Opowieść o harmonii natury, światła i sztuki - wnętrza projektu pracowni Tissu

Każdy element – od układu przestrzeni po wybór materiałów – został podporządkowany idei harmonijnego połączenia wnętrza z krajobrazem. Rozległe panoramiczne przeszklenia stanowią wielkoformatowe kadry, w których zmienia się codzienny widok lasu – zależnie od pory dnia i roku. 

Dominującym materiałem wykończeniowym jest mikrocement w odcieniach szarości, zastosowany na podłogach i ścianach. Jego neutralność wydobywa światło oraz rytm cieni, podkreśla naturalne faktury i użylenie kamienia. Wnętrze uzupełniają kamienne forniry i płyty o wyraźnym, niemal malarskim rysunku, które przyciągają wzrok i budują charakter przestrzeni.

Aby uniknąć wrażenia surowości, wprowadzono drewno magnolii – materiał o subtelnej barwie i przyjemnej strukturze. Pokrycie nim sufitu nadało przestrzeni miękkości i wizualnego ciepła. W efekcie powstała równowaga pomiędzy geometryczną formą architektury a naturalnym wykończeniem.

We wnętrzu pojawiają się również włoskie lampy – starannie dobrane przez inwestorkę. Ich duże, wyraziste formy wprowadzają element dekoracyjności, stanowiąc ważny akcent kompozycyjny. Światło, zmieniające się w ciągu dnia, definiuje nastrój i rytm tej przestrzeni.

Salon i jadalnia łączą się z tarasem i basenem poprzez szerokie przeszklenia. Na zewnątrz zaprojektowano kuchnię, donice z ziołami i przestrzeń rekreacyjną, która w sezonie letnim pełni funkcję centrum życia domu.

Gabinet i siłownia również posiadają bezpośrednie wyjście na taras. Takie rozwiązanie sprzyja wypoczynkowi – po pracy lub treningu można od razu skorzystać z basenu. To przykład współczesnego rozumienia luksusu, w którym liczy się komfort codzienności i bliskość natury.

Konsekwentna kolorystyka domu oparta na odcieniach szarości i barwach ziemi nie oznacza braku indywidualizmu. Projektanci zadbali o to, by pokoje dziecięce miały własny charakter.

Pokój syna utrzymano w stylistyce inspirowanej kulturą skate i graffiti – z szarością przełamaną energetycznymi akcentami. Pokój córki to z kolei jasne, minimalistyczne wnętrze, w którym dominują biel i naturalne światło. Oba pomieszczenia wpisują się w ogólny ton projektu, zachowując przy tym odrębność i świeżość.

Bryła domu od strony ulicy jest zamknięta, dzięki czemu zachowuje prywatność mieszkańców. Od strony ogrodu otwiera się szeroko – poprzez przeszklenia i tarasy – tworząc płynne przejście pomiędzy wnętrzem a naturą. To architektura o starannie zaplanowanym kontraście: prosta i oszczędna w formie na zewnątrz, a wewnątrz pełna światła, detali i materiałów o bogatej fakturze.

Wędrówka po wnętrzach przypomina proces stopniowego poznawania. Nie ma tu jednego dominującego efektu – zamiast tego pojawia się sekwencja wrażeń: krajobraz za oknem, gra światła, przenikanie kolorów, struktura kamienia. Każdy z tych elementów uzupełnia pozostałe, tworząc spójną kompozycję. Wnętrze nie epatuje bogactwem, lecz skupia uwagę na detalach i proporcjach. Jego siła tkwi w konsekwencji, równowadze i przemyślanej prostocie.

Dom w Józefowie to przykład architektury, w której natura, sztuka i funkcjonalność współistnieją w idealnej harmonii. Przestrzeń została zaprojektowana z myślą o codziennym komforcie, ale też o estetyce i świetle. Subtelność, umiar i dbałość o detale sprawiają, że to miejsce, które nie dominuje nad otoczeniem – lecz pozostaje z nim w pełnym "porozumieniu".