Sosna pospolita

Pinus sylvestris

Sosna pospolita (Pinus sylvestris) Gatunek zimozielonego drzewa o luźnym i szeroko-stożkowym pokroju, występujący naturalnie w Polsce. Igły sosny mają zielone zabarwienie z szaro-niebieskim nalotem, są sztywne i zaostrzone, osadzone na krótkopędach po dwie, a ich długość wynosi około 7 cm. Drzewo jednopienne, rozdzielnopłciowe. Tworzy małe, jajowate, zielone szyszki, które z czasem otwierają się i brązowieją.

Rozmiary Osiąga do 35 m wysokości.

Odmiany 'Watereri'- karłowa odmiana, osiąga od 4 do 5 m wysokości, początkowo proste i stożkowate drzewo, z wiekiem zaokrągla się, igły bardzo sztywne, długości 3 cm. 'Gold Coin'- igły żywo żółte, wysokość i szerokość 2m, 'Beuvronensis' - igły niebiesko-zielone, 1,5 cm długości, po kilkudziesięciu latach osiąga niecały metr wysokości.

Wymagania Roślina tolerancyjna względem podłoża. Rośnie bardzo dobrze nawet na bardzo suchych glebach. Najlepiej uprawiać na przepuszczalnej, kwaśnej glebie. Stanowiska słoneczne. W zacienieniu sosny gubią dolne gałęzie.

Uprawa i pielęgnacja Gatunek łatwo adaptujący się do różnych siedlisk. Wytrzymały na mrozy i dobrze znoszący susze, ale dość wrażliwy na zanieczyszczone powietrze. Ze względu na częściowo płytki system korzeniowy należy uważać na kosiarki i przycinarki żyłkowe w pobliżu podstawy pni drzew. Rozmnażanie Gatunki z nasion, odmiany przez szczepienie i sadzonkowanie. Cięcie Cięcie nie jest konieczne. Usuwamy wybujałe dolne gałęzie. U odmian krzewiastych skracamy młode przyrosty o połowę, by uzyskać gęsty i zwarty pokrój. Podlewanie i nawożenie Sosna jest rośliną tolerancyjną względem wilgotności podłoża. Może rosnąć na bardzo suchym podłożu.

Choroby i szkodniki Problem stanowią choroby grzybowe: opieńka miodowa, rdza, Phytophtora. Szkodniki atakujące sosny to mszyce, rośliniarki i gąsienice zwójki sosnowej.

Zastosowanie Podstawowy gatunek lasotwórczy. Wykorzystywany do zadrzewień krajobrazowych i kompozycji naturalistycznych w parkach i ogrodach. Dobrze chroni przed wiatrem.