Jak zostać odbiorcą gazu

Gaz ze zbiornika może popłynąć do budynku w niespełna dwa miesiące od podpisania umowy z dostawcą. Na podłączenie gazu ziemnego czeka się znacznie dłużej. Przedsiębiorstwo gazownicze musi przedtem sprawdzić, czy jest to technicznie możliwe. W lokalnym urzędzie terenowym trzeba uzyskać pozwolenie na budowę instalacji gazowej. A potem czekać - w niektórych regionach kraju nawet po 2-3 miesiące - na wykonanie przyłącza gazowego.

Pół biedy, jeśli sieć gazowa przechodzi obok działki. Kiedy bowiem jest oddalona od niej o kilkadziesiąt i więcej metrów lub gdy budowa przyłącza gazowego wymaga przejścia przez działki innych właścicieli, wówczas inwestycja jeszcze bardziej się wydłuża.

Z sieci czy ze zbiornika

Gaz ziemny jest tańszy od płynnego, a ponadto nie wymaga montowania na działce zbiornika do jego magazynowania. Dlatego każdy, kto tylko ma możliwość wyboru, wybiera gaz ziemny. Problem jednak w tym, że gaz ziemny nie wszędzie jest dostępny. Brakuje go zwłaszcza na obrzeżach miast, gdzie jeszcze niedawno były pola, a obecnie jak grzyby po deszczu wyrastają domy. W takich rejonach warto zdecydować się na gaz ze zbiornika. Z dostawą tego paliwa nie ma praktycznie żadnych problemów - wystarczy, aby do działki dochodziła droga, którą może dojechać autocysterna.

Instalację na gaz płynny polecamy także wtedy, gdy wiadomo, że na danym terenie w niedługim czasie zostanie wybudowana sieć gazowa. Gdy to nastąpi, dom będzie już gotowy do podłączenia. Pozostanie jedynie zdemontować zbiornik i połączyć instalację z siecią, a zamontowane urządzenia spalające gaz przestawić na inny rodzaj gazu.

Którędy z rurą?

Aby doprowadzić do budynku gaz sieciowy, trzeba zbudować:

przyłącze gazowe, czyli odcinek przewodu między siecią gazową i szafką z kurkiem głównym;

zewnętrzną instalację gazową, łączącą kurek główny z zaworem zamontowanym w szafce gazowej na budynku.

To, którędy będzie przebiegało przyłącze gazowe, nie musi nas interesować, bo znajdzie się ono poza granicą działki, a jego wykonanie leży w gestii zakładu gazowniczego. Jednak już trasę instalacji układanej na działce warto rozważnie zaplanować. Wzdłuż tej trasy musi być bowiem wyznaczona tzw. strefa kontrolowana. Jest nią pas o szerokości 1 m, na którym nie można wznosić żadnych budowli, sadzić drzew ani układać żadnych przewodów (np. wodociągowych, elektrycznych, kanalizacyjnych). Tylko odległość między przebiegającą w ziemi rurą zewnętrznej instalacji gazowej a ogrodzeniem może być zmniejszona do 0,5 m.

Gdzie postawić zbiornik?

Przy wyborze miejsca na zbiornik należy się kierować następującymi zaleceniami:

zbiornik nie może stać w zagłębieniach, w pobliżu rowów, studni ani na obszarach podmokłych;

trzeba zachować minimalne odległości od budynków, dróg, granicy działki i elektrycznych linii napowietrznych. Zbiornik o pojemności 2700 litrów, najbardziej typowy dla budynków jednorodzinnych, powinien być od tych obiektów oddalony co najmniej 3 m. Jeśli na działce jest mało miejsca, można wybrać zbiornik podziemny - wtedy odległości zmniejszają się do 1 m;

należy postawić zbiornik w takim miejscu, aby bez problemu można go było zatankować. Jeżeli uda się postawić zbiornik w odległości mniejszej niż 35 m od drogi, wtedy autocysterna nie będzie musiała wjeżdżać na działkę (bo 35 m to najczęściej spotykana długość węża w cysternie), jeśli nie będzie konieczne zapewnienie na działce drogi dojazdowej.

Zanim popłynie gaz

Ziemny. Po otrzymaniu z zakładu gazowniczego "Warunków przyłączenia do sieci gazowej" zawieramy z przedsiębiorstwem gazowniczym "Umowę przyłączeniową". Zgodnie z tą umową:

dostawca gazu bierze na siebie obowiązek zaprojektowania i wykonania przyłącza gazowego;

do klienta należy:

- zlecenie wykonanie projektu instalacji,

- uzyskanie pozwolenia na budowę,

- wybranie wykonawcy zewnętrznej oraz wewnętrznej instalacji gazowej.

Kiedy instalacja i przyłącze zostaną wykonane, sprawdzone (co polega na przeprowadzeniu próby szczelności) i odebrane (do czego konieczny jest odbiór kominiarski), wówczas dochodzi do podpisania ostatniego dokumentu - "Umowy sprzedaży gazu". Dopiero po jej podpisaniu następuje nagazowanie instalacji i zamontowanie gazomierza.

Płynny. Najpierw trzeba wybrać dostawcę gazu (na danym terenie jest ich zazwyczaj kilku), a następnie podpisać z nim: "Umowę na montaż instalacji gazowej, dzierżawę zbiornika i dostawę gazu". Najczęściej umowa dzieli obowiązki pomiędzy klienta i dostawcę w następujący sposób:

Klient:

zleca wykonanie projektu technicznego instalacji gazu płynnego;

w starostwie powiatowym zgłasza zamiar wykonania instalacji;

wykonuje płytę fundamentową pod zbiornik oraz wykopy pod instalacje gazową i uziemienie zbiornika (niektóre firmy dostarczają zbiornik razem z płytą fundamentową i nie pobierają za to żadnych dodatkowych opłat);

znajduje wykonawcę instalacji wewnętrznej.

Dostawca gazu:

przywozi i montuje zbiornik;

wykonuje zewnętrzną instalację gazową;

załatwia odbiór instalacji przez pracownika UDT (Urzędu Dozoru Technicznego);

napełnia zbiornik gazem i kontroluje rozruch instalacji.

Uwaga! Zarówno zakład gazowniczy, jak i dostawcy gazu płynnego mogą - za dodatkową opłatą - zająć się przeprowadzeniem całego procesu inwestycyjnego, włącznie z zaprojektowaniem i wykonaniem instalacji zewnętrznej oraz wewnętrznej i uzyskaniem wymaganych dokumentów.

Koniec gazowego monopolu!

Z chwilą wejścia do Unii Europejskiej kończy się monopol na dostawy gazu ziemnego przez Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (PGNiG). Przepisy unijne nakazują bowiem otwarcie rynku gazowego w Polsce dla zagranicznych operatorów, a nawet udostępnienie im istniejących gazociągów, aby mogli realizować oferowane przez siebie usługi.

W Polsce działają już co najmniej dwie prywatne firmy gazownicze. Korzystają one z gazociągów (PGNiG), ale też budują własne sieci gazowe. I szybko zdobywają nowych odbiorców.