetach. Dobrze rośnie w zacienionych miejscach.
6. Fikus binnendijkii (Ficus binnendijkii) 'Ali' pokrojem przypomina wierzby płaczące, ma bowiem wąskie liście i pędy lekko skierowane do dołu. Dorasta do sufitu jako domowe drzewko, nawet w oddaleniu od okna. Najwytrwalszy z fikusów.
7. Szeflera drzewkowata (Shefflera arboricola) ma wzniesione pędy, które dorastają do wysokości około 1,5 m. Jej ozdobą są parasolowate liście - ciemnozielone i lśniące (u nie-których odmian z żółtymi plamami). Nie sprawia kłopotów w uprawie.
8. Dracena odwrócona (Dracaena reflexa) 'Song of India' urzeka złotozielonymi liśćmi, które wyrastają na pędzie jeden przy drugim. Pędy dorastają do wysokości około 1m. Odmiana ta lubi rozproszone światło.
9. Zamiokulkas (Zamioculcas) Jego ciemnozielone liście wyrastają na zgrubiałych ogonkach, magazynujących wodę. Roślina ma wysokość 80-100 cm, ale ciągle rozrasta się wszerz. Znosi złe warunki świetlne i brak wody.
10. Kalanchoe (Kalanchoe pumila) Ten mało znany gatunek ma przewieszające się pędy i szare, jakby przysypane popiołem liście. Osiąga wysokość około 18 cm. Kwitnie późną wiosną. Dobrze rośnie w wiszących doniczkach, na słonecznych stanowiskach.
Skomentuj:
Kwiaty odporne na suszę i brak światła