Ulubione kwiaty Haliny Kunickiej

Natura, zieleń, kwiaty rozjaśniają nasze życie. Dzień staje się radośniejszy, jeśli chociaż raz rankiem można na nie spojrzeć. Nie mam ogrodu, ale lubię mieć w domu cięte kwiaty - najchętniej tulipany. Pasjonuje mnie historia hodowli tulipanów, wiem sporo na ten temat. Zbigniew Herbert wspaniale o nich pisał w swoich esejach. Niegdyś za tulipanowe cebulki płacono w Holandii duże pieniądze, toczono o nie zażarte wojny. Bić się o kwiaty na śmierć i życie? Trudno w to dziś uwierzyć, a jednak tak było...

Lubię wszystkie odmiany tulipanów. Kiedyś po koncercie dostałam ogromny kosz tych kwiatów. Z trudem zmieścił się do samochodu! Potem przez tydzień cieszyła mnie w domu kwietna kompozycja. Tulipany niekoniecznie muszą być w bukietach, by nas uszczęśliwiać. Zachwycający jest też pojedynczy kwiat. Wkładam go do wysokiego wazonu z przezroczystego szkła.

Uwielbiam również polne kwiaty, mimo że nie znam wszystkich ich nazw. Spędzam co roku wakacje w górach, a tam są najpiękniejsze łąki na świecie. Zachwycają mnie swoją barwnością, zapachem, wyjątkową urodą. Zbieram kwiaty, zioła i układam w wazonie barwne kompozycje. Cieszę się, gdy na nie patrzę... Jakbym miała w pokoju łąkę...

Mój zawód sprawia, że przebywam stale wśród kwiatów. To jedna z najpiękniejszych jego stron. Nie wychodzę z koncertu bez bukietu. Publiczność wciąż mnie pamięta i lubi moje stare przeboje. Ogromnie mnie to cieszy.

HALINA KUNICKA

Piosenkarka. Urodziła się we Lwowie. Absolwentka prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Zaśpiewała wiele lubianych do dziś przebojów, takich jak: "To były piękne dni", "Orkiestry dęte", "Lato, lato", "Niech no tylko zakwitną jabłonie", "Od nocy do nocy" (walc z filmu "Noce i dnie"). Teksty piosenek pisali dla niej m.in. Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka, Ernest Bryll. Piosenkarka nadal koncertuje. Wydała 12 płyt, 3 z nich osiągnęły status złotych.

"MAGNOLIA" RADZI

Łąka kwietna może zakwitnąć również w naszym ogrodzie. Wcześniej jednak trzeba ocenić rodzaj ziemi i wybrać odpowiednią mieszankę nasion. Można ją kupić gotową, zebrać w okolicy lub pozyskać z siana skoszonego na łące (rozrzucamy je w ogrodzie, nasiona same się wysieją). Unikajmy zbyt dużej ilości nasion ekspansywnych gatunków traw (np. kupkówki, wyczyńca, życicy), bo z czasem mogą zagłuszyć kwiaty łąkowe. Glebę, przygotowaną jak pod trawnik, obsiewamy wiosną. Drobne nasiona mieszamy z piaskiem, grubsze (np. koniczyny) wysiewamy osobno. Obsianą ziemię wałujemy i podlewamy. W pierwszym sezonie łąkę kosimy dopiero jesienią. W następnych latach, jeśli przeważają na niej gatunki wiosenne, kosimy ją kosą: raz w czerwcu, potem dwa razy w sezonie. Łąkę kwitnącą latem strzyżemy od kwietnia kosiarką, w czerwcu przerywamy strzyżenie, dopiero jesienią kosimy 1-2 razy kosą.