Wykładziny podłogowe

Wykładziny mogą mieć budowę wielowarstwową lub jednorodną.

Wielowarstwowe zbudowane są z podkładu i warstwy użytkowej, składającej się z warstwy nośnej, dekoracyjnej i powierzchniowego zabezpieczenia przed ścieraniem, zabrudzeniem itp.

Producenci zawsze podają grubość całej wykładziny i grubość warstwy użytkowej. W przypadku wykładzin elastycznych jest to grubość warstwy dekoracyjnej z zabezpieczeniem, w przypadku wykładzin dywanowych - wysokość włosia.

Wykładziny jednowarstwowe w całym przekroju mają jednolitą strukturę, kolor i wzór. Warstwą użytkową jest cała grubość wykładziny. Trudniej jest więc dopatrzyć się śladów jej zużycia.

Montaż wykładziny podłogowej

Podział wykładzin na elastyczne i dywanowe określa też miejsce ich zastosowania. Łatwe do wyczyszczenia przy użyciu wody i detergentów wykładziny elastyczne kładzie się przede wszystkim w miejscach, gdzie podłogi narażone są na silne zabrudzenia i wymagają częstego mycia (korytarze, przedpokoje, kuchnie i łazienki).

Z kolei dekoracyjne, ciepłe i przyjemne w dotyku wykładziny dywanowe lepiej pasują do pokoi, gabinetów i sypialni.

Wykładziny sprzedawane są w rolach 3-, 4-, 5-metrowej długości lub w płytkach o wymiarach 30x30, 40x 40, 50x50 i 60x60 cm.

Podłoże pod wykładzinę powinno być stabilne, nie kruszące się i nie pylące, czyste i suche. Prace powinniśmy prowadzić w temperaturze nie niższej niż 17 st. C.

Uwaga! Jeśli układamy wykładzinę bez sztukowania w pomieszczeniach mniejszych niż 20 m kw., nie musimy jej na trwałe mocować. Wystarczy je tylko rozłożyć i napiąć. Dzięki własnemu ciężarowi i zastosowanym warstwom podkładowym z materiałów antypoślizgowych nie będą się przesuwać. Elementami mocującymi są przypodłogowe listwy. Niektóre z modeli listew mają klejącą taśmę dwustronną: przykleja się do niej wywinięte fragmenty wykładzin.

Na krawędziach sąsiadujących z progami drzwi stosuje się profile z aluminium lub tworzywa, które mocują wykładzinę do podłoża i zapobiegają uszkodzeniom jej krawędzi.

Jeśli musimy połączyć dwa odcinki wykładziny, połączenie to powinniśmy dokładnie zaplanować (m.in. dopasować wzór na odcinkach). Sąsiadujące arkusze układamy z 10-centymetrowym zakładem, równo odcinamy ich końcówki i przyklejamy mocno do podłoża. Miejsce połączenia może być niemal niezauważalne.

Rodzaje wykładzin podłogowych

Do bardzo popularnych, stosowanych od ponad stu lat naturalnych wykładzin elastycznych należy linoleum. Warstwa nośna wykonana jest z tkaniny jutowej zatopionej w elastycznej masie z mieszanki olejów, mączek roślinnych, żywic i barwników.

Wykładziny z linoleum mają 2-4 mm grubości. Ich całkowita grubość jest jednocześnie grubością użytkową. Warstwa zewnętrzna jest zabezpieczona woskiem. Trwałość współczesnego linoleum jest obliczona na 20-30 lat.

Linoleum, choć nie przepuszcza wody, nie jest odporne na długi z nią kontakt. Ma właściwości antyelektrostatyczne, jest elastyczne, odporne na wgniecenia i ścieranie. Nadaje się do kuchni, przedpokoi i ciągów komunikacyjnych.

Niewielkie uszkodzenia w postaci płytkich zarysowań zanikają po pewnym czasie w wyniku utleniania. Ma ono też wpływ na barwę wykładziny. Właściwy kolor uzyskuje ona dopiero w kilka godzin po ułożeniu. W trakcie zakupów, aby właściwie ocenić barwę, musimy oglądać próbki, a nie kawałki dopiero co odwinięte z rolki.

Linoleum nie jest łatwe do ułożenia. Podkład musi idealnie gładki, bez wybrzuszeń, uskoków, pęknięć. Każde uszkodzenie będzie przebijało przez wykładzinę. Wybierając linoleum, starajmy się dobrać szerokość rolki do maksymalnej szerokości pomieszczenia. Miejsca sztukowania robione domowym sposobem nie będą ładnie wyglądać, a do profesjonalnego łączenia odcinków linoleum służą specjalne zgrzewarki, którymi dysponują jedynie specjaliści.

Na podłogi w kuchniach, łazienkach i korytarzach szerokie zastosowanie znajdują wykładziny winylowe (PCW). Są one odporne na działanie wilgoci, wody, olejów i środków piorących oraz światła. Są dobrymi izolatorami cieplnymi i akustycznymi. Wgniecione nie odkształcają się trwale. Uwaga! Dopuszczalną głębokość wgniecenia zwykle podaje producent.

Są to zwykle wykładziny wielowarstwowe o grubości 2-4 mm. Składają się z trzech, czterech lub większej ilości warstw. Warstwa spodnia zrobiona jest ze spienionego polichlorku winylu: zapewnia elastyczność, sprężystość, trwałość wymiarową i przyczepność do podłoża. Pełni też funkcję izolatora termicznego i akustycznego.

Trwałość i sztywność wykładziny zapewnia warstwa nośna - cienka tkanina z syntetycznych włókien, np. drobna siatka z włókna szklanego. Jest ona wtopiona w warstwę wyrównującą, połączoną z warstwą dekoracyjną.

Ta ostatnia to najczęściej folia z nadrukiem imitującym drewno, korek, płytki ceramiczne, kamień. Warstwę dekoracyjną tworzą też zatopione w przezroczystej masie tworzywa drobne elementy: płytki, granulki, płatki, które pozwalają uzyskać wielobarwny wzór o pofałdowanej fakturze.

Dodatkowym elementem dekoracyjnym mogą być wytłoczenia imitujące np. spoiny.

Warstwę dekoracyjną zabezpiecza przed ścieraniem i uszkodzeniami powłoka z przezroczystej folii PCW lub poliuretanu. Zamyka ona pory materiału i zapobiega wnikaniu zabrudzeń. Gama wzorów i kolorystyka produkowanych współcześnie wykładzin winylowych jedno- i wielowarstwowych jest niesłychanie szeroka.

Wykładziny dywanowe są tańszą alternatywą dywanów rozłożonych na parkiecie, panelach czy innego typu posadzce. Układane mogą być bezpośrednio na wylewkach lub ślepych podłogach. Spora grupa wykładzin tego typu wymaga pokrycia podłoża dodatkową, piankową lub filcową warstwą wyciszającą.

Dzięki grubości i elastyczności wykładziny dywanowe tuszują niektóre nierówności podłoża. Doskonale więc nadają się do pokrywania starych i nieco zniszczonych podłoży.

Spotykamy wykładziny dywanowe z naturalnych i sztucznych włókien. Są grubsze od wykładzin elastycznych i dzięki temu stanowią lepszą barierę dla hałasu. Wykładziny o grubości 7-9 mm mają zdolność tłumienia hałasu do 25-35 dB.

Dzięki materiałom, z jakich są zrobione, sprawiają także wrażenie ciepła i przytulności pomieszczeń. Włosie często jest impregnowane środkami zapobiegającymi przenikaniu kurzu i brudu w głąb runa.

Wszystkie wykładziny dywanowe mają budowę wielowarstwową. Runo wykładziny, czyli włókna włosia, jest wpikowywane na tkaninie, np. jutowej, zwanej pierwszym podkładem. Tkanina ta jest połączona spoiwem z warstwą zasadniczego podkładu, który decyduje o przyleganiu do podłoża, sztywności i sprężystości wykładziny. Podkład właściwy zrobiony jest z juty naturalnej lub syntetycznej, bituminu, kauczuku, pianki poliwinylowej lateksowej lub filcu.

Wykładziny z podkładem filcowym i piankowym można układać bezpośrednio na twardych podłożach, np. betonie. Zaletą podkładów z filcu jest też możliwość bardzo łatwego umocowania wykładziny do podłoża za pomocą specjalnych rzepów przyklejanych do podłoża.

Runo wykładzin może mieć różny wygląd zewnętrzny - związane jest to ze sposobem tkania włókien. Pasma włókien w wykładzinach igłowych są wszyte w tkaninę pętelkowo. Mogą one tak pozostać i wtedy otrzymujemy pętelkową fakturę runa, zwaną też bouclé.

Pętelki w trakcie produkcji mogą również zostać rozcięte i przystrzyżone. Jeśli włókna są proste, każdy ich pęczek po rozcięciu przypomina pędzelek, co daje wykładzinę o fakturze welurowej. Jeśli włókna są skręcone, to po przystrzyżeniu powstaje faktura sznurkowa.

"Sznureczki" włókien mogą być wyprostowane lub ze zwieszonymi końcówkami. Ta różnorodność faktur wykładzin igłowych daje niezwykle dużą różnorodność wzorów, które dodatkowo można łączyć ze sobą, urozmaicając nie tylko kolorystykę, ale i kształt powierzchni.

Inną grupę stanowią wykładziny igłowane. Tkanina podkładu zostaje bardzo gęsto utkana pojedynczymi włóknami. Powstaje mocno splątane, zwarte i stosunkowo twarde runo przypominające fakturą filc, które dodatkowo wzmacnia się żywicami syntetycznymi. Spotkać możemy również wykładziny tkane w tradycyjny sposób. Są one jednak najdroższe.

Wygląd zewnętrzny ma związek z trwałością i miejscami zastosowania wykładzin. Wyznacznikiem trwałości jest przede wszystkim gęstość i ciężar runa. Wpływ na trwałość mają też sprężystość i długość.

Wykładziny igłowane i gęste pętelkowe można z powodzeniem stosować w korytarzach i przedpokojach. Bardziej delikatne wykładziny welurowe, pętelkowe oraz tkane w tradycyjny sposób powinny być używane w sypialniach i pokojach dziennych.

Z wykładzin naturalnych największą popularnością cieszą się wykładziny wełniane i z mieszanek wełny z włóknami syntetycznymi. Dzięki połączeniu wełny z włóknem syntetycznym poprawia się właściwości runa. Zwiększa się sprężystość, trwałość, odporność na zabrudzenia oraz... gama możliwych kolorów.

Ciekawie i egzotycznie prezentują się także wykładziny z włókna liści agawy, czyli sizalu i z włókien kokosowych. Są one tkane w tradycyjny sposób. Przypominają grube, sprężyste maty.

Spośród wykładzin sztucznych najczęściej spotkamy wykładziny z włókien poliamidowych, polipropylenowych, mieszanek polipropylenu z nylonem lub poliamidem. Wykładziny z tworzyw sztucznych są trwalsze i bardziej odporne na wycieranie. Dodatkową ich zaletą jest łatwość barwienia we wszystkich kolorach, od pastelowych do bardzo intensywnych.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>