Termoizolacja przegród

Z powodu wymagań określonych w przepisach najważniejsza jest izolacyjność materiałów. Dzięki ociepleniu domu bowiem mniej zapłacimy za energię potrzebną do jego ogrzewania. Bardzo dobrze ocieplony budynek potrzebuje jej niewiele, by zapewnić mieszkańcom komfort cieplny. Nie zawsze jednak ocieplenie o najlepszej izolacyjności będzie najlepsze w danym przypadku. Ważne są też inne jego parametry, na przykład wytrzymałość na rozciąganie, zginanie czy nasiąkliwość, a także właściwości fizykochemiczne. Materiał przeznaczony na dach płaski musi być wytrzymały na ściskanie oraz odporny na wilgoć. Jeśli ma znaleźć się na ścianie pokrytej tynkiem, musi być wytrzymały na rozciąganie. Powinien być też gładki i równy (dawać się łatwo szlifować i wyrównywać), aby można było pokryć go tynkiem. Ocieplenie przeznaczone na dach płaski i poddasze musi dobrze tłumić dźwięki i być stabilne wymiarowo. Jeśli znajduje się między krokwiami, powinno mieć najlepszą klasę palności.

Izolacyjność cieplna materiałów

W przypadku termoizolacji przegród najważniejsze są maksymalne wartości współczynnika przenikania ciepła U poszczególnych przegród, które zawiera rozporządzenie Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zależą one od wartości współczynnika przewodzenia ciepła λ i grubości zastosowanego materiału.
Współczynnik przewodzenia ciepła λ. Deklarowane przez producentów ocieplenia wartości mieszczą się w przedziale 0,02-0,05 W/(mK). Im niższa wartość λ, tym mniej ciepła przewodzi ocieplenie, czyli jest lepsza izolacyjność materiału.
Grubość ocieplenia d. Oprócz izolacyjności materiału ważna jest jego grubość, bo razem decydują o współczynniku przenikania ciepła U, jaki ma ocieplona przegroda. Czasem zastosowanie grubej warstwy izolacji o standardowym współczynniku przewodzenia ciepła λ = 0,034-0,040 W/(mK) może nie być możliwe. Należy wtedy sięgnąć po materiały, które da się ułożyć w cieńszej warstwie. Na rynku jest coraz bogatsza oferta produktów umożliwiających takie rozwiązania.
Opór cieplny materiału R. Czasem płyty tego samego typu mają inną lambdę, zależnie od grubości elementu, dlatego w kartach technicznych producenci podają wartości oporu cieplnego R, który jest odwrotnością współczynnika przenikania ciepła U {1/R[W/(m²K)] to najprostszy, ogólny sposób obliczenia współczynnika przenikania ciepła U}.

Cechy materiału a miejsce jego zastosowania

Producenci odpowiednio oznaczają swoje wyroby i podają parametry, które są ważne w danym zastosowaniu. Przykładowo płyty do ocieplania ścian zewnętrznych mają określoną wytrzymałość na rozciąganie prostopadle do powierzchni czołowych (TR). Dla styropianu w systemach ETICS wynosi ona 100 kPa. Styropian objęty większą niż wymaga norma kontrolą jakości oraz taki w zestawie do ociepleń z oceną techniczną może mieć niższą wytrzymałość – wynoszącą przynajmniej 80 kPa. Taka wartość wystarcza też dla płyt lamelowych z wełny przyklejanych do ściany, a dla płyt mocowanych na klej i kołki powinna wynosić co najmniej 7,5 kPa. Parametr ten w przypadku termoizolacji połaci dachowych, czyli mat i płyt z wełny mineralnej, nie jest podawany. Jednak w kodzie wyrobu izolacji nakrokwiowej lub ocieplenia dachu płaskiego znajdziemy to oznaczenie. W płycie fundamentowej, podłodze na gruncie i na dachu płaskim istotna jest wytrzymałość na nacisk CS(10). Dla wełny dodatkowo na obciążenia punktowe PL(5), a dla styropianu – na zginanie BS.

Na elewacji. Ocieplenie musi mieć odpowiednią wytrzymałość na rozciąganie. Powinno być równe, bo im równiejsze płyty, tym mniejsze mostki termiczne mogą pojawią się na ich połączeniach.

W dachu. Ocieplenie w dachu stromym powinno zachować stabilność wymiarów i kształtu. Na dachu płaskim musi być wytrzymałe na ściskanie.

W fundamencie. Ocieplenie zwykle jest pod płytą konstrukcyjną, musi więc mieć dużą wytrzymałość na ściskanie i być wodoodporne.