Ogrodowe byliny cebulkowe nie powinny rosnąć w jednym miejscu przez wiele lat. Pierwszym powodem, dla którego powinniśmy je wykopywać i przesadzać jest to, że tworząc nowe cebule, nadmiernie się zagęszczają. Wówczas pogarszają się znacznie ich warunki. Stają się więc coraz słabsze i wydają coraz bardziej mizerne kwiaty. Proces ten najszybciej postępuje u szlachetnych odmian tulipanów, dlatego trzeba im zmieniać stanowisko przynajmniej co dwa lata. Nieco dłużej można pozostawić tulipany botaniczne (np. Tulipa tarda), a także cebulice, krokusy, przebiśniegi, szafirki i śnieżniki. W tym samym miejscu mogą one rosnąć przez 3-4 lata. Drugim ważnym powodem, dla którego cebulki nie powinny latem pozostawać na grządkach, jest zagrożenie chorobami grzybowymi. Zwykle rabaty intensywnie podlewamy, co sprzyja rozwojowi patogenów atakujących mięsiste tkanki roślin. Dla hiacyntów szczególnie groźna jest fuzarioza i w związku z tym powinno się je wykopywać co roku.
Cebule wykopujemy pod koniec czerwca, kiedy rośliny mają jeszcze resztki zaschniętych liści. Łatwo je wówczas zlokalizować. Po podsuszeniu przechowujemy je w temperaturze 17-20 st. C, w cienistym, przewiewnym pomieszczeniu. Dobrze jest, by były przykryte warstwą wiórków. Sadzimy je - w zależności od gatunku - pod koniec lata lub jesienią, najlepiej w miejscu, gdzie przez kilka lat nie rosły pokrewne im gatunki.
Cebule wykopujemy pod koniec czerwca, kiedy rośliny mają jeszcze resztki zaschniętych liści. Łatwo je wówczas zlokalizować. Po podsuszeniu przechowujemy je w temperaturze 17-20 st. C, w cienistym, przewiewnym pomieszczeniu. Dobrze jest, by były przykryte warstwą wiórków. Sadzimy je - w zależności od gatunku - pod koniec lata lub jesienią, najlepiej w miejscu, gdzie przez kilka lat nie rosły pokrewne im gatunki.
