Ile powinna trwać budowa domu? Jak rozplanować budowę?

Jeśli chodzi o to, ile ma trwać budowa, zdania są podzielone. Część inwestorów stawia na doprowadzenie w ciągu jednego roku do stanu surowego otwartego, a dopiero w drugim zrobienie reszty, czyli instalacji i wykończenia. Inni wolą się zmobilizować i postawić cały dom w ciągu jednego sezonu, a pozostali - decydują się na budowę rozłożoną na kilka lat. Każde z tych rozwiązań ma swoje zalety i wady, każde wymaga innych kosztów. Trudno więc jednoznacznie powiedzieć, które jest najlepsze. Technologicznie najkorzystniejsza jest budowa trwająca 12-16 miesięcy, rozłożona na dwa sezony.

Wzorcowa budowa - zaplanowana na dwa sezony

W naszym klimacie najlepiej rozłożyć budowę na dwa sezony. Rozpoczęcie prac planuje się na wiosnę, zaraz po ustaniu mrozów i śniegów, gdy temperatura się ustabilizuje i nie spada już poniżej +5°C. Można wtedy rozpocząć roboty ziemne, przygotowując w ten sposób wszystko do wykonania posadowienia, a następnie wykonać fundamenty. Trochę później muruje się ściany fundamentowe, układa hydroizolacje i płytę nadbetonu. Kiedy zrobi się trochę cieplej, można ruszyć ze ścianami zewnętrznymi i kominami. Kilkunastostopniowa temperatura jest najbardziej optymalna dla wykonawców i nie powoduje też zbyt szybkiego schnięcia zapraw.
Następnie przychodzi pora na stropy gęstożebrowe i monolityczne, które potrzebują szalunków, ale i czasu na uzyskanie pełnej wytrzymałości. Po tym czasie wykonuje się murowanie ścian poddasza i wykonuje na nich wieńce.

Najlepiej rozpocząć budowę, gdy tylko mrozy ustąpią, a temperatura ustabilizuje się powyżej 0°C, a najlepiej +5°C

Kiedy już mamy stan surowy otwarty, kolej na więźbę dachową. Gdy jest gotowa, można wykonać warstwę wstępnego krycia i obróbki blacharskie, ułożyć pokrycie, zamocować rynny i tymczasowe rzygacze, by spływająca woda z dachu nie zalewała ścian zewnętrznych. Jeśli budynek jest zadaszony, można go jeszcze zamknąć przed zimą, montując okna (jeśli to nie koliduje z wymaganiami gwarancyjnymi, ponieważ niektórzy producenci stolarki zastrzegają, że może ona być zamontowana dopiero po otynkowaniu i ustabilizowaniu się wilgotności wewnątrz budynku).

Wykonanie takiego zakresu robót przed zimą umożliwi ułożenie instalacji w budynku podczas zimy. W tym czasie można też ocieplić i zabudować poddasze. Warto już wtedy ogrzewać budynek, by następowało powolne usuwanie wilgoci technologicznej (proces wysychania będzie trwał jeszcze przez najbliższe trzy lata - tyle bowiem potrzeba do osiągnięcia wilgotności ustabilizowanej).

Na wiosnę można rozpocząć roboty tynkarskie wewnątrz budynku, wykonać wylewki i ocieplenie ścian zewnętrznych. Po wyschnięciu tynków można zacząć prace wykończeniowe, których też jest dość dużo. Równolegle, po wykonaniu wszystkich ciężkich robót i zakończeniu robót brudnych, można również pomyśleć o wykonaniu podjazdu i zagospodarowaniu terenu wokół domu.

Taki "normalny" przebieg robót gwarantuje to, że nie są one wykonywane za szybko, a do domu można się wprowadzić po około 1-1,5 roku od rozpoczęcia budowy.

Szybka budowa - wszystko w jednym sezonie

Wybudowanie domu w jednym sezonie jest opcją dla tych, którzy mają zamiar bardzo szybko wprowadzić się do niego. Najczęściej ten system budowy jest podyktowany sytuacją życiową, koniecznością przeprowadzki lub innymi okolicznościami. Niekiedy jest to też własny wybór. Tego typu szybka realizacja budowy jest możliwa, jednak wymaga dużej dyscypliny. Przy tak krótkim czasie nie obejdzie się bez szczegółowo przygotowanego harmonogramu. Potrzebni są też odpowiedzialni, zdyscyplinowani i naprawdę profesjonalni wykonawcy.

Budowę najlepiej rozpocząć wiosną i prowadzić ją bez przerwy (uwzględniając jedynie konieczne przerwy technologiczne). Dotrzymywanie terminów kolejnych robót jest niezbędne. Każde ich przesunięcie stwarza ryzyko, że budowa nie zostanie skończona w zaplanowanym terminie. Istotna przy tym jest taka organizacja robót, która umożliwi prace kilku niezależnym ekipom, które mogą prowadzić je równolegle i nie przeszkadzać sobie nawzajem. Ważne jest też zastosowanie elementów prefabrykowanych, na przykład gotowych płyt stropowych zamiast stropu żelbetowego wylewanego na budowie. Im szybciej stan surowy zamknięty zostanie zakończony, tym lepiej. Najwięcej czasu poświęca się na wykończenie.

Strop żelbetowy wymaga przygotowania szalunków i zbrojenia oraz zalania mieszanką betonową, która potrzebuje czasu, by osiągnąć wytrzymałość

Budowa rozciągnięta na lata - pozorne oszczędności

Na ten sposób budowy najczęściej decydują się osoby, które nie chcą brać kredytu na dom, lecz finansować budowę z własnych oszczędności. Wbrew pozorom takie budowanie może okazać się najdroższym sposobem, ponieważ niedokończone roboty, pozostawiona na długi czas (czasem nawet na kilkanaście lat), niezabezpieczona konstrukcja domu jest narażona na działanie różnych czynników i ulega zniszczeniu. Niekiedy taki budynek należy remontować jeszcze przed zakończeniem budowy, co oczywiście wiąże się z dodatkowymi, dość sporymi kosztami.