Ceropegia [Prezentacja rośliny]

Wygląd ceropegii

Najbardziej popularna ceropegia Wooda zwraca uwagę ciekawą, delikatną urodą - przywodzi na myśl koraliki nanizane na sznurek, bo jej pędy są długie i pokryte prawie kulistymi, malutkimi liśćmi. Oprócz niej są też inne, mniej znane gatunki - np. pnącza, jak ceropegia Sandersona, oraz rośliny o wniesionych sztywnych pędach, jak Ceropegia dichotoma i C. fusca.Ceropegie są nie tylko efektowne - ich zalety to długowieczność i łatwość uprawy.

Fot. Wikimedia Commons/Marco Schmidt

Na zdjęciu powyżej: Ceropegii racemosa

Ceropegia

Zgrubiałe, pokryte woskiem liście ceropegii potrafią zmagazynować sporo wody. Inną formą zabezpieczenia roślin na wypadek dłuższej suszy są bulwki gromadzące też substancje zapasowe. Powstają one na pędach i w podłożu - z tych ostatnich wyrastają pędy i korzenie. Takie organy występują np. u pochodzącej z Afryki ceropegii Wooda. Gatunki, którym przyszło żyć w suchym, upalnym klimacie (np. C. fusca), gubią liście zaraz po ich wytworzeniu - pozostają tylko pokryte woskiem, zgrubiałe pędy. Takie rośliny najlepiej znoszą brak wody, ale w uprawie domowej wymagają dużo światła. W domu gatunki o zwisających pędach (np. ceropegię Wooda i C. ampliata) możemy uprawiać w naczyniu zawieszonym u sufitu lub postawionym na półce w pobliżu okna. Ceropegia Sandersona często sprzedawana jest jako pnącze z pędami owiniętymi wokół podpory. W jej przypadku chodzi głównie o eksponowanie sporych, bardzo efektownych kwiatów w kształcie miniaturowych spadochronów lub lampionów. Ten gatunek ustawiamy na parapecie słonecznego okna.

Na zdjęciu powyżej: Ceropegia Amplicata

Fot. Paweł Słomczyński / AG

Na zdjęciu powyżej: Gęsty, mocno rozrośnięty okaz ceropegii Wooda (C. woodii) ustawiony na wysokim kwietniku zwiesza pędy i wygląda jak żywa firanka

Kwiaty ceropegii są niewielkie, ale kunsztownie zbudowane. Stanowią rodzaj potrzasku dla małych muchówek zapylających tę roślinę. Gdy owad poszukujący nektaru wejdzie do wnętrza kwiatu, ten się zamyka na chwilę, by muchówka zebrała pyłek. Uwolniony owad przenosi pyłek na inny kwiat i go zapyla. Po pewnym czasie powstaje owoc, a kiedy dojrzeje, wysypują się z niego nasiona z aparatami lotnymi.

Fot. Flora Press/Nova Photo Graphik

Na zdjęciu powyżej: Ceropegia Sandersona tworzy wyjątkowo okazałe kwiaty podobne kształtem do spadochronów

Ceropegia

W przypadku ceropegii Wooda z pędów odcinamy fragment o długości 5-10 cm. Początek każdego z nich powinna stanowić bulwka, która zawiązała się w miejscu wyrastania liści. Bulwkę zagłębiamy w naczyniu z piaskiem do połowy jej wysokości. Z innych gatunków ceropegii (np. C. fusca) pobieramy sadzonki pędowe o podobnej długości. Ich dolne końce umieszczamy w piasku na głębokości ok. 2 cm.Piasek powinien być zawsze lekko zwilżony. Gdy po 4-5 tygodniach pojawią się młode korzenie, rośliny przenosimy do normalnego podłoża. Jeśli posadzimy je po 4-5 w jednym pojemniku, od razu uzyskamy bardziej okazały egzemplarz. Jeżeli nasza ceropegia po kwitnieniu zawiąże nasiona, możemy je wysiać - wykiełkują na świetle (to znaczy bez przykrywania ziemią) po około 3 tygodniach. Siewki są bardzo drobne. Kiedy wytworzą 2 pary listków, możemy je już przesadzić - najlepiej po kilka do jednej doniczki. Szacuje się, że na świecie występuje około 200 gatunków ceropegii. Blisko 70 z nich ma cechy sukulentów. Rosną w różnych strefach klimatu gorącego: w wielu krajach Afryki, a także w Indiach, Pakistanie, na Madagaskarze i na Wyspach Kanaryjskich. Należą do rodziny trojeściowatych, a ich kwiaty zbudowane są na planie pięcioramiennej gwiazdy.

Na zdjęciu powyżej: Takie bulwki wytwarza na pędach ceropegia Wooda. Gdy posadzimy je płytko w ziemi, ukorzenią się i dadzą początek nowym roślinom

Fot. DIOMEDIA / Nature PL / Jose B. Ruiz

Na zdjęciu powyżej: Ceropegia fusca

Wymagania ceropegii

Ceropegie mają małe wymagania, znoszą nawet powietrze o małej wilgotności.

Podlewanie: Rośliny podlewamy umiarkowanie. Nadmiar wilgoci w podłożu powoduje gnicie bulw i korzeni. Światło: Ceropegie potrzebują go dużo, ale powinno być raczej rozproszone.

Temperatura: W okresie wegetacji roślinom odpowiada temperatura 20-25°C. Natomiast na zimę warto je wynieść do chłodnego pomieszczenia, w którym temperatura wynosi 15-18°C.

Przesadzanie: Raz na 2-3 lata przenosimy ceropegie do nieco większej doniczki - dość płytkiej i z drenażem na dnie. Używamy ziemi uniwersalnej z domieszką piasku (w proporcji 2:1). Jej odczyn powinien być obojętny lub słabo kwaśny (pH 6-6,5).

Odżywianie: Kilkuletnie rośliny zasilamy odżywką do kaktusów i sukulentów.

Na zdjęciu powyżej: Sposób prowadzenia ceropegii Wooda może być różny. Tutaj jej pędy opleciono wokół metalowego pałąka, a doniczkę ozdobiono żwirkiem, mchem i sizalem