Begonia - piękne liście i kwiaty. Kwiaty doniczkowe
Dla begonii warto byłoby zorganizować wybory miss, i to w dwóch kategoriach: na najpiękniejszą wśród roślin o dekoracyjnych liściach i najbardziej urodziwą wśród kwitnących.
Dawna polska nazwa begonii to ukośnica. Nadano ją ze względu na niesymetryczną budowę liści, ale czy słowo to może oddać całą urodę tych niezwykle kolorowych roślin?
Czar liści
Wszystko, co sprawia, że liście wyglądają atrakcyjnie i ciekawie, znajdziemy u begonii, zwłaszcza królewskiej ( Begonia rex) i Masona (B. masoniana), pochodzących z dalekiej Azji. Możemy tu podziwiać ciekawy kształt, bogatą strukturę powierzchni (często pokrytej wypukłościami i włoskami), a także niesamowite wzory. Begonie oferują w swej palecie barwnej zieleń, żółć, róż, fiolet, purpurę, biel i srebro. Gatunki, o których mowa, tworzą krótkie łodygi i szeroko rozpostarte rozety liściowe. Intensywnie rozrastają się wszerz. Podobną budowę ma kilka innych begonii: m.in. Bowera (B. boweri) i barszczolistna (B. heracleifolia). Zależnie od odmiany rośliny te osiągają od kilku do 30 cm wysokości.
Dekoracyjne liście mają także begonia plamista (B. maculata) i koralowa (B. corallina), zwane begoniami krzewiastymi. W domu dorastają do ponad metra wysokości, a ich rozgałęzione łodygi wymagają podpór.
Uroda kwiatów
Wszystkie wymienione gatunki wydają ładne kwiaty. Prawdziwy popis dają jednak liczne odmiany begonii zimowej (Begonia elatior). Ich kwiaty przypominają małe różyczki. W pełni kwitnienia jest ich tak wiele, że nie widać liści. Mienią się ciepłymi kolorami: od bieli i kremu poprzez żółć i pomarańcz po wszelkie tony różu i czerwieni. Płatki niektórych odmian mają ząbkowane brzegi. Rośliny osiągają 20-30 cm wysokości. Przy ich przenoszeniu i pielęgnacji należy bardzo uważać, aby nie połamać kruchych łodyg i kwiatów.
Nazwa sugeruje, że sezon na begonię zimową przypada między jesienią a wiosną, jednak dzięki specjalnym metodom kwitnące okazy są dostępne w sprzedaży przez cały rok. Rośliny te mogą stale rosnąć w domu, a latem także na świeżym powietrzu.
Na uwagę zasługuje także inny gatunek, który można uprawiać w domu. Jest to mieszaniec o nazwie Begonia lorraine, kwitnący od października do grudnia. W sprzedaży są najczęściej odmiany o pojedynczych kwiatach, pokrojem przypominające begonię zimową.
Dwa powszechnie znane gatunki balkonowe - begonia bulwiasta (B. tuberhybrida) i wiecznie kwitnąca (B. semperflorens) oraz pochodzące od nich mieszańce mogą latem ozdobić mieszkanie, chociaż lepiej się czują na zewnątrz. Jesienią obie te rośliny tracą zielone części, dlatego dalsza ich uprawa w domu staje się niemożliwa.
W domowym zaciszu
Zarówno gatunki o pięknych liściach, jak i te obficie kwitnące będą długo zdobiły mieszkanie, jeśli pozwolimy im swobodnie się rozrastać, unikając potrącania. Pamiętajmy, że wszystkie begonie mają kruche liście, kwiaty, łodygi i korzenie, dlatego wszystkie ich części łatwo się wyłamują.
Miejsce. Begonie potrzebują go sporo, najlepiej umieścić je tam, gdzie dociera dużo rozproszonego światła. Mogą stać na parapecie przy oknie wschodnim i północnym albo w niewielkim oddaleniu od okna w bardzo słonecznym pokoju. Zapewnijmy roślinom dużo przestrzeni, by nikt ich nie potrącał, a inne kwiaty nie ograniczały ruchu powietrza wokół nich (należy jednak unikać miejsc z przeciągami).
Temperatura. Wszystkie gatunki są bardzo wrażliwe na mróz, co trzeba wziąć pod uwagę przy transporcie roślin, np. z kwiaciarni oraz przy wietrzeniu pokoju. Przy zimnym powiewie z okna (przy temperaturze poniżej 7°C) mogą ucierpieć liście i kwiaty.
Latem begonie dobrze rosną w temperaturze pokojowej, zimą w umiarkowanie ciepłych (18-20°C) pokojach. Przetrwają też w 16°C, ale pod warunkiem, że będziemy je skąpo podlewać. Gdy z kolei jest za ciepło (ponad 23°C), begonia zimowa słabiej kwitnie, a te o dekoracyjnych liściach zaczynają podsychać i gwałtownie wymagają zwiększenia wilgotności powietrza.
Woda. Najlepsza jest miękka (np. przegotowana) o temperaturze pokojowej. Wlewamy ją na podstawkę i czekamy, aż roślina ją wypije. Po 15-20 minutach nadmiar odlewamy. Nie możemy dopuścić do nadmiernego wysuszenia podłoża, a tym bardziej do jego zalania, bo powoduje to gnicie korzeni.
Begoniom - zwłaszcza liściastym - służy duża wilgotność powietrza, ale unikajmy ich bezpośredniego moczenia. Lepiej ustawić w pobliżu nawilżacz. Gatunki kwitnące lepiej znoszą suche powietrze niż te o pięknych liściach.
Odżywki. Odmiany kwitnące zasilamy nawozem dla tej grupy roślin, natomiast dla tych o ozdobnych liściach lepiej przeznaczyć odżywki dla roślin zielonych. Stosujemy je w okresie intensywnego rozwoju co dwa tygodnie. Wszystkim gatunkom służą też nawozy organiczne typu biohumus lub humvit. Jeśli mamy rośliny kwitnące zimą, możemy co kilka tygodni wzmocnić je nawozem zimowym. Uwaga: begonie są wrażliwe na nadmierne zasolenie podłoża, unikajmy więc zbyt wysokiego stężenia mieszanek.
Przesadzanie. Begonie o dekoracyjnych liściach przesadzamy dopiero wtedy, gdy mocno się rozrosną, najlepiej co 2-3 lata, wiosną. Używamy lekkiego przepuszczalnego podłoża, zawierającego dużo włóknistego torfu. Powinno mieć lekko kwaśny odczyn (pH 5,5-6,5). Odpowiednia jest np. ziemia uniwersalna (jeśli ma wyżej wymienione cechy), z niewielkim dodatkiem piasku i kilku kawałków węgla drzewnego. Najlepsze są doniczki płaskie i szerokie. Z kruchymi korzeniami obchodzimy się ostrożnie. Begonii zimowej lub B. lorraine nie warto przesadzać, ponieważ nie są to rośliny długowieczne (w domu żyją zazwyczaj około roku).
inne zabiegi. Begonie nie znoszą nabłyszczania liści ani ich moczenia, zwłaszcza gdy są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Uszkodzone i pożółkłe liście trzeba wycinać oraz sukcesywnie usuwać przekwitłe kwiaty. W przypadku gatunków o krzaczastym pokroju dochodzi czasem do ogołocenia pędów z liści. Takie okazy skracamy, by się rozgałęziły. Również begonie zimowe przycinamy, gdy zakończą już kwitnienie. Kurz z liści należy delikatnie zdmuchiwać lub usuwać za pomocą pędzelka.
Czar liści
Wszystko, co sprawia, że liście wyglądają atrakcyjnie i ciekawie, znajdziemy u begonii, zwłaszcza królewskiej ( Begonia rex) i Masona (B. masoniana), pochodzących z dalekiej Azji. Możemy tu podziwiać ciekawy kształt, bogatą strukturę powierzchni (często pokrytej wypukłościami i włoskami), a także niesamowite wzory. Begonie oferują w swej palecie barwnej zieleń, żółć, róż, fiolet, purpurę, biel i srebro. Gatunki, o których mowa, tworzą krótkie łodygi i szeroko rozpostarte rozety liściowe. Intensywnie rozrastają się wszerz. Podobną budowę ma kilka innych begonii: m.in. Bowera (B. boweri) i barszczolistna (B. heracleifolia). Zależnie od odmiany rośliny te osiągają od kilku do 30 cm wysokości.
Dekoracyjne liście mają także begonia plamista (B. maculata) i koralowa (B. corallina), zwane begoniami krzewiastymi. W domu dorastają do ponad metra wysokości, a ich rozgałęzione łodygi wymagają podpór.
Uroda kwiatów
Wszystkie wymienione gatunki wydają ładne kwiaty. Prawdziwy popis dają jednak liczne odmiany begonii zimowej (Begonia elatior). Ich kwiaty przypominają małe różyczki. W pełni kwitnienia jest ich tak wiele, że nie widać liści. Mienią się ciepłymi kolorami: od bieli i kremu poprzez żółć i pomarańcz po wszelkie tony różu i czerwieni. Płatki niektórych odmian mają ząbkowane brzegi. Rośliny osiągają 20-30 cm wysokości. Przy ich przenoszeniu i pielęgnacji należy bardzo uważać, aby nie połamać kruchych łodyg i kwiatów.
Nazwa sugeruje, że sezon na begonię zimową przypada między jesienią a wiosną, jednak dzięki specjalnym metodom kwitnące okazy są dostępne w sprzedaży przez cały rok. Rośliny te mogą stale rosnąć w domu, a latem także na świeżym powietrzu.
Na uwagę zasługuje także inny gatunek, który można uprawiać w domu. Jest to mieszaniec o nazwie Begonia lorraine, kwitnący od października do grudnia. W sprzedaży są najczęściej odmiany o pojedynczych kwiatach, pokrojem przypominające begonię zimową.
Dwa powszechnie znane gatunki balkonowe - begonia bulwiasta (B. tuberhybrida) i wiecznie kwitnąca (B. semperflorens) oraz pochodzące od nich mieszańce mogą latem ozdobić mieszkanie, chociaż lepiej się czują na zewnątrz. Jesienią obie te rośliny tracą zielone części, dlatego dalsza ich uprawa w domu staje się niemożliwa.
W domowym zaciszu
Zarówno gatunki o pięknych liściach, jak i te obficie kwitnące będą długo zdobiły mieszkanie, jeśli pozwolimy im swobodnie się rozrastać, unikając potrącania. Pamiętajmy, że wszystkie begonie mają kruche liście, kwiaty, łodygi i korzenie, dlatego wszystkie ich części łatwo się wyłamują.
Miejsce. Begonie potrzebują go sporo, najlepiej umieścić je tam, gdzie dociera dużo rozproszonego światła. Mogą stać na parapecie przy oknie wschodnim i północnym albo w niewielkim oddaleniu od okna w bardzo słonecznym pokoju. Zapewnijmy roślinom dużo przestrzeni, by nikt ich nie potrącał, a inne kwiaty nie ograniczały ruchu powietrza wokół nich (należy jednak unikać miejsc z przeciągami).
Temperatura. Wszystkie gatunki są bardzo wrażliwe na mróz, co trzeba wziąć pod uwagę przy transporcie roślin, np. z kwiaciarni oraz przy wietrzeniu pokoju. Przy zimnym powiewie z okna (przy temperaturze poniżej 7°C) mogą ucierpieć liście i kwiaty.
Latem begonie dobrze rosną w temperaturze pokojowej, zimą w umiarkowanie ciepłych (18-20°C) pokojach. Przetrwają też w 16°C, ale pod warunkiem, że będziemy je skąpo podlewać. Gdy z kolei jest za ciepło (ponad 23°C), begonia zimowa słabiej kwitnie, a te o dekoracyjnych liściach zaczynają podsychać i gwałtownie wymagają zwiększenia wilgotności powietrza.
Woda. Najlepsza jest miękka (np. przegotowana) o temperaturze pokojowej. Wlewamy ją na podstawkę i czekamy, aż roślina ją wypije. Po 15-20 minutach nadmiar odlewamy. Nie możemy dopuścić do nadmiernego wysuszenia podłoża, a tym bardziej do jego zalania, bo powoduje to gnicie korzeni.
Begoniom - zwłaszcza liściastym - służy duża wilgotność powietrza, ale unikajmy ich bezpośredniego moczenia. Lepiej ustawić w pobliżu nawilżacz. Gatunki kwitnące lepiej znoszą suche powietrze niż te o pięknych liściach.
Odżywki. Odmiany kwitnące zasilamy nawozem dla tej grupy roślin, natomiast dla tych o ozdobnych liściach lepiej przeznaczyć odżywki dla roślin zielonych. Stosujemy je w okresie intensywnego rozwoju co dwa tygodnie. Wszystkim gatunkom służą też nawozy organiczne typu biohumus lub humvit. Jeśli mamy rośliny kwitnące zimą, możemy co kilka tygodni wzmocnić je nawozem zimowym. Uwaga: begonie są wrażliwe na nadmierne zasolenie podłoża, unikajmy więc zbyt wysokiego stężenia mieszanek.
Przesadzanie. Begonie o dekoracyjnych liściach przesadzamy dopiero wtedy, gdy mocno się rozrosną, najlepiej co 2-3 lata, wiosną. Używamy lekkiego przepuszczalnego podłoża, zawierającego dużo włóknistego torfu. Powinno mieć lekko kwaśny odczyn (pH 5,5-6,5). Odpowiednia jest np. ziemia uniwersalna (jeśli ma wyżej wymienione cechy), z niewielkim dodatkiem piasku i kilku kawałków węgla drzewnego. Najlepsze są doniczki płaskie i szerokie. Z kruchymi korzeniami obchodzimy się ostrożnie. Begonii zimowej lub B. lorraine nie warto przesadzać, ponieważ nie są to rośliny długowieczne (w domu żyją zazwyczaj około roku).
inne zabiegi. Begonie nie znoszą nabłyszczania liści ani ich moczenia, zwłaszcza gdy są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Uszkodzone i pożółkłe liście trzeba wycinać oraz sukcesywnie usuwać przekwitłe kwiaty. W przypadku gatunków o krzaczastym pokroju dochodzi czasem do ogołocenia pędów z liści. Takie okazy skracamy, by się rozgałęziły. Również begonie zimowe przycinamy, gdy zakończą już kwitnienie. Kurz z liści należy delikatnie zdmuchiwać lub usuwać za pomocą pędzelka.
Skomentuj:
Begonia - piękne liście i kwiaty. Kwiaty doniczkowe