Egzotyczne doniczkowe
Zachwycamy się nimi w kwiaciarniach, czasem podejmujemy próbę ich uprawy w domu. Z różnym skutkiem. Tymczasem na południu Europy te egzotyczne dla nas kwiatowe piękności nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Rosną bujnie na skwerach, w parkach, wzdłuż ruchliwych ulic. Hibiskus, strelicja, bugenwilla - zobacz, jak wyglądają w naturze. A my podpowiemy, jak o nie dbać, by równie dobrze czuły się w naszych domach.
Hibiskus
Hibiskus, inaczej róża chińska lub ketmia, w naturalnych warunkach osiąga nawet 5 m wysokości, kwitnie od lipca do października. U nas musi mieć stanowisko bardzo jasne i ciepłe, latem najlepiej na powietrzu, ale w miejscu osłoniętym od wiatru; temp. zimą: 12-15°C; podłoże lekko próchnicze z dodatkiem piasku i torfu, z pH 5,8- 6,5. W okresie kwietnia bryła korzeniowa powinna być stale lekko wilgotna, zimą podlewanie ograniczone, częstsze spryskiwanie. Nawożenie - raz w tygodniu od początku wzrostu do połowy sierpnia, później mniej, aż do okresu spoczynku.
Na zdjęciu powyżej: Hibiskus róża chińska 'Volcano' z serii Hibiscia
Strelicja pochodzi z Afryki, ale na zewnątrz dobrze rośnie także w klimacie śródziemnomorskim. U nas może być uprawiana wyłącznie jako roślina doniczkowa, najlepiej na parapecie okna z ekspozycją wschodnią i zachodnią lub w pobliżu okien wychodzących na południe, latem także na zewnątrz. Roślina lubi podłoże dosyć ciężkie, ale jednocześnie przepuszczalne, w dosyć dużej donicy, gdyż szybko się rozrasta Temp. zimą: 15-18°C przy wysokiej wilgotności powietrza. Latem roślina przechodzi okres spoczynku - należy wówczas ograniczyć podlewanie, ale bryła korzeniowa nie może być przesuszona. Podczas kwitnienia podlewanie obfite. Nawożenie - co 2 tygodnie jesienią i zimą, stosując nawozy dla roślin o ozdobnych liściach.
Na zdjęciu powyżej: Strelicja królewska, rajski ptak (Streitzia reginae)
17 najlepszych roślin doniczkowych, które urosną w cieniu>>>
Kuflik pochodzi z Australii, ale dobrze czuje się także na południu Europy. U nas znany jest jako roślina doniczkowa. Dobrze rośnie przy oknie południowym lub południowo-zachodnim, latem na zewnątrz, zimą w chłodnym (6-8°C) pomieszczeniu, z ograniczonym podlewaniem. W pozostałym okresie podlewamy umiarkowanie, w czasie wzrostu i kwitnienia - obficie, nie zalewając korzeni. Roślina dobrze znosi suche powietrze, nie lubi zraszania. Nawożenie - od wzrostu nowych pędów do jesieni odżywką dla gatunków kwasolubnych (np., azalii).
Fot. Shutterstock/Susi
Aloes
Aloes - ta tropikalna roślina w naturze rośnie także w krajach śródziemnomorskich, u nas jest uprawiana w doniczkach. Wymaga stanowiska jasnego, słonecznego, w lecie ciepłego (18-24?C), a zimą chłodniejszego (6-10°C). Aby aloes zakwitł zimą, powinniśmy na 4-5 tygodni przetrzymać go w temp. ok. 10°C. Latem można go wystawić na zewnątrz. Podłoże powinno być przepuszczalne, piaszczysto-gliniaste, podlewanie umiarkowane (raz w tygodniu) tak, aby nie doszło do zalegania wody. Zimą ograniczamy podlewanie, jednak nie możemy dopuścić do wyschnięcia podłoża. Nawożenie - latem co 2 tygodnie, słabym roztworem nawozu wieloskładnikowego.
Na zdjęciu powyżej: Miąższ z liści aloesu ma działanie bakteriobójcze. Stosuje się go zewnętrznie, ale wchodzi one także w skład leków, m.in. o działaniu wzmacniającym.
Oleander
Oleander pochodzi z południowej Europy i tam z reguły osiąga imponujące rozmiary. Ale u nas również dobrze się czuje i może być bez większych problemów uprawiany w domach. Lubi stanowiska bardzo jasne i słoneczne, o temp. 15°23°C, latem najlepiej na zewnątrz. Robimy to jednak stopniowo - najpierw na kilkanaście dni ustawiamy w miejscu półcienistym, a dopiero później w słonecznym. W czasie deszczu koniecznie chowamy roślinę pod dachem. Pod koniec lata z powrotem wstawiamy go do mieszkania, zimą trzymamy w temp. poniżej 10?C. Gleba obojętna lub lekko zasadowa i żyzna, ciężka. Ziemia powinna być cały czas wilgotna w okresie wzrostu i kwitnienia.
Na zdjęciu powyżej: Na słonecznym balkonie dobrze czują się oleandry. Pamiętajmy tylko, że lubią również wilgoć
Bugenwilla
Bugenwilla to tzw. prymitywne pnącze, które w krajach śródziemnomorskich porasta mury i pergole. U nas uprawiane jest w pojemnikach i wystawiane na zewnątrz od połowy maja, gdy temperatura nie spada już poniżej 0°C. Roślina preferuje stanowisko południowe lub wschodnie oraz wilgotne i żyzne podłoże, lubi zraszanie liści, szczególnie przed kwitnieniem. Chcąc pobudzić kwitnienie, dobrze jest nawozić ją co 10 dni. Poza tym lepiej kwitnie, gdy posadzona jest w mniejszym pojemniku. Od listopada do lutego roślina przechodzi okres spoczynku i dobrze zapewnić jej wtedy temp. ok.10?C i ograniczyć podlewanie.
Bananowiec pochodzi z rejonów tropikalnych, dobrze czuje się w rejonie Morza Śródziemnego, a u nas w pojemnikach uprawiane są specjalnie wyhodowane odmiany karłowe osiągające wysokość do 2 m. Przy sprzyjających warunkach możliwe jest wyhodowanie owoców, ale jest to dość trudne. Bananowiec jest rośliną dosyć łatwą w uprawie, wymaga jednak dość dużo miejsca. Roślina musi mieć ciepło przez cały rok, zimą w granicach 14-17°C. W okresie intensywnego wzrostu trzeba ją obficie podlewać i zraszać, zimą ograniczyć podlewanie. Nawozimy go 2 razy w miesiącu w okresie letnim, w zimie rzadziej nawozami do roślin doniczkowych. Rośnie szybko, a w rezultacie wymaga częstego przesadzania.
Fikus
Fikus w krajach tropikalnych dorasta do 25 m, ale również na południu Europy rośnie jako drzewo. U nas jest bardzo popularną rośliną doniczkową, mało wymagajacą, wręcz latwą w pielęgnacji. Dobrze rośnie w miejscach oświetlonych, w temp. ok. 20°C, zimą min. 15°C. Podlewamy go 2 razy w tygodniu, zimą raz, warto go też zraszać. Nawozimy w okresie wzrostu raz na 2 tygodnie środkiem do roślin doniczkowych. Wysokie osobniki wymagają podparcia, można je również skracać poprzez ucięcie wierzchołka - na jego miejscu wkrótce pojawiają się nowe pędy.
Na zdjęciu powyżej: Fikus binnendijki ma bardzo wiele liści. Nie sposób każdy z nich myć z osobna
Skomentuj:
Egzotyczne doniczkowe