Magnolia drzewo - odmiany do małego i dużego ogrodu oraz na balkon. Uprawa i pielęgnacja magnolii

Magnolia drzewo skąd pochodzi

Magnolie pojawiły się na Ziemi jako jedne z pierwszych roślin kwiatowych. Ich skamieniałości znaleziono w skałach trzeciorzędowych sprzed 36-58 milionów lat, a więc sprzed epoki lodowcowej! Ogromne lasy magnolii, tulipanowców, ambrowców i miłorzębów okrążały wówczas cały rejon Arktyki. Późniejsze zlodowacenia zniszczyły je prawie całkowicie. Lasy te ocalały tylko na wschodzie Ameryki Północnej, w Chinach, Japonii i Korei, gdzie dziś znajdują się skupiska niemal wszystkich istniejących 120-128 gatunków magnolii.

Magnolia nazwa

Nazwę Magnolia nadał im Linneusz dla upamiętnienia siedemnastowiecznego francuskiego botanika Pierre'a Magnola.

Jak wyglądają magnolie i ich kwiaty

Mają urodę dalekowschodnich piękności. Ich kwiaty wyglądają jakby były nie z tej ziemi. Robią wrażenie niezwykle delikatnych, ale w naszym klimacie czują się dobrze i ładnie rosną. Dlatego warto mieć w ogrodzie choć jedną magnolię.  Kwitną wiosną - w kwietniu i maju. 

Magnolia drzewo czy krzew

Wśród magnolii można znaleźć zarówno niewielkie krzewy, jak i duże drzewa osiągające wysokość kilkunastu metrów. Dzięki temu zróżnicowaniu wielkości magnolie mogą się pojawić dosłownie w każdym ogrodzie.
Duże drzewa i rozłożyste krzewy są doskonałym elementem dekoracyjnym zieleni miejskiej. W ogrodach takie okazy pięknie wyglądają jako soliści, np. na zielonym tle trawnika.

Pokrój magnolii

W parkach i ogrodach uprawia się dziś rozłożyste magnolie drzewiaste o wysokości 8-15 m lub niższe 3-4-metrowe drzewka. W małych ogródkach zmieszczą się jedynie odmiany karłowe dorastające zaledwie do 2 m.

Magnolia kwiaty

Rozwijają się pojedynczo na gałązkach, pięknie pachną i są bardzo okazałe - z daleka wyglądają jak tulipany kwitnące na drzewie. Ich barwa zależy od gatunku i odmiany. Większość ma pastelowy odcień różu, ale są również białe, kremowe, a ostatnio wyhodowano nawet żółte. Budowa kwiatów magnolii jest bardzo prymitywna. Nie ma w nich podziału na płatki korony ani działki kielicha, w ich przypadku mówimy o tepalach, które umieszczone są w dwóch lub kilku okółkach po 3-6 sztuk. Zapylają je chrząszcze (kiedy powstawał rodzaj Magnolia, nie istniały jeszcze pszczoły ani motyle). Kwiaty magnolii nie mają nektaru, a jedynie słodką, nektaropodobną wydzielinę.

Pączki kwiatów

Zawiązują się już na jesieni, są charakterystycznie owłosione i różnią się wielkością. Mniejsze to liściowe, a większe - pękate - są pąkami kwiatowymi.

Magnolia sadzonki

Rozmnażanie magnolii nie jest łatwe. Najlepiej kupić ładną sadzonkę z minimum 3 pędami od długości 25 cm.

Magnolia sadzonki cena

W sklepach ogrodniczych możemy spotkać sadzonki z bryłą korzeniową lub w doniczkach. Te w pojemnikach można posadzić w każdej chwili. Ceny w zależności od odmiany wahają się od 80 do 150 zł

Magnolie drzewa. Odmiany magnolii polecane do ogrodu

Odmiany magnolii

Odmiany, które osiągają małe rozmiary, mogą być intrygującą ozdobą nawet mikroskopijnych ogrodów. Można je sadzić pojedynczo albo w grupach po kilka sztuk. Przez wiele lat mogą rosnąć w dużych pojemnikach, dodając uroku tarasom lub balkonom.
Magnolie zachwycają zawsze - niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z rośliną drobno- czy wielkokwiatową. Do rodzaju Magnolia należy kilkadziesiąt gatunków, a każdy z nich reprezentowany jest przez dziesiątki odmian. W wyniku prac hodowlanych powstają wciąż nowe. Jedno je łączy: zakwitają właśnie teraz. Już wkrótce będziemy mogli podziwiać ich niezwykle piękne kwiaty.

Magnolia gwiaździsta. Uprawa i pielęgnacja magnolii

Magnolie do małych ogrodów na balkony i tarasy

Wśród magnolii znajdziemy także wiele niedużych krzewów, które z powodzeniem możemy sadzić w małych ogrodach, a nawet w donicach na balkonach i tarasach. Jeśli decydujemy się na uprawę w pojemnikach, pamiętajmy, że muszą być duże i właściwie zabezpieczone na zimę.
Barwną mozaikę stworzy grupa niskich krzewiastych magnolii posadzonych w odstępach 3-5 m, np. odmiany 'George Henry Kern'.

Magnolia odmiany 'George Henry Kern'.

Jest to jedna z najwolniej rosnących magnolii. Kwitnie obficie już w młodym wieku. W kwietniu całe pędy obsypane są pięknie uformowanymi ciemnoróżowymi kwiatami. Liście rozwijają się później. W pojedynkę można natomiast sadzić 'Gold Star' - niewielkie drzewko dorastające do wysokości 3 m. Kremowe, szeroko otwierające się kwiaty o średnicy około 10 cm pojawiają się dopiero pod koniec kwietnia. Wyróżnia się pięknymi liśćmi w kolorze burgunda, które z czasem zielenieją.

Magnolia soulangeana 'Rustica Rubra'

Jednym z najpiękniejszych mieszańców jest Magnolia soulangeana 'Rustica Rubra'. To niewielkie drzewko (dorastające do wysokości 3-5 m) kwitnie niezwykle obficie i długo. Ma duże, pękate kwiaty o mięsistych płatkach - z zewnątrz ciemnoróżowych, od środka białych. Kwiaty pojawiają się w kwietniu i maju, zanim rozwiną się liście. 'Rustica Rubra' wygląda wówczas jak niezwykły bukiet. Później jej ozdobą są bardzo dekoracyjne owoce, które jesienią przebarwiają się na czerwono. Doskonale prezentuje się nad wodą. Może rosnąć pojedynczo albo w grupie z innymi mieszańcami z grupy soulangeana (wówczas drzewka sadzić należy w odstępach 4-5 m).
Znakomitym sąsiedztwem dla biało-różowej 'Rustica Rubra' jest śnieżnobiała Magnolia soulangeana 'Lennei Alba', jedna z najpiękniejszych białych odmian. Ma wytworne, duże kwiaty o mięsistych płatkach. Kwitnie równie obficie i ma podobne rozmiary. Zawiązuje okazałe owoce (ich długość dochodzi do 25 cm!), które jesienią stają się karminowe. Nawet amatorzy mogą ją rozmnażać z wysiewanych wiosną nasion.

Magnolia soulangeana 'Alexandrina'

Bardzo ładny pokrój ma Magnolia soulangeana 'Alexandrina'. Po dziesięciu latach dorasta zaledwie do wysokości 3-5 m. Jej wielkie kwiaty w kształcie kielichów o biało-różowych płatkach delikatnie pachną. 'Alexandrina' co roku obficie kwitnie wiosną, a latem często powtarza kwitnienie.

Magnolia kobus

Wyjątkowo odporna na mróz jest Magnolia kobus, która rośnie szybko i silnie. Już na początku kwietnia na bezlistnych gałązkach pojawiają się czysto białe kwiaty. Starsze egzemplarze często zawiązują nasiona. W szkółkach można kupić trzy-, czteroletnie egzemplarze już z pąkami kwiatowymi.
Magnolia kobus i jej mieszańce regularnie co roku obficie kwitną i mają ładny zwarty pokrój. Nadają się do dużych ogrodów, gdyż są to spore drzewa (dorastające do 12-15 m). Znakomicie sprawdzają się w parkach i na miejskich skwerach. Wyjątkowo pięknie prezentują się posadzone pojedynczo.

Magnolia odmiany 'Wada's Memory'

Regularny stożkowy kształt korony ma odporna na warunki miejskie 'Wada's Memory'. Wczesną wiosną rodzi białe, szeroko otwierające się kwiaty o średnicy kilkunastu centymetrów, które bardzo przyjemnie pachną. Później ozdobą drzewa są purpurowe liście, jesienią przebarwiające się na żółto.

Magnolia 'Elizabeth'

Piramidalną koronę ma bardzo odporna na mróz, dorastająca do wysokości 7-8 m 'Elizabeth'. Wczesną wiosną przed rozwojem liści wydaje pachnące, kremowe kwiaty. Warto znaleźć dla niej wyeksponowane miejsce w ogrodzie.

Magnolia loebneri 'Powder Puff'

Godną polecenia odmianą do małych ogrodów jest Magnolia loebneri 'Powder Puff' (co można by przetłumaczyć jako "puszek do pudru"). Jej śnieżnobiałe, wspaniale pachnące kwiaty mają nawet po 25 płatków i sprawiają wrażenie pełnych. Krzew rośnie powoli.
Podobna do 'Powder Puff' jest magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) 'Shi Banchi Rosea'. Ma pełne jasnoróżowe kwiaty, które pojawiają się w kwietniu, zanim rozwiną się liście. Inna odmiana magnolii gwiaździstej 'Kikuzaki' ma drobne biało-różowe kwiaty, które mogą mieć po 30 płatków. Rośnie wolno i co roku bardzo obficie kwitnie. Doskonale wygląda w grupie z innymi odmianami o niewielkich rozmiarach.

Magnolia gwiaździsta

Przybyła do nas z Japonii, z górzystej części wyspy Honsiu, by zdobić ogród o każdej porze roku, wiosną kwiatami, jesienią – owocami i przebarwionymi na brązowo liśćmi. Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) kwitnie w połowie kwietnia, pokrywając się mnóstwem delikatnie pachnących białych (u odmiany ‘Rosea’ różowych) kwiatów o średnicy 6-8 cm. Mają one wąskie wygięte płatki i kształtem przypominają gwiazdki. Gatunek ten ma gęsty pokrój i dorasta do wysokości 3 m. Korona jest zaokrąglona, regularna, o średnicy 3-4 m.

Magnolia parasolowata (Magnolia tripetala)

Magnolie kojarzą się nam z najwcześniej kwitnącymi wiosną drzewami, ale ta - magnolia parasolowata - zachowuje się inaczej niż jej siostry należące do innych gatunków. To szybko rosnące drzewo dorastające po 15 latach do 6-8 m pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Ameryki Północnej. Zwykle wytwarza kilka niezbyt grubych pni. Ma zwartą koronę, którą tworzą ogromne liście o długości 60 cm osadzone parasolowato na wierzchołkach pędów.
Jesienią przebarwiają się malowniczo na żółto lub brązowo. Duże (25 cm średnicy) białe lub kremowe kwiaty pojawiają się w czerwcu i lipcu już po rozwinięciu się liści. Wyglądają efektownie, ale dosyć intensywnie, niezbyt przyjemnie pachną. Możemy je podziwiać dopiero u roślin 7-9-letnich. To gatunek bardzo wytrzymały na mróz. Polecany jest szczególnie do większych ogrodów i parków. Drzewo nie wymaga przycinania, ale jeśli chcemy, by zachowało niższy pokrój, ścinamy czubek przewodnika - wtedy pięknie rozrasta się na boki.

Gdzie posadzić magnolię parasolowatą

Magnolia parasolowata wymaga słonecznego lub półcienistego stanowiska, wysokiej wilgotności powietrza i osłony od wiatru, który łatwo łamie duże liście. Najlepiej rośnie na żyznej i przepuszczalnej glebie o lekko kwaśnym odczynie. Warto wybrać dla niej od razu dobre miejsce, bo podobnie jak pozostałe magnolie ma nieliczne grube korzenie wrażliwe na uszkodzenia i bardzo źle znosi przesadzanie.
Pod koniec sezonu ozdobą magnolii parasolowatej są intensywnie czerwone, spore (10 cm długości) owocostany (botanicznie to mieszki), przypominające z daleka kolorowe szyszki. Początkowo sterczą do góry, ale w miarę dojrzewania stają się ciężkie i zwisają na końcach pędów. Zawierają liczne nasiona, które są chętnie zjadane przez ptaki.
Magnolię parasolowatą po raz pierwszy do Polski sprowadzono w 1824 roku do Ogrodu Botanicznego w Warszawie.

Magnolia Soulangeana Lennei

Magnolia ×soulangeana 'Lennei' jest niewielkim, szybko rosnącym drzewem o rozłożystej koronie, osiągającym 6-8m wysokości. Na przełomie kwietnia i maja, jeszcze zanim rozwiną się liście, na pędach pojawiają się wyjątkowo okazałe, lekko pachnące, kwiaty. Pąki kwiatowe tuż przed otwarciem są wydłużone, smukłe, ciemnopurpurowe, u nasady niemal czarne, osadzone pojedynczo na wierzchołkach krótkopędów. Pękate kwiaty osiągają średnicę 12-16 cm, składają się z 6 mięsistych, muszelkowatych tepali (płatków), na zewnątrz ciemnoróżowych, u podstawy purpurowych, wewnątrz zaś białawych, z delikatnym, różowym odcieniem. Rozchylające się w trakcie kwitnienia zewnętrzne tepale rozjaśniają barwę kwiatów. Wewnątrz kwiatu, na wypukłym dnie kwiatowym, znajdują się osadzone spiralnie liczne pręciki i słupki.

Drzewa kwitną co roku bardzo obficie, a kwiaty utrzymują się w zależności od pogody do dwóch, niekiedy nawet trzech tygodni. Wraz z końcem kwitnienia na gałązkach rozwijają się piękne, duże liście długości 15-18 cm. Blaszki liściowe są jajowate, całobrzegie, osadzone na krótkich ogonkach. Młode liście mają barwę jasnozieloną, później ciemnieją i stają się skórzaste. O bogatych walorach dekoracyjnych drzewa świadczą nagrody i wyróżnienia. Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wyróżniło magnolię 'Lennei' przyznając w 1863 roku nagrodę First Class Certificate (FCC), a następnie w 1984 roku nagrodą Award of Garden Merit (AGM).

Magnolia - uprawa i pielęgnacja 

Uprawa magnolii nie jest skomplikowana. Rośliny te najlepiej czują się w miejscach zacisznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru i dobrze nasłonecznionych. Wybierając stanowisko należy pamiętać, aby zapewnić roślinie dosyć dużą przestrzeń, nie tylko dlatego, że odmiana 'Lennei' tworzy szeroką koronę, ale również ze względu na jej przepiękne walory dekoracyjne, które najlepiej prezentują się, gdy roślina jest dobrze wyeksponowana.

Gleba powinna być żyzna, próchnicza, dostatecznie wilgotna o kwaśnym odczynie. Po posadzeniu drzewek glebę należy ściółkować. Ściółkowanie zapobiega szybkiemu przesychaniu podłoża, zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przemarzaniem, zapobiega zachwaszczeniu oraz, jeśli użyjemy do tego celu przekompostowanej kory sosnowej, sprzyja zakwaszeniu podłoża. W okresie suszy młode drzewa należy podlewać. Magnolia nie znosi cięcia. Zabieg wykonujemy wyłącznie w celach fitosanitarnych, aby usunąć chore lub przemarznięte pędy. Młode egzemplarze warto na zimę zabezpieczyć przed mrozem słomianymi matami. Podczas mroźnych zim, pąki kwiatowe mogą niestety przemarzać, ale pędy są o wiele bardziej odporne na uszkodzenia.

Choroby i szkodniki atakujące magnolie 

Magnolie mogą być narażone na ataki różnych chorób i szkodników. Jedną z najczęstszych chorób jest mączniak prawdziwy, który objawia się białym, mączystym nalotem na liściach i pędach. Skuteczne w walce z nim są fungicydy oraz przycinanie zainfekowanych części rośliny. Kolejnym problemem jest plamistość liści, która powoduje brązowe lub czarne plamy na liściach. Aby temu zapobiec, zaleca się usuwanie chorych liści i stosowanie fungicydów.

Zgnilizna korzeni to kolejna poważna choroba, której objawami są żółknięcie liści i więdnięcie rośliny. W walce z nią pomaga poprawa drenażu gleby oraz unikanie nadmiernego podlewania. Rak bakteryjny, charakteryzujący się guzowatymi naroślami na gałęziach, można zwalczać poprzez usuwanie zainfekowanych części rośliny i dezynfekcję narzędzi ogrodniczych.

Wśród szkodników atakujących magnolie najczęściej spotykane są przędziorki, mszyce, ślimaki i opuchlaki. Przędziorki tworzą delikatną pajęczynę na spodzie liści, powodując ich żółknięcie i opadanie. Walka z nimi polega na stosowaniu środków owadobójczych i myciu liści wodą. Mszyce, które żywią się sokiem rośliny, można zwalczać za pomocą insektycydów i mycia liści wodą z mydłem. Ślimaki, ogryzające liście, można odstraszać przy użyciu pułapek i środków ślimakobójczych. Opuchlaki natomiast, uszkadzające brzegi liści i korzenie, zwalcza się stosując nicienie i środki owadobójcze.

Magnolia - gdzie można ją spotkać?

Pod tą jedną nazwą kryje się wiele gatunków drzew oraz krzewów. Występują one naturalnie w przyrodzie, niestety nie w Europie. Natomiast na Starym Kontynencie magnolie spotykane są w postaci roślin ozdobnych. Zanim jednak zdecydujemy się na ich uprawę, należy dokładnie się zastanowić, czy w naszym ogrodzie możliwe będzie stworzenie im dobrych warunków.

Magnolia - nie taka słaba

Magnolie postrzegane są jako delikatne rośliny. W związku z tym wielu polskich ogrodników ma obawy przed ich posadzeniem. Owszem, do magnolii należy podejść rozważnie i odpowiedzialnie. W przeciwnym razie roślina zwiędnie. Niemniej jednak wystarczy zastosować się do podstawowych zasad uprawy, aby mieć uzasadnione nadzieje na wyhodowanie pięknej ozdoby ogrodu. Pocieszający może być ponadto fakt, że magnolia z wiekiem nabiera sił oraz odporności. Zatem najwięcej uwagi należy poświęcić jej na początku.

Magnolia - gatunki i odmiany

Magnolia drzewo kiedy sadzić

Magnolie najlepiej sadzić w kwietniu, by do jesieni zdążyły się dobrze ukorzenić. Podłoże wokół drzewek, także starszych, ściółkujemy korą lub liśćmi, by zimą zapobiec przemrożeniu korzeni, a latem zapewnić im większą wilgotność.
Jeśli obok magnolii chcemy umieścić inne rośliny, nie sadźmy ich zbyt blisko, by nie uszkodzić jej płytkiego i delikatnego systemu korzeniowego.
Drzewko to jest odporne, ale temperatura poniżej -15°C zagraża pąkom kwiatowym, a -25°C – całym pędom. Dlatego młode rośliny otulamy na zimę słomą.

Jaka ziemia pod magnolie?

Magnolie sadzi się w kwaśnej ziemi. Najlepiej do sadzenia kupić specjalne podłoże do roślin kwaśnolubnych, albo wymieszać ziemię ogrodową z kwaśnym torfem w proporcji 1:1. W ziemi o odczynie obojętnym magnolie rosną źle i często zapadają na chlorozę, która powoduje żółknięcie liści. Od kwietnia do lipca można też dwu- lub trzykrotnie zasilić magnolię nawozem wieloskładnikowym do roślin kwaśnolubnych.

Czym nawozić magnolie?

Nawożenie stosuje się od kwietnia do lipca 2-, 3-krotnie nawozami wieloskładnikowymi (bez wapnia).

Magnolia - czego oczekuje?

Z pewnością nie obędzie się bez słońca. Magnolie uwielbiają stanowiska nasłonecznione, więc należy je sadzić tam, gdzie promieni słonecznych jest sporo. Nie przepadają natomiast za wiatrem oraz mrozami. Dobrze zatem umieścić je w miejscu, w którym nie będzie zimą hulało szczególnie zimne powietrze.

Dlaczego magnolie nie kwitną?

Uprawa magnolii w pojemniku nie jest zbyt korzystna. System korzeniowy tych roślin jest bowiem dosyć płytki, za to rozrasta się szeroko, dlatego pojemnik nie zapewnia im swobodnego rozwoju. Poza tym bryła korzeniowa w donicy łatwo się nagrzewa i szybko przesycha. Dla drzewka to duży stres. Należy pamiętać o częstym podlewaniu w okresie wegetacji (nie wolno dopuścić do przesuszenia podłoża - nawet tylko w części donicy) oraz o regularnym zasilaniu (od wiosny do lata) nawozem zawierającym spore dawki potasu. Po przeniesieniu rośliny na zimę do garażu należy kontrolować stan wilgotności podłoża i podlewać je co jakiś czas. Wiosną, gdy miną mrozy, ale zanim magnolia wypuści pierwsze liście, trzeba ją wynieść na taras i ustawić w zacisznym miejscu. Tak pielęgnowana roślina może rosnąć w donicy rok, najwyżej dwa. Radziłbym więc wiosną przesadzić ją do ogrodu, gdzie będzie miała lepsze warunki do życia.

Co zrobić, gdy na magnolii pojawi się szara pleśń?

Szara pleśń jest chorobą grzybową. Objawia się owalnymi jasnymi plamami z brązową otoczką, które stopniowo powiększają się i szarzeją. Najbardziej rzucają się w oczy te na kwiatach i wierzchołkowych liściach. Przy silnym porażeniu pąki opadają. Choroba jest szczególnie groźna, gdy wiosną długo utrzymuje się deszczowa pogoda. Po zauważeniu plamek należy zastosować serię oprysków fungicydem. Skutecznie zadziała Bravo 500 SC (0,2 proc.), Topsin M 500 SC (0,1 proc.) lub Rovral Flo 255 SC (0,2 proc). Oprysk powtarzamy 2-4-krotnie co 7-10 dni.

Kłopoty z magnolią przesadzoną latem

Dla magnolii, która ze względu na szeroki i płytki system korzeniowy nie lubi przesadzania, taki zabieg wykonany w sezonie wegetacyjnym jest szokiem. Jej gospodarka wodna zostaje zachwiana. Roślina, broniąc się przed nadmierną utratą wody, zrzuca liście, czyli wcześniej kończy wegetację. Najważniejsze jednak, by nie wyschły jej pąki, które zawiązała już na następny rok, a także, aby korzenie przed zimą wrosły dobrze w ziemię. Dlatego przez całą jesień trzeba dbać, żeby podłoże wokół krzewu było stale wilgotne. Jeżeli przez kilka dni nie pada deszcz, roślinę trzeba podlewać. Dodatkowo ziemię wokół niej trzeba wysypać kilkunastocentymetrową warstwą dobrze przefermentowanej kory. Zabezpieczy ona przed utratą wody z podłoża i dodatkowo zakwasi je (magnolia lubi kwaśne podłoże), a także będzie stanowiła warstwę izolującą korzenie przed mrozem.
Newralgiczny moment może nastąpić wiosną, kiedy krzew zacznie rozwijać pąki. Wtedy roślinę trzeba znów intensywnie podlewać, spryskując wodą także liście i pędy. W tym czasie okaże się, które gałązki zaschły. Przycinamy tylko obumarłe części, skracając je tuż nad nabrzmiałym, wybijającym pąkiem.
W następnym roku magnolii nie należy nawozić, bo roślina musi odbudować system korzeniowy.

Czy można wyhodować magnolię z nasion

W czerwonych owocach magnolii znajdują się fasolowate nasiona. Można je zebrać, gdy dojrzeją, to jest w październiku lub listopadzie. Zaraz potem warto je poddać zabiegowi zwanemu stratyfikacją, co w warunkach domowych sprowadza się do umieszczenia ich w lodówce w pojemniku z wilgotnym piaskiem na 3-4 zimowe miesiące. Nasiona wysiewa się wiosną do skrzynek. Kiełkują po 4-6 tygodniach. Wtedy sadzimy siewki w pojedynczych doniczkach i uprawiamy w nich 2-3 lata. Na zimę doniczki dołujemy, a młode rośliny okrywamy suchymi liśćmi i agrowłókniną. Trzeba czekać co najmniej 7-8 lat, bo tyle czasu zwykle upływa, zanim roślina zakwitnie po raz pierwszy.

Czy można formować magnolię?

Magnolie nie bardzo lubią przycinanie, wykonuje się je więc tylko w ostateczności. Nieprawidłowo wykonany zabieg może źle wpłynąć na magnolię. Jeśli z sadzonki, to wszystkie jej części są szlachetne. Jeżeli zaś została zaszczepiona na podkładce (np. magnolii japońskiej), to miejsce szczepienia może się znajdować na różnej wysokości. Wtedy niechcący można ściąć część szlachetną (znajduje się ona powyżej miejsca szczepienia).
Radzę zostawić roślinę w spokoju. Jeśli będzie się dobrze rozwijała, to po 2-3 latach sama uformuje właściwą koronę.
Każda odmiana ma "zakodowany" pokrój, który tworzy się samoistnie. W kolejnych sezonach można dokonać drobnych korekt.

Magnolia zdrowa i smaczna

W chińskiej aptece. Kwiaty magnolii są w Chinach symbolem czystości i szczerości. Pączki i kora magnolii lekarskiej (Magnolia officinalis), magnolii nagiej i japońskiej od wieków wykorzystywane są w ziołolecznictwie. Napary z kory zawierają magnokurarynę i stosowane są w leczeniu kaszlu i przeziębienia. Korę zdejmuje się z 20-letnich drzew, suszy najpierw w cieniu, a później w słońcu, parzy i sortuje (osobno korę z pnia, osobno z korzeni i osobno z gałęzi), a potem miesza z innymi ziołami, ponieważ w większych ilościach jest toksyczna. Kora amerykańskich gatunków magnolii również ma właściwości lecznicze. Używa się do tego celu magnolii wielkokwiatowej (M. grandiflora) i wirginijskiej (M. virginiana).
W kuchni. Płatki magnolii nagiej (Magnolia denudata) są marynowane i dodawane do przyprawiania ryżu, podobnie jak sproszkowane liście magnolii japońskiej. Młode liście i kwiaty magnolii szerokolistnej (M. obovata) gotuje się i je. Przygotowuje się z nich smakowite danie zwane hoba miso. Farsz z pasty sojowej, porów i grzybów shii-take zawija się w całe wysuszone liście magnolii i grilluje. Aromat liści przenika farsz, a gotowe danie podawane jest z ryżem.

Okazała kolekcja magnolii w Powsinie

Do lat 90. XX w. magnolie były u nas rzadko spotykane. Na nieliczne okazy można było trafić w dawnych ogrodach dworskich, głównie na zachodzie kraju i na terenie dawnej Galicji. W 1974 r. powołano do życia Ogród Botaniczny PAN w Powsinie. W 1977 r. zaczęto tu tworzyć kolekcję magnolii. Jej zaczątkiem były magnolie japońskie (Magnolia kobus), które Ogród otrzymał z Arboretum w Rogowie i z Zakładu Dendrologii SGGW w Warszawie.
Na tle innych polskich kolekcji magnolii powsińska jest wyjątkowo bogata. W czasie kwitnienia feeria barw, różnorodność kształtów i zapach kwiatów wzbudzają zachwyt tysięcy gości odwiedzających ogród.
Najliczniej reprezentowane są magnolie gwiaździsta i japońska (oraz ich mieszańce), ponieważ są to gatunki odporne na mrozy i niezwykle zróżnicowane. Jest też w Ogrodzie wiele odmian magnolii Soulange'a (niektóre ponadtrzydziestoletnie). Dzięki dużej liczbie okazów łatwo zaobserwować wielką różnorodność rodzaju Magnolia. Są to zarówno stosunkowo małe krzewy (np. magnolia gwiaździsta o wysokości 5-6 m), jak i duże drzewa (np. magnolia japońska dorastająca do 20-25 m czy drzewiasta dorastająca do 30 m). Na uwagę zasługują także gatunki zakwitające po rozwoju liści, np. pochodząca z Azji magnolia Siebolda (Magnolia sieboldii) czy magnolia Thompsona (Magnolia ×thompsoniana).

Szlak kwitnącej magnolii

Co roku w Cieszynie na przełomie kwietnia i maja kto żyw wyrusza na specjalnie otwarty Szlak Kwitnącej Magnolii. Jego trasa (długości ok. 1 km) prowadzi ulicami, przy których kwitną te krzewy. Na szlaku wyznaczone są miejsca, gdzie można podziwiać szczególnie piękne i wiekowe okazy. Oznaczono je tabliczkami z numerem oraz nazwą odmiany magnolii. Pierwsza jest magnolia gwiaździsta na placu Kościelnym, następnie mijamy kilka okazów odmiany 'Alexandrina', 'Rustica Rubra' oraz magnolii pośredniej. Żywą wystawę zamykają kwitnące egzemplarze w parku Pokoju. Mieszkańcy miasta oraz turyści mogą na szlaku odpocząć w jednej z kawiarenek, które otwierają swe ogródki pod kwitnącymi magnoliami i serwują specjalne potrawy związane ze świętem. Więcej informacji: www.cieszyn.pl.