(Arabis caucasica)
Gęsiówki należą do bardzo wytrzymałych roślin. Gdy tylko zaczynają kwitnąć, ich liście są niemal w pełni pokrywane maleńkimi kwiatkami. Dzięki temu tworzą dywanowe połacie kolorów bieli czy różu. Dzięki swej odporności na zimę i mróz są zimozielone i mocne przez cały rok.
W Polsce spotkamy:
Pochodzenie: Gęsiówka roślina pochodzi z Półwyspu Arabskiego i Kaukaskiego, góry Azji i Europy.
Kategoria: byliny – kapusiowate (krzyżowe) wytrzymałe na mróz.
Charakter wzrostu: Pędy rozgałęzione, gęsto ulistnione. Liście łopatkowate, utrzymują się na roślinie zimą. Kwiaty osadzone w zwartych gronach, które wraz z kwitnieniem wydłużają się.
Kolor kwiatów: biały, siarkowo-żółty, różowoczerwony.
Pora kwitnienia: rozpoczyna kwitnienie wczesną wiosną, w okresie kwitnienia krokusów, fiołków, smagliczek, wczesnych tulipanów.
Części jadalne: roślina niejadalna.
Gęsiówka kaukaska należy do tzw. "piątki skalniakowej" i jest jedną z podstawowych bylin uprawianych na skalniakach i w ogródkach żwirowych. To gatunek byliny należący do rodziny kapustowatych. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to podgatunek gęsiówki alpejskiej (Arabis alpina L. subsp. caucasica (Willd.) Briq. Gęsiówka kaukaska jest jedną z pięciu podstawowych bylin kwitnących wiosną (pozostałe to smagliczka skalna, floks szydlasty, gęsiówka kaukaska i żagwin ogrodowy). Znakomicie nadaje się do ogrodów skalnych, na obwódki i rabaty kwiatowe, można go sadzić przy murkach oporowych oraz w pojemnikach ustawianych na balkonach i tarasach (rośliny uprawiane na balkonie czy tarasie muszą być na zimę zabezpieczone przed przemarznięciem). Pędy gęsiówki kaukaskiej są gęsto ulistnione.
Stanowisko: dobrze nasłonecznione lub lekko zacienione, nadaje się do ogrodów skalnych.
Rodzaj gleby: rośnie w różnych glebach, najlepiej w próchniczych ale nie za suchych.
Wilgotność gleby: umiarkowanie wilgotna.
Odczyn gleby: obojętny lub lekko zasadowy (pH 6 - 8).
Sadzenie: sadzonki dołuje się na stałe miejsce jesienią lub wiosną co 25 – 30 cm. Dorosłe rośliny, przycięte po kwitnieniu, do jesieni silnie się rozrastają.
Podlewanie: regularne podczas suszy.
Nawożenie: po zadołowaniu żyzną ziemią przy sadzeniu, nawożenie możemy zacząć dopiero po upływie 3 - 4 lat, gdy zauważymy, że roślina słabiej rośnie lub kwitnie.
Rozmnażanie: większość odmian rozmnaża się wioną lub jesienią przez podział roślin lub sadzonki pędowe. Na sadzonki pobiera się pędy zewnętrzne lub wyrastające w środku rośliny. Korzenią się dość łatwo, ale mogą być mało odporne na upały. Odmiany o kwiatach pojedynczych rozmnaża się z nasion wysiewanych wiosną.
Choroby: septorioza, mączniak rzekomy, bielik krzyżowych.
Szkodniki: warzywnice, pchełki.
Zbiór kwiatów: trudny ze względu na pajęczynowy charakter rozrastania, lecz uprawia się też jako cięty kwiat.
Zbiór nasion: uzależnione od gatunku, np. gęsiówka alpejska posiada nasiona zamknięte w długich łuszczynach.
Sadzonki: Rozmnaża się go z nasion, przez podział bryły korzeniowej lub z sadzonek (odmiany o kolorowych kwiatach tylko przez 2 ostatnie sposoby). Sadzonki sporządzamy na wiosnę, bryłę korzeniową rozdzielamy jesienią.
Cięcie: Po kwitnieniu ścina się kwiatostany, można równocześnie poprawić pokrój rośliny.
Zimowanie: W naszym klimacie jest w pełni mrozoodporna i nie wymaga zimowego okrycia
Zastosowanie: Na rabaty skalne, w ogrodach skalnych, na obwódki i rabaty kwiatowe, można go sadzić przy murkach oporowych oraz w pojemnikach ustawianych na balkonach i tarasach. Jako roślina okrywowa, na murkach kwiatowych, na brzegi rabat, za granicą uprawiana na kwiat cięty, roślina miododajna.
