P³ytki ceramiczne i kamienne sprawdzaj± siê nawet w wymagaj±cych pomieszczeniach - kuchniach, ³azienkach i przedpokojach, ale te¿ dobrze wygl±daj± we wnêtrzach reprezentacyjnych. Wszystkie wytwarzane s± w rozmaitych formatach i z ró¿nym wykoñczeniem warstwy licowej.
Terakota. To do niedawna najpopularniejszy rodzaj ceramicznych pokryæ pod³ogowych stosowanych we wnêtrzach.
Cienkie p³ytki terakoty produkuje siê z gliny z dodatkiem innych surowców mineralnych. Formowane s± zwykle przez ci±gnienie lub prasowanie w temperaturze otoczenia, a nastêpnie suszone. P³ytki terakoty powstaj± w procesie monocottury, który polega na pokryciu licowej powierzchni szkliwem i jednokrotnym wypale w wysokiej temperaturze. Dziêki temu maj± mniejsz± nasi±kliwo¶æ (nie plami± siê, nadal jednak nie s± odporne na cykle zamarzania i odmarzania wody, co oznacza, ¿e nie nadaj± siê do stosowania na zewn±trz pomieszczeñ). P³ytki terakoty s± te¿ twardsze, a przez to odporniejsze na obci±¿enia i uszkodzenia mechaniczne, ni¿ ich ¶cienne odpowiedniki. Ich powierzchnia nie jest te¿ tak ¶liska, jak glazury.
Gres. P³ytki wykonuje siê z mieszanki naturalnych surowców: glin bia³ego wypa³u, kaolinu, skaleni, piasku kwarcowego oraz barwników. Formuje siê je w prasach i wypala w temperaturze powy¿ej 1200 st.C.
Gres naturalny (nieszkliwiony) jest jednorodny, dziêki czemu nawet starte lub obt³uczone p³ytki nie zmieniaj± barwy i struktury. Odmiana polerowana ³atwiej siê plami ni¿ matowa.
Gres szkliwiony z wygl±du przypomina terakotê i mo¿e mieæ dowolnie zdobion± powierzchniê. Jej ¶cieralno¶æ zale¿y od zastosowanego szkliwa.
Gres jest wyj±tkowo twardy, w 10-stopniowej skali Mohsa niektóre rodzaje osi±gaj± 9 stopieñ (dziesi±ty ma tylko diament). Jest te¿ bardzo spoisty, a jego nasi±kliwo¶æ oscyluje w okolicy 0,1% (glazury - czêsto powy¿ej 15%). Dziêki takim parametrom ma uniwersalne zastosowanie.
Kompozyty i konglomeraty. Mog± to byæ p³ytki wykonywane z mieszanek mielonego kamienia naturalnego i gresu lub ze zmielonego kamienia o ró¿nej granulacji (m±czki, piasku, grysu), ¿ywicy poliestrowej i w³ókien szklanych. Konglomerat taki jest tañszy od kamienia, ma jego w³a¶ciwo¶ci, a dziêki syntetycznym dodatkom jest nienasi±kliwy. Jest jednak wra¿liwy na ¶rodki silnie zasadowe (na przyk³ad detergenty do usuwania t³uszczu). Odmian± "sztucznych kamieni" s± te¿ konglomeraty cementu z m±czk± marmurow± i pigmentami.
Kamieñ naturalny. Nie ka¿dy rodzaj kamienia nadaje siê na posadzki. Do wykoñczenia pod³ogi wykorzystuje siê tylko te odmiany, które charakteryzuje niska ¶cieralno¶æ (co gwarantuje d³ugowieczno¶æ posadzki) i ma³a nasi±kliwo¶æ (bêdzie odporna na zabrudzenia). Tym wymogom najlepiej odpowiadaj± granity, onyksy i twarde piaskowce, ale na posadzki stosuje siê równie¿ mniej odporne marmury i wapienie. Takie p³ytki wymagaj± jednak impregnacji, gdy¿ kamienie, z których powsta³y, maj± w³a¶ciwo¶ci higroskopijne, co oznacza, ¿e ³atwo je trwale zaplamiæ.
Wymiary p³ytek
Na rynku dostêpne s± p³ytki w rozmaitych wymiarach - od najmniejszych, mozaikowych kostek o centymetrowym boku po wielkoformatowe p³yty.
Terakota. P³ytki maj± wymiary od 10 × 10 cm do 50 × 50 cm, najbardziej typowe maj± 25 × 25 cm i 33,3 × 33,3 cm. Grubo¶æ terakoty wynosi 6-8 mm.
Gres. W¶ród tych produktów mamy najwiêkszy wybór formatów - od 20 × 20 cm do nawet 100 × 300 cm. Dotychczas najpopularniejsze by³y p³ytki o wymiarach 30 × 60 cm, jednak coraz czê¶ciej klienci wybieraj± wiêksze - 60 × 60 lub 60 × 90 cm. Parametry wytrzyma³o¶ciowe gresu pozwalaj± na produkowanie p³ytek o takich formatach, jakich glazura czy terakota nigdy nie osi±gnie.
Typowe gresy maj± grubo¶æ 9 mm, ale dostêpne s± tak¿e w postaci "slimów", czyli p³ytek cieñszych - o grubo¶ci 3-6 mm (wielkoformatowe p³ytki slim mog± mieæ grubo¶æ zaledwie 4,5 mm).
P³ytki kamienne. Kamieñ jest grubszy od gresu - mo¿e mieæ 1 cm, 1,5 cm lub 2 cm. Formaty p³ytek s± równie urozmaicone, jak wyrobów ceramicznych. Typowa wielko¶æ to 30 ×30 cm.
Uwaga! Informacje o wymiarze p³ytek producenci umieszczaj± na kartonach. Jednak wymiar nominalny (podany w centymetrach) zwykle ró¿ni siê od wymiaru rzeczywistego (podanego w milimetrach), zgodnego z tabel± kalibracji. Ka¿da fabryka ma indywidualny system oznaczania; kaliber mo¿e wiêc byæ wyra¿ony liczbami (1, 2, 3) albo literami (A, B, C). Lepiej nie kupowaæ p³ytek, które nie maj± podanej kalibracji.
Zapisz siê na NEWSLETTER. Co tydzieñ najnowsze wiadomo¶ci o budowie, remoncie i wykañczaniu wnêtrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przyk³ad
>