Kalina japońska
Kalina japońska forma płodna zwraca uwagę bardzo ciekawym, eleganckim ułożeniem gałęzi, dodatkowo pięknie udekorowanych w okresie kwitnienia. Doskonale prezentuje się w miejscach wyeksponowanych, ale zacisznych i osłoniętych, nie jest bowiem w pełni mrozoodporna.





Wygląd
Kalina japońska forma płodna (Viburnum plicatum f. tomentosum) jest szerokim krzewem o wzniesionym pokroju i charakterystycznym, pagodowym ułożeniu gałęzi, tworzących z czasem wyraźne piętra, delikatnie osadzone jedno nad drugim. Roślina dorasta do 2 - 3 m wysokości, przy czym jest zwykle nieco szersza, niż wyższa. Liście ciemnozielone, odwrotnie jajowate, ząbkowane, od spodu delikatnie owłosione, jesienią przebarwiają się na kolor brunatno-czerwony lub brązowy. W maju i czerwcu na krzewach pojawiają się białe kwiaty zebrane w płaskie kwiatostany średnicy 6 - 10 cm. Kwiatostany te są zbudowane z dwóch rodzajów kwiatów: płodnych - niewielkich, zielonkawobiałych, położonych wewnątrz kwiatostanu oraz płonnych - okazałych, do 4 cm średnicy, wybarwionych na biało, położonych zewnątrz kwiatostanu. Liczne kwiatostany wyrastają na sztywnych, długich osadkach wyniesionych ponad liście i są ułożone w dwóch szeregach wzdłuż pędów, tworząc niezwykle efektowny obraz w trakcie kwitnienia. Równie ozdobne są także owoce kaliny, przed dojrzeniem czerwone, a po uzyskaniu dojrzałości granatowoczarne.
Wymagania
Kalina japońska jest rośliną mało wymagającą, aczkolwiek najlepiej rośnie i kwitnie na glebach żyznych, świeżych i lekko wilgotnych, natomiast cierpi od suszy. Preferuje miejsca osłonięte, najlepiej w półcieniu, jest bowiem nie w pełni odporna na mróz. Podczas surowych zim przemarza nawet w Polsce centralnej. Polecana do uprawy przede wszystkim na zachodzie kraju, na Dolnym Śląsku i w pasie nadmorskim. W pozostałych rejonach kraju musi być solidnie zabezpieczona na zimę. Krzew, jeśli przezimuje, jest zdrowy, rzadko uszkadzany przez szkodniki lub choroby.
Zastosowanie
Kalina japońska forma płodna to krzew o niezwykle pięknej architekturze pędów, szczególnie efektowny w okresie kwitnienia oraz w czasie jesiennego przebarwiania liści. Ze względu na oryginalny pokrój nadaje się przede wszystkim do sadzenia pojedynczo w ogrodach przydomowych. Pomimo niepełnej odporności na mróz z pewnością jest warty sadzenia i szerszego rozpowszechnienia.
Więcej informacji w katalogach roślin:
www.katalogiroslin.pl
Aronia - krzew idealny
Mini kiwi czyli jak uprawiać aktinidię (Aktinidia arguta) we własnym ogródku
Winobluszcz pięciolistkowy
Jałowiec sabiński (Juniperus sabina)
Kalina japońska
Oczar (Hamamelis)
Najpiękniejsze wiosenne kwiaty doniczkowe. Rośliny cebulowe w domu
Bodziszek korzeniasty (Geranium macrorrhizum). Rośliny okrywowe