Wyciszanie podłogi
A kustykę domu można poprawić, ale naprawdę skuteczne wyciszenie pomieszczeń wymaga kosztownych prac modernizacyjnych. Rozrózniamy dźwięki mechaniczne (kroki, spadające przedmioty) i materiałowe (rozchodzą się w elementach konstrukcyjnych budynku).
W konstrukcjach budowlanych chodzi o to, by jak najmniej dźwięków przechodziło przez ściany, stropy, okna. Zdolność przegród budowlanych do zmniejszenia hałasów określa ich izolacyjność akustyczna wyrażana w decybelach (dB).
Różne dźwięki
Oprócz hałasów dochodzących z ulicy lub sąsiednich mieszkań, które docierają do nas za pośrednictwem fal rozchodzących się w powietrzu, uciążliwe są też dźwięki wywołane drganiami elementów konstrukcyjnych budynku lub jego wyposażenia. Ich źródłem mogą być kroki czy spadające na podłogę przedmioty. W tym przypadku drgania mechaniczne podłogi przenoszą się bezpośrednio na inne elementy domu, a te z kolei pobudzają do drgań powietrze i w efekcie dociera do naszych uszu odgłos stąpania czy upadania.
Przy dużym natężeniu takich drgań odczuwamy je całym ciałem jako wibracje. Dźwięki rozchodzące się w elementach konstrukcyjnych budynku to (w odróżnieniu od tych, które rozprzestrzeniają się w wyniku rozchodzenia się fal dźwiękowych w powietrzu) tzw. dźwięki materiałowe.
Stąpać ciszej
Problem wygłuszania (zwłaszcza hałasów powstających na wyższych kondygnacjach) dotyczy głównie budynków wielorodzinnych, choć i w jednorodzinnych, szczególnie o lekkiej konstrukcji szkieletowej, może się pojawić.
Dźwięki materiałowe wytłumiamy, izolując je w miejscu powstawania. Dzięki temu nie mogą one przenosić się dalej i wywoływać hałasów w innych częściach domu.
Wiele zależy od masy stropu - za takie, które dostatecznie pochłaniają odgłosy kroków, uznaje się stropy o masie jednostkowej powyżej 350 kg/m kw. powierzchni. Warunek ten spełniają stropy żelbetowe monolityczne lub gęstożebrowe z wypełnieniem ciężkimi pustakami. Natomiast stropy drewniane są bardzo akustyczne, bo są lekkie, a co gorsza, nawet przy nieznacznym obciążeniu uginają się i charakterystycznie skrzypią.
Hałasy dobiegające z dołu można wyciszyć, układając na stropie warstwę izolacyjną (która pochłonie dźwięki) i zwiększając masę stropu. Kłopot w tym, że te prace należy wykonać na podłodze wyższej kondygnacji, jeśli więc mieszkamy w budynku wielorodzinnym, musimy przekonać do takiej inwestycji mieszkającego nad nami sąsiada. We własnym mieszkaniu możemy jedynie zamontować sufit podwieszany (wypełniony materiałem izolacyjnym), co jednak ograniczy głównie odgłosy rozmów i muzyki, natomiast drgania materiałowe nadal rozchodzić się będą w ścianach i innych elementach konstrukcyjnych.
Pływająca podłoga
Sposobem na ograniczenie rozprzestrzeniania się dźwięków materiałowych jest ułożenie tzw. pływającej podłogi i pokrycie jej panelami podłogowymi, nie zamocowanymi trwale do podłoża. Pływającą podłogę układa się na sztywnych stropach o wytrzymałości pozwalającej na przeniesienie dość dużych obciążeń. Izolację (3-5-cm warstwę styropianu lub wełny mineralnej) układa się bezpośrednio na podłożu lub na paroizolacji. Do układania na stropach produkowana jest specjalna odmiana styropianu, która pod obciążeniem warstwą dociskową z betonu odkształca się i lepiej tłumi dźwięki. UWAGA! Wełna mineralna powinna mieć gęstość powyżej 120 kg/m3. Oba materiały wymagają dociśnięcia do podłoża warstwą wylewki betonowej o grubości 4-5 cm.
Im grubsza będzie ta warstwa, tym lepsze wytłumienie, ale trzeba pamiętać o dopuszczalnym obciążeniu stropu. Ważne jest też zapewnienie tzw. izolacji brzegowej, która oddziela warstwę izolacyjną od ścian i innych elementów budynku. Są to paski wełny lub styropianu ułożone wzdłuż ściany o grubości 2-3 cm. Na takiej podłodze, pilnując zachowania odstępu od ścian układamy wykładzinę, parkiet, płytki ceramiczne albo panele. Ułożenie na pływającej podłodze wykładziny dywanowej da nam dodatkowe wyciszenie, bo wykładzina ograniczy rozchodzenie się drgań w samej warstwie pokrycia.
Jeśli ze względu na małą nośność stropu wykonanie ciężkiej podłogi pływającej nie jest możliwe, dostateczną izolację akustyczną uzyskamy, kładąc podłogę na legarach. Legary - belki drewniane o przekroju 7x7 cm - 10x10 cm - układa się w poprzek belek stropowych w rozstawie zależnym od przyszłego materiału pokryciowego (najczęściej co ok. 1m). Pod legarami trzeba ułożyć paski z materiału elastycznego (wojłoku, gumy), zapobiegającego przenoszeniu drgań na strop. Przestrzeń między legarami wypełnia się wełną mineralną, zostawiając ok. 2-cm pustkę powietrzną. Ponieważ wełna mineralna mogłaby ulec zawilgoceniu wodą przenikającą pod podłogą, na legarach układamy folię izolacyjną mocowaną zszywkami i uszczelnioną taśmą samoprzylepną na złączach. UWAGA! Nie można stosować płyt styropianowych, bo nie wytłumią one dźwięków powietrznych - np. głośnej muzyki. Podkładem pod ostateczne pokrycie mogą być deski mocowane do legarów, płyty wiórowe lub gipsowo-kartonowe. Ponieważ drewno zamknięte pod pokryciem podłogi może być narażone na gnicie, trzeba zaimpregnować je preparatami grzybobójczymi. Warto również zapewnić wentylację przestrzeni pod podłogą, zakładając kratki wentylacyjne umożliwiające cyrkulację powietrza.
Różne dźwięki
Oprócz hałasów dochodzących z ulicy lub sąsiednich mieszkań, które docierają do nas za pośrednictwem fal rozchodzących się w powietrzu, uciążliwe są też dźwięki wywołane drganiami elementów konstrukcyjnych budynku lub jego wyposażenia. Ich źródłem mogą być kroki czy spadające na podłogę przedmioty. W tym przypadku drgania mechaniczne podłogi przenoszą się bezpośrednio na inne elementy domu, a te z kolei pobudzają do drgań powietrze i w efekcie dociera do naszych uszu odgłos stąpania czy upadania.
Przy dużym natężeniu takich drgań odczuwamy je całym ciałem jako wibracje. Dźwięki rozchodzące się w elementach konstrukcyjnych budynku to (w odróżnieniu od tych, które rozprzestrzeniają się w wyniku rozchodzenia się fal dźwiękowych w powietrzu) tzw. dźwięki materiałowe.
Stąpać ciszej
Problem wygłuszania (zwłaszcza hałasów powstających na wyższych kondygnacjach) dotyczy głównie budynków wielorodzinnych, choć i w jednorodzinnych, szczególnie o lekkiej konstrukcji szkieletowej, może się pojawić.
Dźwięki materiałowe wytłumiamy, izolując je w miejscu powstawania. Dzięki temu nie mogą one przenosić się dalej i wywoływać hałasów w innych częściach domu.
Wiele zależy od masy stropu - za takie, które dostatecznie pochłaniają odgłosy kroków, uznaje się stropy o masie jednostkowej powyżej 350 kg/m kw. powierzchni. Warunek ten spełniają stropy żelbetowe monolityczne lub gęstożebrowe z wypełnieniem ciężkimi pustakami. Natomiast stropy drewniane są bardzo akustyczne, bo są lekkie, a co gorsza, nawet przy nieznacznym obciążeniu uginają się i charakterystycznie skrzypią.
Hałasy dobiegające z dołu można wyciszyć, układając na stropie warstwę izolacyjną (która pochłonie dźwięki) i zwiększając masę stropu. Kłopot w tym, że te prace należy wykonać na podłodze wyższej kondygnacji, jeśli więc mieszkamy w budynku wielorodzinnym, musimy przekonać do takiej inwestycji mieszkającego nad nami sąsiada. We własnym mieszkaniu możemy jedynie zamontować sufit podwieszany (wypełniony materiałem izolacyjnym), co jednak ograniczy głównie odgłosy rozmów i muzyki, natomiast drgania materiałowe nadal rozchodzić się będą w ścianach i innych elementach konstrukcyjnych.
Pływająca podłoga
Sposobem na ograniczenie rozprzestrzeniania się dźwięków materiałowych jest ułożenie tzw. pływającej podłogi i pokrycie jej panelami podłogowymi, nie zamocowanymi trwale do podłoża. Pływającą podłogę układa się na sztywnych stropach o wytrzymałości pozwalającej na przeniesienie dość dużych obciążeń. Izolację (3-5-cm warstwę styropianu lub wełny mineralnej) układa się bezpośrednio na podłożu lub na paroizolacji. Do układania na stropach produkowana jest specjalna odmiana styropianu, która pod obciążeniem warstwą dociskową z betonu odkształca się i lepiej tłumi dźwięki. UWAGA! Wełna mineralna powinna mieć gęstość powyżej 120 kg/m3. Oba materiały wymagają dociśnięcia do podłoża warstwą wylewki betonowej o grubości 4-5 cm.
Im grubsza będzie ta warstwa, tym lepsze wytłumienie, ale trzeba pamiętać o dopuszczalnym obciążeniu stropu. Ważne jest też zapewnienie tzw. izolacji brzegowej, która oddziela warstwę izolacyjną od ścian i innych elementów budynku. Są to paski wełny lub styropianu ułożone wzdłuż ściany o grubości 2-3 cm. Na takiej podłodze, pilnując zachowania odstępu od ścian układamy wykładzinę, parkiet, płytki ceramiczne albo panele. Ułożenie na pływającej podłodze wykładziny dywanowej da nam dodatkowe wyciszenie, bo wykładzina ograniczy rozchodzenie się drgań w samej warstwie pokrycia.
Jeśli ze względu na małą nośność stropu wykonanie ciężkiej podłogi pływającej nie jest możliwe, dostateczną izolację akustyczną uzyskamy, kładąc podłogę na legarach. Legary - belki drewniane o przekroju 7x7 cm - 10x10 cm - układa się w poprzek belek stropowych w rozstawie zależnym od przyszłego materiału pokryciowego (najczęściej co ok. 1m). Pod legarami trzeba ułożyć paski z materiału elastycznego (wojłoku, gumy), zapobiegającego przenoszeniu drgań na strop. Przestrzeń między legarami wypełnia się wełną mineralną, zostawiając ok. 2-cm pustkę powietrzną. Ponieważ wełna mineralna mogłaby ulec zawilgoceniu wodą przenikającą pod podłogą, na legarach układamy folię izolacyjną mocowaną zszywkami i uszczelnioną taśmą samoprzylepną na złączach. UWAGA! Nie można stosować płyt styropianowych, bo nie wytłumią one dźwięków powietrznych - np. głośnej muzyki. Podkładem pod ostateczne pokrycie mogą być deski mocowane do legarów, płyty wiórowe lub gipsowo-kartonowe. Ponieważ drewno zamknięte pod pokryciem podłogi może być narażone na gnicie, trzeba zaimpregnować je preparatami grzybobójczymi. Warto również zapewnić wentylację przestrzeni pod podłogą, zakładając kratki wentylacyjne umożliwiające cyrkulację powietrza.
Skomentuj:
Wyciszanie podłogi