Portulaca grandiflora
Płożąca, stale zielona bylina, uprawiana jako roślina jednoroczna. Zaliczana jest do sukulentów. Tworzy mięsiste wałeczkowate liście i łodygi. Kwiaty, o średnicy do 4 cm, mają lśniące różowe, purpurowe, czerwone, fioletowe, żółte lub białe płatki. Mogą być pojedyncze lub pełne. Podobny do niej gatunek o podobnym zastosowaniu - P. umbraticola - ma łopatkowate liście.
Rozmiary: Wysokość 15 cm, szerokość 25 cm.
Kwitnienie Z siewu do gruntu kwitnie od lipca, a z sadzonek od maja, do jesiennego pierwszego przymrozku lub zrównania długości dnia z nocą.
Wymagania Dobrze zdrenowane średnio żyzne podłoże piaszczystogliniaste o odczynie około pH 6. Stanowisko mocno nasłonecznione.
Portulaka wymaga dużo ciepła. Najlepiej rozwija się, gdy w dzień temperatura przekracza 20oC, a w nocy jest nieco niższa. Zakwita 10-14 tygodni po wysianiu. W pochmurne lub chłodne dni nie otwiera kwiatów. Nie toleruje mokrego podłoża. Przestaje kwitnąć, gdy długość dnia spada poniżej 11-12 godzin.
Rozmnażanie: Z siewu w maju bezpośrednio do gruntu lub jesienią przez ukorzenianie sadzonek pędowych.
Nasiona odmian F1 uzyskuje się przez krzyżowanie wybranych par rodzicielskich.
Cięcie Nie wymagane.
Podlewanie i nawożenie: Dla utrzymania bujnego kwitnienia rośliny w pojemnikach w czasie upałów należy regularnie, ale umiarkowanie podlewać w godzinach rannych i zasilać rozcieńczonym roztworem nawozu dla roślin kwitnących. Rosnąc w gruncie są bardzo wytrzymałe na suszę, a słabego zasilania wymagają jedynie na jałowym podłożu.
Choroby i szkodniki: Przy nadmiernej wilgoci i żyzności podłoża roślinom grożą choroby grzybowe (Rhizoctonia, Pythium).
Zastosowanie: Do tworzenia barwnych kobierców i obwódek rabat, na skalniaki, do obsadzania skrzynek zwłaszcza na balkonach o wystawie południowej.
